Pressan - 12.09.1991, Blaðsíða 2

2
FIMMTUDAGUR PRESSAN 12. SEPTEMBER 1991
IFYRST&FREMST
guðni kjartansson. Réö ekki viö gömlu mennina. karlóskarsson
Verölaun fyrir mynd sem komst ekki í úrslit.
ÞJÁLFARAR Á
FLEYGIFERÐ
Knattspyrnufélögin eru far-
in aö leita að nýjum þjálfur-
um fyrir næsta sumar og ef
að líkum lætur mun ekki
standa steinn yfir steini þegar
upp er staðið. Sá eini sem get-
ur verið viss um stöðu sína er
Logi Olafsson, sem hefur
náð miklu betri árangri með
Víkingsliðið en nokkur gat
ætlast til.
En lítum aðeins á hræring-
arnar sem vofa yfir:
Jóhannes Atlason verður
ekki endurráðinn þjálfari
Stjörnunnar eftir slælegan ár-
angur í sumar. Líklegastur
arftaki hans er Ólafur Jó-
hannesson hjá FH, en for-
svarsmönnum þess félags
þykir hann hafa farið eins
langt með Iiðið og hægt er að
ætlast til af honum. Hann fer
í góðu frá félaginu og fer í
boði þess á þjálfaranámskeið
til Köln.
Valsmenn eru líka að leita
að þjálfara, því Ingi Björn
Albertsson þykir hafa fulllít-
inn tíma aflögu til að standa í
þjálfun 1. deildar liðs. Vals-
menn hafa borið víurnar í
Hörð Hilmarsson, sem
þjálfaöi Breiðablik með ágæt-
um árangri, — að minnsta
kosti fram eftir sumri.
KR-ingar sætta sig ekki við
árangur Guðna Kjartans-
sonar í sumar og vilja skipta.
KR-ingar vildu titil en fengu
ekki og kenna því um að
Guðni hafi aldrei náð því að
vera óumdeildur stjórnandi
liðsins og ekki þorað aö
standa á móti vilja Péturs
Péturssonar, Atla Eðvalds-
sonar, Ragnars Margeirs-
sonar og eldri mannanna í
liðinu.
Asgeir Elíasson hættir að
sjálfsögðu hjá Fram og tekur
við landsliðinu. Hjá Fram eru
tveir kostir í stöðunni. Ann-
ars vegar að ráða erlendan
þjálfara og hins vegar að Pét-
ur Ormslev taki að sér þjálf-
unina. Pétur hefur sýnt þessu
áhuga og verður erfitt að
ganga framhjá honum.
Marteinn Geirsson kom
reyndar til greina hjá Fram en
varla lengur eftir vonbrigðin
með árangur Fylkis í sumar.
Fylkismenn vilja losna við
Martein og fá Óskar Ingi-
mundarson frá Víði í stað-
inn. Með Óskari fylgir bróðir
hans, Steinar Ingimundar-
son, sem mun styrkja liðið
nokkuð.
VERÐUR ÞÓRÐI
FÓRNAÐ?
Starf efnahagsráðgjafa for-
sætisráðherra hefur að und-
anförnu ekki orðiö neinum til
framdráttar og nægir að
nefna þá síðuktu.bví til sönn-
unar; Bolli Hédinsson,
Þórður Ólafsson og Ólafur
Isleifsson. Þetta er helsta
ástæða þess að Davíð Odds-
syni hefur enn ekki tekist að
manna stöðuna.
Nú ætlar hann hins vegar
að slá þessa flugu og nokkrar
aörar í sama höggi. Hug-
myndin er sú að taka þjóð-
hagsspárnar frá Þjóðhags-
stofnun og setja þær undir
Hallgrím Snorrason í Hag-
stofunni, ásamt ýmissi hag-
MISSUM VIÐ HM ’95?
Vond fjárhagsstaða Handknattleikssam-
bandsins hefur spurst út og í
handknattleikssamböndum í
öðrum löndum velta menn því
fyrir sér hvort HSÍ hafi bolmagn
til að standa undir heimsmeist-
arakeppninni árið 1995. Jörg Ba-
hrke, framkvæmdastjóri A|-_
þjóðahandknattleikssambands-
ins, sagði í samtali við PRESS-
UNA að þegar hefði ein þjóð
boöist til að draga Islendinga að
landi og taka keppnina að sér.
Hann vildi ekki segja hvaða þjóð
það væri.
