Pressan - 12.09.1991, Blaðsíða 22

22
FIMMTUDAGUR PRESSAN 12. SEPTEMBER 1991
Skátinn og skuggabaldurinn
WFRNFR
NIÚNDI ARATUGURINN VAR ÁRATUG-
UR ÞEIRRA WERNERS OG HERLUFS OG
EKKERT BENDIR TIL ÞESS AÐ ÞEIM
MUNI FARNAST NOKKUÐ VERR Á ÞEIM
TÍUNDA. ÞEIR FÉLAGAR ERU HETJUR ÍS-
LENSKS VIÐSKIPTALÍFS I DAG, AT-
HAFNASKÁLD OKKAR TÍMA, MENNIRN-
IR SEM FRAMKVÆMA, KAUPA, EIGA OG
LÁNA. VIÐ RÆÐUM UM ÞÁ I SVOLITLUM
ÖFUNDARTÓN OG ERUM ALLTAF AÐ
VELTA ÞVÍ FYRIR OKKUR HVERNIG ÞEIR
URÐU SVONA RÍKIR OG HVE RÍKIR ÞEIR
ERU. EINNIG REYNUM VIÐ AÐ ÍMYNDA
OKKUR HVERNIG ÞEIR I RAUN ERU,
SEGJUM SÖGUR AF ÞEIM OG GLEYPUM
í OKKUR ÖLL TÍÐINDI ÞEIM VIÐKOM-
ANDI.
Þeir félagarnir eiga ýmislegt
sameiginlegt fyrir utan aö vera
ríkir. Þeir eru tii að mynda báðir
af erlendum ættum; Werner er af
sænskum ættum en ber þýskt
nafn, eins og reyndar Herluf, sem
er hins vegar af dönskum kaup-
mannaættum. Þeir öfluðu sér und-
irstöðugóðrar menntunar án þess
að leggja akademíuna fyrir sig.
Werner var dúx og lærði lyfja-
fræði en Herluf varð viðskipta-
fræðingur. Hann lét sér aðra ein-
kunn duga, enda kominn á kaf í
viðskiptalífið þegar á námsárun-
um.
En þótt þeir eigi margt sameig-
inlegt eru þeir um margt ólíkir.
Werner er opinber persóna sem
situr í stjórn margra fyrirtækja,
talar við fjölmiðla og sinnir félags-
málum.
Herluf er lokaðri og í raun
furðulítið áberandi miðað við um-
svif, helst að hann sjáist á kvöldin
á Café Óperu, sem hann reyndar
á. Þessi munur á þeim félögum
sést meðal annars í mismunandi
glanstímaritsviðtölum þeirra. í
Mannlífsviðtali gustar af
Werner sem sparar ekki
yfirlýsingar, talar
eins og sannur athafnamaður og
lætur að lokum mynda sig í faðmi
fjölskyldunnar — maður sem hef-
ur ekkert að fela og er augljóslega
stoltur yfir ævistarfi sínu.
HERLUF MEÐ
KURTEISINA AÐ VOPNI
Hlutirnir gengu öðruvísi fyrir sig
þegar Heimsmynd fjallaði um
Herluf. Hann hafnaði viðtali og
féllst aðeins á að svara nokkrum
spurningum þar sem hann segir í
raun fátt. — Og þegar kom að
myndatökunni samþykkti Herluf
með þögninni að ljósmyndari
mætti sitja fyrir honum. Að stilla
sér upp var af og frá.
Þegar blaðamaður PRESSUNN-
AR bað um að fá að mynda hann
fékk hann kurteislegt afsvar. Kurt-
eisin er reyndar einkennandi fyrir
hann, svo mjög að jaðrar við
feimni. Það kemur reyndar heim
og saman við þær lýsingar sem
fást af honum, flestum kemur
saman um að hann sé í raun hlé-
drægur og feiminn. Einn viðmæl-
enda, sem gjarnan vill leita sál-
fræðilegra skýringa, sagði að hann
virtist ekki vera með sjálfsímynd-
ina á hreinu. Ósagt skal látið hvort
það segir nokkuð, en það má
gjarnan fljóta með.
„Hann er að eðlisfari lokaður
persónuleiki sem hleypir engum
inn á sig. í sjálfu sér getur maður
ekki annað en kunnað vel við
hann. Þá fer ekki á milli mála að
hann er snillingur sem fjármála-
maður," sagði maður úr veitinga-
húsaheiminum sem átt hefur við-
skipti við Herluf. Annar lýsir hon-
um á eftirfarandi hátt: „Hann er
ákaflega þægilegur maður en hef-
ur smáborgaralegan smekk. Hann
er ekki maður mikilla hugsana
þegar kemur út fyrir bissness-
heiminn."
Það er einmitt í viðskiptaheim-
inum sem hann er kóngur og þá
sérstaklega smáviðskiptaheimin-
um. Hann stundar sveigjanlega
lánastarfsemi sem beinist helst að
fataverslunum og veitingastöðum.
„Það verður að segjast eins og er
að það fer enginn til hans ótil-
neyddur. Mér finnst stundum að
það sé eins og upphafið að enda-
lokunum að leita til hans,“ sagði
kaupmaður á Laugaveginum. Það
eru hins vegar engin klögumál í
gangi út af honum — enginn virð-
ist telja hann upphaf allra sinna
hörmunga, eins og sumir mundu
ætla.
