Heimilistíminn - 03.02.1977, Blaðsíða 4

Aldrei gleymist sá v
Ég var staddur uppi á HUsafelli miö-
vikudaginn, 28. april 1965, þá var ég búinn
aö vera á tófuveiöum, bæöi frá Kalmans-
tungu og Húsafelli nokkuö lengi þann
vetur og var búinn aö fá tiu tófur. Þaö er
skemmtilegasti veiöiskapur, sem -ég get
hugsaö mér, vetrartófuveiöi. Þá fór maö-
ur þangaö, sem helzt var von á tófum
snemma á morgnana. Ogþá lagöist ég viö
stein uppi á hæö, sem sást viöa. Svo fór ég
aö gagga og þá brást varla aö kæmi tófa,
ef þærheyröu til min, þá var nú spennandi
aðsjáhvarþærkomuá haröa hlaupum og
i dauöafæri. Bezt var aö fást viö þær um
fengitlmannl marz. Þetta var nú útúrdúr.
Eins og fyrr sagöi var ég staddur á
Húsafelli og haföi hug á aö fara einn túr
inn á Arnarvatnsheiöi, áöur en ég færi
heim og hætti að eiga viö tæfurnar. Þá var
staddur á Húsafelli Snorri Jóhannesson,
sextán ára, og var hann hagvanur þar
uppfrá. Hann var ákafur i aö fara meö
mér inn á heiði, og varö þaö úr, aö hann
fór með mér, og geröum viö ráö fyrir aö
gista eina nótt á heiöinni inni I Álftakrók,
þar er gangnakofi.
NU lögöum viö upp snemma dags frá
Húsafelli. Ég var á gömlum willysjeppa.
Nú keyröuum viö sem leiö lá gegnum
Húsafellsskóg og framhjá Kalmanstungu,
yfir aö Fljótstungu og upp meö Litlafljóti
eins langt og hægt var aö keyra, og þar
skildum viö jeppann eftir og tókum okkar
hafurtask. Þaö voru tveir rifflar og ein
þriggjaskotabyssa, svo aö ekki vorum viö
illa vopnaöir. Þóttumst viö nú færir I
flestan sjó.
Nú fórum við sem leiö lá inn heiöi, en
ekki urðum við varir viö neina tófu þann
daginn, og mátti heita, aö sá dagur liði
tiðindalaust. Þaö var suövestan andvari,
hlýtt I veöri, og mátti segja, aö allur snjór
væri farinn af heiöinni, aöeins smá skafl-
ar I lautum. Isinn á vötnunum var oröinn
svo tæröur, aö hann dattallur i smá krist-
alla, ef stigiö var á hann. svo aö þaö var
vonlaust aö ætla aö stytta sér leiö meö aö
ganga vötnin á Is. Dagur var aö kvöldi
kominn, þegar viö nálguöumst Álftakrók.
Ógleymanlega var fagurt þetta kvöld,
þegar viö Snorri komum að kofanum við
Álftakrók. Ég man þaö eins og þaö heföi
gerzt I gær, þótt nú séu ellefu ár slöan.
Eiriksjökull og Strúturinn I suðri, á himin
og fjöll sló þessum sérstaka roöa um
sólarlag. Og aldrei tekur maöur eins vel
eftir þessum kvöldtöfrum eins og þegar
maöur er staddur i öræfakyrröinni. Ekk-
ert rauf kyrröina nema niöurinn I Norö-
lingafljótiog kvak i tveimur svönum, sem
sátu á tjörn, og svo flugu ööru hverju
heiöagæsir I oddaflugi og sendu okkur
tóninn.
Hálf var nú kuldaleg aökoman I Alfta-
krók. Þar voru svefnpokar hangandi en
engar dýnur til þess aö liggja á. Svo viö
Snorri tókum þaö ráö, aö sækja okkur
mosa Ut i móa, og ekki hættum viö að rlfa
upp mosa og bera inn I kofa fyrr en
kominn var ágætis mosabeður og settum
viö þar á svefnpokana. Svo varö þetta
anzi vistlegt, þegar viö vorum búnir aö
hita upp. Það er kósangas geymt þarna.
Þegar viö komum inn I kofann, varheldur
matarlegt þar, þvi aö rjúpnakippa hékk
þar á bak viö innri huröina á kofanum,
hún var venjulega höfö opin.
1 nóvember höföum viö fariö þrlr
samanfrá Kalmanstungu á rjúpnaveiöar,
þeir Kalrnan- og Gunnar veiöikóngur, er
svo er nefndur, vegna þess aö hann veiöir
svo mikinn lax og fleira, og svo ég. Við
fengum þó nokkuö af rjúpum og ég þó
nokkuö meira en hinir. Viö gistum
svo um nóttina I Alftakróki. Viö hengdum
rjúpurnar þar upp yfir nóttina. Er viö
komum heim, fórum viö aö telja, og þá
taldist vanta 14 stykki. Þá sögöu þeir, aö
ég heföi sjálfsagt ekki fengiö svona marg-
ar r júpur eins og ég sagöi, en ég var nú
ekki á þvi. En ekki þýddi aö deila við þá
tvo. En nú kom þaö fram, aö ég hafði líka
taliö rétt. Þvi nú þegar viö Snorri komum
inn I kofann i Alftakróki, þá var þaö
þaö fyrsta, sem viö sáum, þaö voru þessar
fjórtán rjúpur. Þær voru búnar aö hanga
Marga tófuna hefurGísli lagt að velli,en oft
er sárt að drepa þessi dýr, stundum með
yrðlinga í móðurkviði. En tófur voru orðnir
slíkir skaðvaldar í Borgarfirði þegar Gísli
kom að Húsafelli að ekki dugði að vera með
vorkunnsemi, enda hlífir enginn henni sem
hefur séð illa bitnar kindur eftir tófu.