Bahrke sagði að formlega
væri svarið já, ef spurt væri
hvort HSÍ héldi HM '95. Hins
vegar vissu menn af fjárhags-
vandanum og að enn hefðu engar fram-
kvæmdir hafist vegna byggingar nýrrar hand-
boltahallar. Hann sagðist enn ekki vita hvort
Islendingar gætu staðið undir þeirri breytingu
sem felst í fjölgun liða úr 16 í 24.
Bahrke sagðist aðeins hafa heyrt sögusagnir
en engar upplýsingar fengið frá HSÍ. Hann
sagði að grunsemdir væru uppi um að ekki
væri allt með felldu.
Þessi mál verða að vera komin á hreint
snemma á næsta ári, sagði Bahrke.
skýrslugerð, sem hingað til
hefur verið sinnt í Þjóðhags-
stofnun og Seðlabanka. Það
er af nógu að taka í Seðla-
bankanum, en hins vegar
yrði fátt eitt eftir í Þjóðhags-
stofnun. Davíð vill því taka
restina og búa til litla efna-
hagsstofnun sem mundi
þjóna forsætisráðherra fyrst
og fremst. Yfirmaður hennar
kæmi og færi með forsætis-
ráðherra og yrði því nokkurs
konar efnahagsráðgjafi hans.
Við þetta færðust þjóð-
hagsspárnar yfir til embættis-
manna og nytu hugsanlega
meiri virðingar en spám
Þjóðhagsstofnunar hefur
hlotnast. Seðlabankinn
mundi minnka, öllum til gleði
nema Jóhannesi Nordal.
Davíð fengi boðlegt embætti
handa efnahagsráðgjafa.
Eina vandamálið er að ekk-
ert rúm er fyrir Þórð Frið-
jónsson, forstjóra Þjóðhags-
stofnunar, í þessari áætlun.
KOMST EKKI í
ÚRSLIT
Eins og fram hefur komið
fékk Karl Óskarsson kvik-
myndagerðarmaður verð-
laun á norrænni auglýsinga-
hátíð í Helsingjaborg fyrir
tökur á alnæmisauglýsingu.
Þessi auglýsing komst hins
vegar ekki langt í keppninni
sjálfri og reyndar komst önn-
ur íslensk lengra; greiðslu-
kortaauglýsingin með mynd-
unum frá Austur-Berlín. Það
vara Saga film sem gerði
hana.
Alls bárust 440 auglýsingar
í keppnina. Af þeim voru 68
valdar í „púlíu", þar af þrjár
íslenskar; alnæmið, Aust-
ur-Berlín og auglýsing um
símaklefa frá Pósti og síma.
Úr þessum auglýsingum voru
20 valdar í úrslitakeppnina
og höfðu þá bæði eyðniaug-
lýsingin og símaklefinn frá
Pósti og síma dottið út. Aust-
ur-Berlín var ein eftir frá fs-
landi. Hún hreppti
brons-verðlaun ásamt ellefu
myndum öðrum, en sjö fengu
silfur, tvær gull og ein Grand
prix-verðlaunin.
Auk þessara aðalverðlauna
var deilt út mörgum hliðar-
verðlaunum. Þar á meðal
fékk Karl ein fyrir kvik-
myndatöku á alnæmisauglýs-
ingunni.
MATTI í FÝLU
OG EYJÓLFUR
BENDIR Á
PARKINSON
Ef einhverjir halda að allt
sé slétt og fellt í þingflokki
sjálfstæðismanna er það mis-
skilningur. Matthías Bjarna-
son hefur ekki mætt á fundi
að undanförnu og líklega
mun útstrikun Reykjanes-
skóla í Djúpi lítið liðka fyrir
því. Annar þingmaður hefur
markað sér sérstöðu, það er
Eyjólfur Konráð Jónsson,
en hann hefur lýst harðri
andstöðu við gjaldtöku af
sjúklingum og nemendum og
gjaldtöku yfirleitt. Eyjólfur
rökstyður mál sitt á annan
veg en kratarnir og stjórnar-
andstaðan, sem telja um að
ræða óréttláta gjaldtöku af
þeim sem minna mega sín.
Eyjólfur segir hér á ferðinni
hina þekktu parkinsonreglu.
Auðvitað muni gjaldtakan
kalla á sérstakar innheimtu-
deildir við stofnanirnar sem
leiði til fjölgunar starfsmanna
og aukinna ríkisumsvifa.
Glöggur maður Eyjólfur.
logi Olafsson. Eini þjálfarinn sem situr öruggur í sæti sínu.
pétur ormslev Frammarar vilja hann eða útlending. ingi björn albertsson. Ekki nógan tíma fyrir Val. þórður friðjónsson. Stóllinn er
ekki að hitna heldur að renna undan honum. eyjólfur konráð jónsson. Gjaldtakan þýðir bara aukin ríkisumsvif. matthías bjarnason. I
fýlu við Davíð og þingflokkinn.
