Heimilistíminn - 03.02.1977, Blaðsíða 33

sagði skein. Það var stjörnuhrap leifturbjarts
hugarf lugs/ hugmynd eftir hugmynd, virkileg f lug-
eldasýning í myrkri skógarins... Mér' kom hann
fyrir sjónir sem náttúrubarn, fagur fugl, eins og
snillingur með Ijómandi vængi."
Og svo bætir hann skyndilega við án skýringa:
— Ég hafði hlakkað til að sýna Ingulill Ramen.
— ÞÚ...ÞÚ varst mjög ástfanginn af henni?
— Há...Ég hafði aldrei áður verið ástfanginn af
stúlku. Éger uppalinn í fríkirkjunni í ströngum sið
um, og hef alltaf síðan átt við margs kyns geð-
f lækjur og stríða, í umgengni við fólk og ...já, hvað
ástalíf snertir. En Ingalill.þótt hún væri svo hríf-
andi, var nú þægileg og gott að umgangast hana,
flækjurnar komust ekki að í návist hennar.
— Og hún? Var hún eins ástfangin af þér?
Bodil hef ur alveg gleymt sér, hún f innur að þetta
er heppilegt augnablik, ef til vill það eina, sem
kemur til með að gefast..augnablik, þegar Gert
Berger er í skapi til að vera hreinskilinn. En tæki-
færið gengur henni úr greipum, þegar ryðrauður
Mercedes ekur upp að hlið þeirra. Þótt ótrúlegt sé,
fagnar hún því ekki komu Christers með gleöi-
hrópi.
— Hvernig....hvernig í ósköpunum fannst þú okk-
ur?
— Heppni eðatnnsæi eða vísbending frá guði, þú
getur nefnt það hvaða naf ni sem þú vilt. Auk nokk-
urra kvenna sem voru að tína sveppi og höfðu séð
hvítan bil niðri við af leggjarann til Liljendal. Gert
Berger geri ég ráð fyrir?
— Já. Og hver þremillinn eruð þér?
— Wijk glæpamálaforingi.
— Glæpamála-. Hann missir andlitið af undrun.
og hvað er..? Hvað eruð þér að gera hér?
— Á þessu augnabliki er ég kannski í klónum á
persónu, sem er í senn puttalingur og mannræningi.
Sjáið þið, komið bæði yf ir í minn bíl! Berger stúdent
iframsætið. Lögreglumennirnir frá Filipstad verða
að annast um Amazonbílinn.
Hann spyr Bodil nokkurra stuttra spurninga og
beinir því næst — að því er virðist svolítið annars
hugar — athyglinni að önuglega unga manninum í
bláu peysunni.
— Þér eruð ekki með neinn farangur og bíllaus,
en að þvi er Bodil segir, stóðuð þér og biðuð hennar i
miðjum skóginum, á vegi, sem sjaldan er farinn.
Hvernig komust þér þangað?
— Snemma á morgnana tara margir vörubílar
um. Og hr. glæpaforingi, þér ásökuðuð mig sjálfir
um að vera puttalingur...
— Það er sem sagt hægt að komast f rá hótelinu i
Uddeholm til Rámen, þótt bíllinn haf i bilað og sé á
verkstæði í Hagfors í viðgerð?
Bodil, sem sér aftan á Gert, hefur hugboð um
kæruleysislegt látbragð hans.
— Það gengur sennilega ágætlega, og það er
hugsanlegt, að það haf i Ingalili einmitt gert þennan
örlagaþrungna þriðjudag. Ég lá sjálf ur og svaf sæt-
um svefni í hótelsvæflunum.
— Allan daginn?
— Ég hélt, að við værum að tala um morgun-
stundirnar.
Christer sendir honum rannsakandi augnaráð.
— Klukkustundirnar..áður en þér uppgötvuðuð
að hún hefði yfirgef ið yður? Já, því eftir það sváf-
uð þér tæpast. Segið mér, er ekki námstiminn í
Uppsölum hafinn?
— Jú-ú, en ég —
— Og þér hafið fengið námsstyrk og ættuð að
vera þar að vinna að ritgerðinni yðar.
— Þér eruð sannarlega vel að yður, hr. glæpa-
málaforingi.
— Já, og svo mjög, að ég get fært yður spiunku-
nýja kveðju frá prófessor Tideström. Hann álítur
ekki, að það sé nauðsynlegt eða rétt sé að mæla með
því að þér dveljizt f leiri mánuði við það að anda að
yður andrúmslofti æskuslóða skálda, mér skildist
að þér ættuð f remur að anda að yður bókarykinu á
Carolina, háskólabókasafninu. Ég sagði honum
ekki að það væri kannski eitthvað annað sem héldi
yður við Marbakka, Byn og Römen en hrein vis-
indaleg og akademisk viðfangsefni.
— Það var tillitssamt af yður. Merkir það, að ég
geti í framtíðinni stundað þessi litlu, viðkvæmnis-
legu áhugamál mín í friði?
— Já, ef ég hefði einhverja tryggingu fyrir, að
það væri í rauninni viðkvæmni sem því veldur að
þér haldið yður af svo mikilli þrjózku á þessum
slóðum. Vissulega farið þér gjarnan með kvæði um
þyt í sefi og þunglyndislegar bylgjur, en það á sér
kannski áðra útskýringu.
— Christer! Bodil getur ekki lengur látið þetta
afskiptalaust. Hvað áttu við? Hvaða..skýringu?
— Ég geri ráð fyrir, segir Christer, með hrjúfri
röddu að þessi maður viti töluvert meira en hann
vill láta uppi. Hvers vegna hefur hann verið svona
leyndardómsfullur og — ólíkur sjálfum sér — svo
þögull, strax og rætt er um gistingu hans og Ingulill
í Uddeholm eða um ákvörðun hennar um að fara til
Ramen? Hvað er svona hættulegt f yrir hann — hér?
Meðan hann beygir út af þjóðveginum fram hjá
ofninum og upp trjágöngin að herragarðinum, og
regnið skvettist ur hjólförunum, heldur hann
áfram:
— Svo hættulegt, að hann vill fyrir hvern mun
hindra þig í að nálgast einmitt þennan
stað...Þrátt fyrir, að hann hef ur aldrei verið hér
með Ingulill, þriðjudaginn ellefta ágúst skildi hún
hann eftir einan og yfirgefinn á hótelinu, og það
sem kom fyrir hana eftir það heyrir ekki undir
Berger stúdent. Samkvæmt þeim upplýsingum,
sem við höfum fengið. En til þess eru upplýsingar
að staðfesta þær.
Inni i rúmgóðum forsalnum verður Gerd Berger
súr og önugur vitni að endurf undum Bodil og Jónas-
ar, en hann er sjálfur leiddur ruddalega út í ný-
tízkulegt blámálað eldhúsið, en þar hefur Christer
Wijk komið auga á húsmóðurina, sem er að hita
kaff i. Fundur þeirra Madeleine Samzelius og Gerts
Berger veldur raunar vonbrigðum. Þau lýsa því
bæði yfir, að þau hafi aldrei litið hvort annað aug-.
um, hvorki á Ramen eða annars staðar. Það er þó
bót í máli, að Madeleine uppfyllir allar kröfur
þeirra sem hafa mætur á kaffi.
Þegar glæpamálaforinginn er búinn að tæma