Heimilistíminn - 03.02.1977, Blaðsíða 17

þarf að vera frjáls
Litum aöeins á hlutverk kynjanna. Þaö
er fyrst nú, aö ég er aö fá botn i þau mál.
En þetta var allt i föstum skoröum, þegar
ég var ung. Strax og kynni höföu skapazt,
var brautin lögö. Pilturinn átti aö vera
svona — og stúlkan svona. Burtséö frá þvi
hvernig fólk þau voru. Þetta er jafnslæmt
fyrir piltana og stúlkurnar. Og eins hættu-
legt fyrir samband þeirra.
Ef fólk giftist mjög ungt og eignast
börn, þá er mjög auövelt aö lenda inni á
þessar braut. En sé maöur oröinn svolítiö
eldri, þá er maöur farinn aö kynnast sinni
eigin persónu. Þvi eru möguleikarnir
miklu betri aö byggja upp gott samband.
Þvi eldri sem maöur veröur, þvi auöveld-
ara er aö fást við þetta.
Þaö albezta við þennan aldur er, aö
maöur hefur ekki lengur jafnmikinn
áhuga á sjálfum sér. Er ekki eins fenntur
inni i sjálfum sér. Heimurinn opnast. Þaö
er svo margt umhverfis, fólk, verkefni, ný
reynsla, svo margt aö taka þátt i. Þaö er
mikill léttir aö hætta aö hugsa bara um
sjálfan sig. Þaö er dauöömurlegt.
Lena Nyman hefur notið mikillar
velgengni siöustu árin.
— Ég held ég veröi aö taka velgengn-
inni meö fyrirvara, segir Lena Nyman.
Gagnrýnendur i Sviþjóö eru nefnilega
þannig, aö annaö hvort ert þú hafin til
skýjanna, eöa þér hent i svaðiö. Og sé
miklu lofi hlaðið á mann, þá má búast viö
þvi, aö á eftir komi skyndilegt fall.
Mér finnst svolitiö vandræöalegt aö
spyrja Lenu Nyman, svolitiö tilgerðar-
legt. T.d. svona spurningar: — Það aö
túlka aöra mannveru hlýtur aö fela i sér
aö maður lifi sig aiveg inn i tilfinningalíf
hennar.
— Ha, hvaö? Geri maöur þaö, þá er
ekki á góöu von. Ef maöur hverfur i hlut-
verkið (ranghvolfir augunum og lætur sig
falla aftur á bak i sóffann). Nei, það sem
maöur gerir, er aö fást við áhorfendur
allan timann. Maður hlustar hverja
sekúndu. Ég heyri, þegar einhver flytur
sig til I sæti. Maður er alltaf aö fást viö
þetta samband.
Ég man eftir tilsvari i „Sjö stelpum".
Þaö er alltaf hlegiö, þegar ég sagöi þaö.
Og ég skildi ekki hvers vegna. Aö hverj-
um fjandanum hló fólkið? Svo fór ég aö
segja þessi orö i svolitið öörum tón. Þá
var hlegiö heldur minna. Svo sagöi ég þau
i allt öörum tón. Þá var ekki hlegiö. Ég
komst aö þvi, aö þaö var tónninn og
spennan á milli hans og þess sem sagt var
áöur, sem leysti hláturinn úr læöingi.
Þannig þreifar maöur sig áfram kvöld
eftir kvöld. Og skilur sjálfan sig og aðra
betur og betur.
En það er ljíst, aö leikari þarf einnig aö
skapa. Starf mitt fjallar eingöngu um
tengsl milli manna. Og þaö er þaö, sem
gerir þaö svo dásamlegt. Mannleg tengsl
eru þaö eina, sem er áhugavert, finnst
mér. Þetta birtist á ýmsan hátt i starfi
minu. Annars vegar vinnur maður aö
hlutverki. Þar er um aö ræöa aö túika
manneskju þannig, aö áhorfendum veröi
hún skiljanleg. Svo er sambandiö við mót-
leikarana. Hvaö þvi viövikur þarfmaöur
einnig aö hegöa sér á ákveðinn hátt til aö
þaö gangi. Og svo eru þaö þessi merkilegu
tengsl við áhorfendur. Allt byggist þetta á
tilfinningum og tengslum.
— Það skemmtilegasta, sem komiö
hefur fyrir mig, var að fara aö syngja.
Nýtt form. Þvi i leikhúsi þekki ég regl-
urnar. Að visu getur maöur alltaf komizt
lengra, en þaö er ekki spennandi.
Hér er alveg nýtt tjáningarform. Og þaö
eru milljónir og aftur milljónir af
tónverkum aö hlusta á. Hugsaöu þér, það
hefur veriö til fólk, sem hefur helgað allt
lif sitt aöeins einni smágrein tónlistarinn-
ar. Og þar sem ég er alveg ómenntuö i
tónlist, get ég leitaö aö minu eigin tján-
ingarformi, þvi ég þekki ekki venjurnar.
------------>
Lena Nyman og vinur hennar Rune Anderson vfsnasöngvari á blaðamannafundi f Reykjavfk