Heimilistíminn - 25.11.1976, Blaðsíða 32

Framhaldssagan:
Maria Lang
8
Hún verður svo undrandi á næsta tilsvari hans, að
hún gleymir bæði hræðslu sinni og þeirri erfiðu að-
[stöðu sem hún er ... á yztu brún hallar klappar-
innar.
— Þú varst jú að hugsa um Ijóðið, ekki satt —
Bodil? Hún s'nýst á hæli og grípur í kalda, blauta —
og bláa peysuermi. Síðan er hún gripin harkalega
burt frá vatnsbakkanum, stynjandi oq alveq
rugluð?
— Hvernig...hvernig getið þér vitað...getur þú
vitað, hvað ég heiti? Og hvað meinarðu eiginlega
með því að skjóta upp kollinum eins og álf ur, f jand-
ans álfur og þylja asnalegar Ijóðlínur
Hann hlær ánægjulega.
— Þú ert önnur stúlkan í dag, sem bölvar mér en
hamingjan sanna það er ekki við öðru að búast á
þessum stað. Vissirðu að Byn er mesta óveðurs-
bæli? Ceciliu Fröding fannst sérlega rómantíkst
þegar baðstofan stóð í Ijósum logum. ( annað skipti
; sló eldingu niður í vatnið svo vatnssúlan stóð upp í
loftið. Loks brann svo allt húsið, en þá var Gústaf
litli farinn héðan, Bonniers bókaútgáfan og sænsk-
| ar bókmenntir geta þakkað sinum sæla fyrir það.
— Gert Berger! Bodil er svo reið, að rödd hennar
brestur. Ég er ekki kominn hingað upp í auðnina til
[ að heyra skrítlur úr bókmenntasögunni. Ég vildi ná
tali af þér vegna þess að —
— Nú? Þú ert hingað komin mín vegna. Skemmti-
legt— það verð ég að segja. Ég þakka. Kvenhylli
mín fer sívaxandi.
Þótt hún sé bálreið verður Bodil að viðurkenna
með sjálfri sér að útlit hans er ails ekki ógeðfellt.
Hann brosir oft, skökku dálítið hæðnislegu brosi, en
munnurinn er viðkvæmnislegur. Einhversstaðar i
grábláum augunum leynist hlýja og hárið með
skiptingunni er skínandi Ijóst, næstum hvítt þótt
það sé rennblautt af rigningunni. Hann virðist ekki
hafa nokkrar áhygg jur af því, þótt hann sé rennvot-
ur frá hvirfli til ilja.
Hann fyrir sitt leyti virðir hana fyrir sér af enn
meiri nákvæmni.
Hann tekur mest eftir bláa litnum. Blá augu,
gleraugu í blárri umgjörð sem vísa frekjulega upp
á við, blá kápa og blátt band, sem heldur mahóní-
brúnu hárinu í skefjum. Andstæða þess er húðin,
sem er svo f íngerð og skír, að halda mætti að hægt
væri aðsjá í gegnum hana og inn í stúlkuna sjálfa.
— Þú hefðir ekki átt að heita Bodil, heldur Astri.
Astri af Astrakaníu. Manstu ekki eftir henni? Það
var hún ,,sem gægðist f ram eins og epli í eplatrénu
milli eplablaða". Þú ert miklu sætari en á myndun-
um, sem Ingalill sýndi mér. En þú ert ekki eins sæt
og hún...
Þetta síðasta er staðreynd, sem Bodil hefur í
rólegheitum sætt sig við fyrir löngu. En hvers
vegna verður hún þá svona reið, þótt maður eins og
7