Heimilistíminn - 03.02.1977, Blaðsíða 32

Framhaldssagan:
Það fer náþefur um mannlífið/
eitrar vorloftið og sumardýrðina.
Þessi lykt er úr gröfinni...
Esaias Tegnér
13
— Hvers vegna nemur þú staðar?
Hann snýr sér að henni í bílsætinu eldsnöggt.
— Hann er bezínlaus. Ætlunin var að benzinið
nægði til Rámen, en ekki til að f lakka tímum saman
eftir þessum skógarslóðum... á svona fáránlegan
hátt.
— Nú, já. Snöggt, skakkt bros hans er næstum
ánægjulegt. Okkur líður þó vel hér.
Það versta er, að hann virðist meina þetta. Hún er
allan tímann búin að vera hrædd, svo hrædd, að á
krappri beygju einhvers staðar hátt uppi yfir Flá-
vatni, íhugaði hún að láta bílinn dúndra beint út í
tómið með þau bæði um borð, hrædd við þrjózku-
f ulla þögn hans, og geðveikislegar áætlanir. Hún er
búin að reyna að kasta sér út úr bilnum og finnur
enn til sársauka í úlnliðunum eftir óeðlilega föst
handtök hans —
Öeðlilega...
Hún er alltaf að verða öruggari um, að það sé
lausnarorðið, hvað f ramkomu hans snertir og dutt-
lunga hans, sem svo erfitt er að skilja.
Svo undarlegur, að hann er sennilega ekki alveg
með öllum mjalla, hafði ekki Ingalill sagteitthvað á
þessa leið? En stoðar nokkuð að velta fyrir sér hug-
myndum, sem verða til og afbakast í heila hans?
Hún sér aðeins með nokkurri vanþóknun, að honum
finnst þeim líða vel, þótt þau séu í miðri auðninni
bensínlaus, umkringd grenitrjám og haglskúr
dynjandi á rúðunum. Skap hans, sem breytist með
veðrinu, er orðið betra, honum hefur aftur losnað
um málbeinið, og ef aðstæðurnar væru ekki svona
fáránlegar, væri léttur, íhugandi hugblær hans
blátt áfram skemmtilegur.
— Veiztu hvar við erum?
— N..nei.
— Á þeim sígildasta af öllum skógarvegum í Svi-
þjóð, spölkorn frá gömlu stálverksmiðjunni hans
Liljendals. Hér gekk Tegner 22 ára gamall septem-
berdag einn í fylgd með Erik Gustaf Geijer og neit-
aði að fást við myrkar skilgreiningar á heimspeki
Schellings.
Hann hallar Ijósu höfðinu aftur og fer íhugandi
með tilvitnun.
— „Við hverja tilraun til að komast að niðurstöðu
vék hann af vegi til að stinga upp í sig lúku af berj-
um eða til að horfa á eftir fugli eða íkorna." Heyr-
irðu ekki hvað Geijer er gramur? En svo er lika
minnið sem hann flutti Tégner. Ég skil ekki fólk,
sem reynir að neita því, að Geijer hafi verið skáld.
Hann var það a.m.k. þegar hann flutti minnið um
ættingja sinn og vin og keppinaut Esaias Tégner.
„Hann vék frá og undan, og kom alltaf aftur. Við
vissum jafnlítið um hugsanagang hans og leið
sólargeislans gegnum laufið. Því allt sem hann
32