Skírnir - 01.04.1909, Qupperneq 80

176
Hitt og þetta um drauma.
steininn úr og hafði eg þá þau orð við hjónin, að morgni
•dagsins eftir draumanóttina, að nú færi eg heim á leið og
dveldi þar ekki lengur; því að annaðhvort mundi ganga
eitthvað að fólki mínu heima, eða nokkuð ilt lægi fyrir
sjálfum mér. En hvort sem heldur væri, skyldi eg heim
til mín fara og taka þar við því sem að höndum bæri.
En þess vegna sagðist eg þaðan fara sem skjótast, að mér
stóð til boða að dvelja lengur hjá Stefáni, ef eg vildi þar
vera enn um sinn. Og þann dag lagði eg af stað heim
á leið, og hafði útivist hæga og góða heimkomu. En draum-
nr minn var á þessa leið:
Eg þóttist vera staddur í húsi einhverju og ókendu.
Þar var svo háthað húsaskipun og herbergja, að aðalsalur
var í húsinu og þar undir jarðhús og lágu göng niður í jarð-
húsið af aðalgólfi. Tröppur voru í jarðhúsgöngunum úr grjóti
og horfði tröppugangur þessi móti vestri. Gröngin voru úr
torfhleðslum til hliðanna og torf í rjáfrinu og lágu göngin
þannig, að rjáfrið hallaðist niður að sama skapi, sem tröpp-
urnar gengu niður i jörðina. Eg þóttist ganga niður tröpp-
urnar, þar til eg sé, að hliðveggir þessa rangala bunguðu
inn, eins og hleðslurnar væru að bila, og við þessa mis-
fellu þrengdist gangurinn til muna. Og þarna uppi í rjáfr-
inu löfðu torfutuskur niður í ganginn á sama stað, sem
hleðslurnar bunguðu inn. Mér leizt illa á þetta í svefnin-
um, og þóttist nema staðar og hugsa á þá leið: Er það
skynsamlegt að halda áfram þarna niður í jörðina? Mér
þótti vera spölur enn eftir niður í jarðhúsið. Og mér kom
í hug, að þessi miódd í rangalanum mundi síga saman
og þrengjast, meðan eg væri niðri í jarðhúsinu. Og það
þótti mér vera vafasamt, að eg kæmist þá upp fyrir mjódd-
ina aftur. Þá kom mér og það í hug í draumnum, að eg
ætti ekkert erindi niður í jarðhúsið, í raun réttr}. Og að
öllum þessum ástæðum samanlögðum og vegnum á drauma-
vogina, sneri eg við í rangalanum og hafði mig út úr
þessu völundarhúsi. — Þá var og draumnum lokið.
Eins og eg gat um fyrir stuttu, var heimili mitt laust
við allan vanda, þegar eg kom heim til mín og komst eg