Heimilistíminn - 03.02.1977, Blaðsíða 15

ingin við tvo af hermönnum sinum. En
hattarinn var horfinn, þegar þeir komu út.
„Leiðið fram næsta vitni”, sagði kóngurinn.
Næsta vitni var eldabuska hertogafrúar-
innar. Hún hafði piparbauk meðferðis og Lisa
vissi strax hver var á ferð, vegna þess að þegar
dyrnar voru opnaðar, fóru allir að hnerra, sem
stóðu þar náælgt.
„Láttu okkur heyra, hvað þú hefur fram að
færa þér til málsbóta”, sagði kóngur.
„Nei”, anzaði eldabuskan, stutt i spuna.
Kóngur leit vandræðalega til hvitu
kaninunnar, og hún hvislaði að honum: „Þetta
vitni verður yðar hátign að yfirheyra ræki-
lega”.
„Það verður víst svo að vera”, sagði kóngur,
dapur i bragði. Hann krosslagði handleggina,
horfði hvasst á eldabuskuna og sagði „tJr
hverju eru kökur búnar til?”
„Aðallega úr pipar”, anzaði eldabuskan.
„Úr sýrópi”, sagði syfjuð rödd að baki
hennar.
„Gripið heslimúsina”, öskraði drottningin.
„Hálshöggvið heslimúsina! Rekið heslimúsina
út úr dómsalnum! Berjið hana: klípið hana!
Klippið af henni veiðihárin!”
Réttarsalurinn var nú allur i uppnámi um
stund, á meðan verið var að drasla út hesli-
músinni. Þegar þvi var lokið, og kyrrð var
komin á að nýju, var eldabuskan á bak og
brott.
„Það gerir ekkert til”, sagði kóngur,
guðslifandi feginn. — „Næsta vitni!” Við
drottningu sina sagði hann: „Þú verður að
yfirheyra þetta vitni rækilega, elskan min: ég
hef óþolandi höfuðverk”.
Á meðan hvita kaninan var að athuga listann
yfir vitnin, hafði Lisa ekki af henni augun.
Henni lék mikil forvitni á að vita, hver yrði
kallaður fyrir næst — „þvi að ennþá hefur
ekkert sannazt i málinu”, sagði hún við sjáfa
i sig. Þú getur gert þér i hugarlund hvað hún
: varð hissa, þegar hvita kaninan hrópaði með
sinni skræku og skerandi rödd: „Lisa”.
HlrrtlÐ
HeimasmiöuO bomba?
Nei, kynbomba.
— Hugsaðu þér bara, hvaö hann Kalli
verður spældur, þegar hann fréttir af
þessu.
— Afsakiö, aö ég skuli spyrja, — yður hef-
ur kannski sinnazt viö unnustuna yöar?
15