Skírnir - 01.04.1910, Blaðsíða 30
126
Daði Níelsson „fróði“.
3. Lögþingisbækur.
4. Kirkjubækur, þar sem hann gat til náð.
5. Bréfabækur eða ágrip af bréfabókum biskupa, pró-
fasta og presta.
Samtíningsbækur Daða (Lbs. nr. 961—67, 8vo) og
önnur handrit hans bera þess ljósan vott, að hann
hefir gert ítarlegt ágrip af öllum þessum heimildum
og yfir höfuð af öllu bréfadóti, sem bann gat yfir
komist.
6. Prestrital Hólastiftis eftir Hálfdán Einarsson og Hall-
grím djákna.
7. Stúdentatöl.
8. Þar sem prestatal Hannesar biskups þraut, studdist
hann við annál sinn næstu árin, Minnisverð Tiðindi,
Tíðavísur Jóns Hjaltalíns, Klausturpóstinn, Skírni,
Sunnanpóstinn og Reykjavíkurpóstinn og æfiminning-
ar einstakra manna.
9. Annálar, prentaðar bækur og handrit og ýms skilríki
önnur. er hann gat til náð, »og hef eg efckert ónotað
látið, sem gat þessum samtíningi til upplýsingar ver
ið og eg gat yfir komist«, segir hann sjálfur.
10. Sagnir fróðra og kunnugra manna víða hvar, »og þó
eitthvað kunni hér og rangt að sýnast«, segir hann,
»þá get eg ekki við því gert, og veit þó ekki réttara
en það sem eg ritað hefi«.
Af heimildaskrá þessari er það ljóst, að Daði fyrst
og fremst hefir gert sér far um að viða að sér öllu því,
er eitthvað snerti þetta efni. En langt er frá því, að
hann geri öllum þessum heimildum jafnt undir höfði.
Hann hafði næga dómgreind til að gera upp á milli heim-
ildanna, að sjá það t. d. að samtíða bréf eða frumbréf
eru betri heimildir en annálar eða munnlegar sögusagnir,
og fylgir hann víða þeirri reglu að taka kafla úr bréfum
upp í sögurnar, er eitthvað mega til upplýsingar verða
eða hans máli til stuðnings, þar er hann greinir á við
aðra höfunda. Til að sýna hversu mikið far Daði gerði
sér um að afla sér sem beztra heimilda og ítarlegastra