Heimilistíminn - 25.11.1976, Blaðsíða 13

Llsa gat ekki borið á móti þessu og hún
reyndi þess vegna fyrir sér með annari spurn-
ingu: „Hverskonar fólk býr hér i sveitinni?”
,,í þessari átt hérna býr gamall hattari”,
sagði kötturinn og benti með hægri fætinum,
,,og i þessari átt þarna býr ungur héri”, sagði
hann og benti með vinstri fætinum. „Heim-
sæktu þann, sem þú vilt heldur, þeir eru báðir
brjálaðir”.
,,Ég kæri mig e íki um, að umgangast brjál-
að fótíí”, sagði L *a.
,,Þú kemst ekki hj? þvi”, sagði kötturinn.
„Við erum öll brjaluð nérna. Ég er brjálaður!
Þú ert brjáluð!”
„Hvernig veiztu, að ég sé brjáluð?” spurði
Lisa.
„Þú hlýtur að vera það, þvi að annars hefðir
þú ekki komizt hiugað”, svaraði kötturinn.
Lisu fannst þetta eugin sönnun. „Og hvernig
veiztu, að þú ert brjálaður?”
„Tökum dæmi: Hundar eru ekki brjálaðir.
Viðurkennir þú það?”
„Ætli það ekki’ , svaraði Lisa.
,, Jæja j>á”, h< it kisi áfram, „hundar urra,
þegar þeir eru reiðir, og dingla rófunni, þegar
þeir eru -nægðtr. Ég aftur á móti urra, þegar
ég er án; gðui, og dingla rófunni, þegar ég er
reiður. I ess vegna er ég brjálaður”.
„Þú » rar ekki, þú malar”, sagði Lisa.
„KalJ iðu það hvað sem þér sýnist”, sagði
kisi. „A tlar þú að leika kroket við drottning-
una i d g?”
„Mig dauðlangar til þess, en mér hefir ekki
verið boðið ennþá”, svaraði Lisa.
„Við I ttumst þar”, sagði kötturinn og hvarf.
Lisa v u ð ekkert sérstaklega forviða, þvi að
'iún var röin svo \ ön óven julegum viðburðum.
Skyndile i kom kötturinn aftur i ljós og sagði:
„Meðal annara orða, hvað varð af krakkan-
ui. . ég ’ ar næslum þvi búin að gleyma að
sp: rja”
. Hana breyttist i gris”, sagði Lisa með ró-
semi, rétt eins og kötturinn hefði komið aftur á
ljós og sagði:
.(jrunáði ekki Gvend”, sagði kötturinn og
hvarf á ný.
lása beið um stund og bjóst hálft i hvoru aft-
ur við kettinum, en hann kom ekki i ljós. Hún
héit þess vegna bráðlega af stað, i áttina þang-
að, sem hérinn bjó.
„Hattara hefi ég oft séð, og ég verð að
>egja, að mér þykja hérar skemmtilegri, og
sennilega eru þeir ekki eins brjálaðir”, sagði
Lisa. í þessu varð henni litið upp, og þarna sat
þ ' angórakötturinn aftur á trjágrein.
„Sagðirðu gris eða hris?” spurði hann.
„Ég sagði gris”, sagði Lisa, „og mér þætti
vænt um, að þú værir ekki alltaf að hverfa og
koma svo aftur i ljós, þú gerir mig alveg rugl-
aða”.
,, Jæja þá”, sagði Kisi og að þessu sinni hvarf
13