Þykir þér Davíð
Oddsson vera algjör
perla?
„Já.“
Ingimundur Sveinsson er arki-
tekt að Perlunni og hefur þeg-
ið nærri 56 milljónir króna fyr-
ir verk sitt við húsið.
LÍTILRÆÐI
af ólæsi
Mér skilst að íslendingar
séu að jafnaði svona umþað-
bil fimmtán til tuttugu ár á
skólabekk hver. Skólaskyld-
an er tíu ár; frá sex til sextán,
og síðan fara fimm til tíu ár í
enn ítarlegra nám.
Algengt er að menn verði
stúdentar um tvítugt og hafi
því verið fjórtán ár í skóla til
að afla sér þeirrar menntun-
ar sem æskileg þykir til að
geta hafið háskólanám.
Stúdentar við Háskóla Is-
lands eru nær undantekn-
ingarlaust íslendingar, sem
ætti að geta komið sér vel í
stofnun þar sem kennsla fer
að mestu fram á íslensku
sem stundum er kölluð móð-
urmál, guð einn veit hvers-
vegna.
Ætla mætti að íslenska
væri eina greinin á háskóla-
stigi sem ekki vefðist fyrir
stúdentum sem hafa drukk-
ið þjóðtunguna í sig með
móðurmjólkinni og eiga síð-
an að baki tuttugu ára æf-
ingu í að tala málið, hlýða á
það og lesa, plús fjórtán ára
setu á skólabekk á kostnað
íslenska samfélagsins sem
borgar einhver hundruð
þúsunda fyrir upplýsingu
hvers nemanda á ári, meðal
annars til að standa straum
af síaukinni áherslu sem
lögð er á móðurmáls-
kennslu.
En nú hefur enn og aftur
sannast hið fornkveðna:
— Það er margt skrítið í
kýrhausnum.
Nú hefur það semsagt enn
einu sinni verið gert heyrin-
kunnugt, af háskólayfirvöld-
um, að íslenskir stúdentar
sem eigi að fara að stunda
nám í Háskóla íslands séu
óhæfir til að setjast þar á
skólabekk vegna vankunn-
áttu í móðurmálinu.
Að dómi háskólayfirvalda
útskrifa hinar virtu mennta-
stofnanir þjóðarinnar lær-
dómsmenn sem upp til hópa
eru hvorki talandi, læsir né
skrifandi á íslenskt mál, en
sú grundvallarþekking kvað
vera ein af forsendum þess
að hægt sé að verða læknir,
lögfræðingur eða prestur.
Þessar fullyrðingar há-
skólayfirvalda hafa svo orð-
ið til þess að snotrustu menn
úr kennarastétt hafa ruðst í
hópum framá ritvöllinn til
að segja skoðun sína á því
hvort og þá hversvegna
nemendur útskrifist úr virt-
um menntastofnunum, sem
kosta þjóðina einhverja
milljarða á ári, án þess að
kunna að draga til stafs.
Og það er einsog sam-
þjappaðir vitsmunir brjótist
útúr hýði sínu og breytist í
skrautflugur þegar hver
skólamaðurinn af öðrum,
stundum kallaðir framhalds-
skólakennarar, tjáir sig um
það á hnökralausu guilaldar-
máli, hversvegna íslenskir
menntamenn á háskólastigi
séu að berjast við lesblindu,
ólæsi, réttritunarörðugleika
og tjáningarteppu.
Dag eftir dag eru blöðin
uppfull af vangaveltum um
það hvernig í ósköpunum
standi á þessu, en það er
einsog engum detti í hug að
þetta geti stafað af því að ís-
lendingar eru hættir að lesa
frambærilega texta á bók-
um.
Mér er nær að halda að út-
verðir íslenskrar tungu í dag
séu fjölmiðlafólk sem stráir
um sig málfarsrósum á við
þær að íþróttamenn séu um
þessar mundir „með lærið í
lúkunum” og „nagi sig í
handarkrikann” útaf ósigrin-
um.
Og ef þeir tapa „sí oní æ"
má segja að „sjaldan sé öll
báran stök” og „betri sé hálf-
ur skaði en enginn”. Því þó
íþróttamaðurinn sem slasað-
ist „liggi í lamaslysi" sé rétt
að muna það að „Róm var
ekki byggð á hverjum degi".
Flosi Ólafsson