SKATINN OG
FRÍMÚRARINN
WERNER
Werner er félagsmálatröll,
enda vanalega lýst sem
félagslyndum dreng af
þeim sem til þekkja.
Hér má sjá dæmi um athafnasemi þeirra Herlufs og Werners hlið við hlið.
Herluf á veitingastaðinn Café Óperu en fyrirtækjagleypirinn Werner er nýbú-
inn að næla sér í gleðihúsið Berlín.
Hann hefur reyndar fyrst og
fremst einbeitt sér að félagsmálum
apótekara — nánast gegnt öllum
embættum sem nöfnum tjáir að
nefna í þeim félagsskap. Sama
hvort um er að ræða formennsku
í Apótekarafélagi Islands eða setu
í stjórn lífeyrissjóðs þeirra; alls
staðar hefur Werner verið, einnig í
norrænum félögum apótekara.
Sömuleiðis hefur hann setið í
lyfjaverðlagsnefnd, sem hlýtur að
teljast praktískt fyrir svo mikilvirk-
an lyfsala og lyfjaframleiðanda.
En hann lætur praktísk félags-
mál ekki nægja. Hann hefur einn-
ig verið skáti og var í stjórn Skáta-
félags Reykjavíkur. Þá hefur hann
verið í Rotaryklúbbi Kópavogs um
langt skeið. Nú, og að sjálfsögðu
er Werner frímúrari.
Werner er atorkumaður og þeir
sem hafa kynnst starfsháttum
hans bera honum yfirleitt vel sög-
una. „Hann var ákaflega alúðleg-
ur og lagði sig fram um að setja
sig inn í starfsemi fyrirtækisins.
Hann nennti að setjast niður og
pæla í vandamálum okkar við
reksturinn. Maður hafði á tilfinn-
ingunni að hann vildi virkilega

Werner hefur komið sér fyrir í
þessu húsi i Kópavogi.
Sumir segja að það sé eins og
eigandinn — hagkvæmt og látlaust.
kynnast þessu fyrirtæki sem hann
var að kaupa. Það er meira en
sagt verður um ýmsa aðra starfs-
menn hans,“ sagði maður sem
kynntist honum hjá íslandslaxi.
Þetta kemur heim og saman við
lýsingar annarra sem segja að
honum henti vel að reka fyrirtæki
— það sé eiginleiki sem hann hafi
í raun uppgvötvað seint, en hann
er nú á 61. aldursári.
INN OG ÚT AF
SKATTAKÓNGALISTANUM
Herluf skaust upp á stjörnuhim-
ininn í fyrra þegar hann varð
skattakóngur Reykjavíkur, með
skattskyldar tekjur upp á 25 millj-
ónir króna. Það kom reyndar á
menn þegar í ljós kom að áætlað
hafði verið á hann. Þeim fannst
þetta ekki líkt Herluf, sem oftast
sýnir þýska nákvæmni, en síðan
kom í ljós í sumar að hann hafði
ekki mótmælt áætluninni. Kunn-
ugir segja að þetta sé vel skiljan-
legt því tekjur Herlufs séu, eðli
málsins samkvæmt, mjög sveiflu-
kenndar. í ár taldi hann fram og
var hvergi á lista yfir hæstu menn.
Erfitt er að greina hvaða fyrir-
tæki Herluf á hverju sinni. Eftir
því sem komist verður næst hafa
völd hans á Laugaveginum minnk-
að frá því gatan var skírð Herluf-
strasse, en það segir kannski
meira um Laugaveginn en stöðu
Herlufs. Hann mun þó hafa átt
fataverslunina Esprit og Skóversl-
un Þórðar Péturssonar á Lauga-
vegi og verslunina Jackpot í
Kringlunni. Þá átti hann um tíma
veitingastaðinn Ítalíu, en nú á
hann Café Óperu og Trúbadorinn,
sem hvor tveggja eru rekin af Val
Magnússyni, sem er hægri hönd
Herlufs. Tengsl hans við Val eru
reyndar eitt af því sem fæstir
skilja en sumir vilja taka sem
dæmi um trúmennsku hans.
„Þessu sambandi má kannski lýsa
með því að þú heyrir stundum Val
segja; ég og Lúffi, en þú heyrir
hins vegar Herluf aldrei segja; ég
og Valur," sagði veitingamaður í
Reykjavík.
Önnur fyrirtæki sem komist
hafa í eigu Herlufs eru tískuversl-
unin Sér á Laugavegi og fiskút-
flutningsfyrirtækið Pólarfrost í
Höfnum. Um skeið rak hann ant-
íkverslunina Kjörgripi í verslunar-
húsi sínu í Bröttugötu. Sú staðsetn-
ing hefur fært honum nafngiftina
„bankastjórinn í Grjótaþorpinu",
sem vísar til umfangsmesta liðar-
ins í starfsemi hans — almennrar
lánaumsýslu.
Af samtölum við menn kunnuga
starfsemi hans má ráða að talið er
að hann hafi orðið fyrir skakka-
föllum við gjaldþrot fyrirtækja Ól-
afs Laufdal. Þeir eru gamlir skóla-
félagar og mun Herluf hafa lánað
Ólafi töluverðar upphæðir. Það er
reyndar einkenni á viðskiptum
Herlufs að um þau eru sagðar sög-
ur en fáar fréttir.
FYRIRTÆKJAGLEYPIRINN
WERNER
Werner lenti í sömu vandamál-
um með skattframtal sitt í fyrra.
Hann lét þá áætla á sig og leið-
rétti það ekki, en honum voru