Skírnir - 01.04.1909, Síða 50

Úr ferðasögu.
146
eða að minsta kosti hefir honum helzt verið valið það lýsing-
arorð um langan aldur, — að koma með mér til þeirrar borg-
ar, sem lengi hefir verið talin höfuðborgin á meginlandí
Evrópu, Parísar. En áður en þangað víkur sögunnni, verður
að segja frá dálitlu atviki, sem íyrir mig bar á leiðinni,.
þó að lesandanum kunni að þykja það ómerkilegra en
mér. En það sem eg sá var hæna, sem var að kroppa nokkrar
álnir f rá brautinni og leit ekki upp, heldur hélt áf ram að kroppa
þegar hraðlestin, þetta ferlíki, sem spýr gneistum þrungnu
myrkri, brunaði dunandi framhjá. Eg hefi aldrei séð
merkilegri fastheldni við regluna, *nil admirari« (ekkert
ber að undrast) heldur en þessi hæna sýndi, aldrei jafn
greinilega andstæðu þess hugsunarháttar, sem stundum
kemur mönnum til að gleyma eigin hagsmunum til að
undrast og hugsa um eitthvað af því merkilega sem fyrir
þá ber á þessari merkilegu jörð, aldrei séð lýst yfir með jafn
mikilli einlægni og alvöru, þeim óhrekjandi sannindum,
að það verði að ganga fyrir öllu að hafa ofan í sig. Og
nú verður að gæta þess, að í augum hænunnar er hraðlestin
líklega ekki nein dauð vél, heldur einhver ótrúlega stór
ormur, sem skríður áfram með hræðilegum dyn og hraða,
og er því stilling hennar og hagsýni þeim mun aðdáan-
legri.
Helgi Pjetuess.