Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1973, Blaðsíða 11

ALMENN STEFNUMÖRKUN FYRIR
LANDBÚNAÐARRANNSÓKNIR
Skipulegar landbúnaðarrannsóknir hófust á síðari hluta 19.
aldar. Tilgangur þeirra var að auka afköst framleiðsluþátt-
anna og draga úr áhættu í landbúnaðarframleiðslu. Auk
þess hafa rannsóknir stuðlað að skynsamlegri úrvinnslu hrá-
efna, sem landbúnaðurinn leggur til.
A seinni árum hefur markmiðið breytzt að ýmsu leyti.
Aukin framleiðni er enn sem fyrr keppikefli, en með þeirri
viðbót, að náttúruauðæfi og umhverfi bíði ekki skaða af til
lengdar. Nýja tækni, sem eykur framleiðni, á ekki að taka
í notkun, nema hún uppfylli ákveðin skilyrði og aðrir val-
kostir hafi verið metnir. Forðast ber að taka upp nýja tækni,
sem ýtir á undan sér vandamálum eða skapar ný.
Því er áríðandi að finna heildarúrræði út frá þjóðfélags-
legu sjónarmiði. Til að finna þær lausnir þarf rannsóknir.
RANNSÓKNASVIÐ
Með hina almennu stefnumörkun að leiðarljósi, hefur ráðið
(NLVF) skipað rannsóknarverkefnum niður í sérsvið, sem
það álítur, að verði mikilvæg í framtíðinni.
Slíka skiptingu má gera á ýmsa vegu, en leitast er við, að
skiptingin uppfylli tvi) skilyrði:
a) Rannsóknasviðin eiga að spanna skilgreind verkefni
fyrir atvinnuveginn og þjóðfélagið.
b) Rannsóknasviðin verða að vera afmörkuð, þannig að
rannsóknastarfsemin sjálf geti unnið markvisst að hin-
um aðkallandi verkefnum.
Vel væri hugsanlegt að skipta rannsóknasviðum niður,
eftir hinni hefðbundnu skiptingu landbúnaðarins t. d. í
landbúnaðartækni, hagfræði, dýralækningar, jarðrækt, bú-
fjárrækt o. s. frv. Einnig gæti verið freistandi að byggja
13