Skírnir - 01.04.1910, Blaðsíða 34

180
Daði Níelsson „fróði1".
Þegar vér lítum á öll þessi ritstörf Daða og höfum
það um leið hugfast, að hann átti sér svo að segja hvergi
vísan samastað, heldur fór vistferlum bæ frá bæ, eða var
jafnvel stundum vistlaus að því er sýnist, á hálfgerðum
flækingi til og frá um Skagafjarðar- og Húnavatnssýslur,
má það undrum sæta, að hann skyldi fá svo miklu af-
kastað. Sýnir það bezt, að ummæli Gisla Konráðssonar1),
að hann hafi verið »lítili starfsmaður í hvívetna«, eigi
geta átt við ritstörf hans, heldur lúta til algengrar vinnu.
Hitt er af ýmsu auðráðið, að hann hefir notað hverja
tómstund til ritstarfa, og eru þær þó eigi ýkjamargar hjá
vistráðnum hjúum í sveit á íslandi, eins og kunnugt er.
Það virðist eigi alveg ófyrirsynju, að Daði nefndi æfisögu-
safn sitt »Andvöku«, því af athugasemdum hans við
nokkrar af sögunum lýsir það sér, að hann hefir vakað
yfir þeim á nóttunni, og er þá eigi að undra, þótt hann
stundum kunni að hafa verið linur til stritvinnu á daginn.
I vistum sínum átti Daði mjög misjafna æfi eins og
gengur og gerist, og leið oft illa, eða fanst sér líða illa,
en það kemur í þessu efni í sama stað niður. í samtín-
ingskverum sínum víkur hann nokkrum sinnum að þessu,
t. d. við árið 1845—6: »Kól mig á báða fætur á önd-
verðri jólaföstu um kvöld. Gekk ekki að verkum í viku;
fór svo á skrið aftur vesall og veikburða, og margt var
mér andstætt það ár.------Þung kvefsótt gekk seint um
vorið, var eg vesall mjög i henni, leið baga um sumarið
og veturinn líka, sem ekki bætist.-------Átti leiðinda
stundir erfiðar ætíð heima, sult og seyru og sífelda þraut«2).
Við þessi kjör vann hann þó ótrauður að ritstörfum sín-
um. Á greindum tíma tók hann saman langa ættartölu
Arnljóts Olafssonar, snaraði á íslenzku Lúthers-sögu N.
M. Petersens, orti Gottrúpskviðu (100 er.), íslenzkaði sögu-
ágrip Ulfelds, Eleonoru konu hans, Marianne drotningar,
Sigbritar og fleiri smáfrásagnir, byrjaði kvæðasafn handa
’) Ártók 1783-1863, Lbs. 1121, 4to bls. 337.
2) Lbs. 965 8vo.