Heimilistíminn - 03.02.1977, Blaðsíða 7

gleymist sá veiðitúr
vakti sina konu, ef hún hefur ekki þegar
veriö vöknuB.
Þar fengum við ágætan morgunverö, og
lét Snorri þau orð falla, að þetta væri það
bezta brauð, sem hann hefði nokkurntíma
smakkað. Þegar við vorum orönir mettir,
vorum við fegnir að leggja okkur, og var
Snorri ekki fyrr lagstur á koddann en
hann var farinn að hrjóta.
Þarna sváfum við fram að hádegi, þá
vorum við orðnir hinir sprækustu og
spurði ég þá Snorra svona í gamni, hvort
við ættum að fara sömu leið til baka.
Hann hristi sinn dökka koll. Svo heppi-
lega vilditil.að rúta átti að fara suður um
tvö leytið, og keyrði sonur bóndans okkur
I veg fyrir hana á jeppa.
Ógleymanlegar verða okkur þessar m-
óttökur á þessum sveitabæjum Litluhlið
og Bakka. Hvað sem við verðum gamlir,
munum viö aldrei gleyma Skjöldu i Litlu-
hlíð, og svo fullorðnu hjónunum á Bakka.
Nú vikur sögunni þangaö, sem við
Snorri biðum eftir rútunni, þá kemur oliu-
bill á suðurleið, hann tók okkur uppí, og
fengum við þar fritt far suður i Borgar-
fjörð.
Þá var hálfkuldalegt um aö litast á leið-
inni, Miðfjörður og Hrútafjöröur voru
fullir af hafis. Þaöan stafaði þessi hvita
þoka, sem viö Snorri lentum i á okkar
pilagrimsgöngu.
Þegarviö komum i Borgarfjörð fengum
við bil, til aö keyra okkur upp að Fljóts-
tungu og þangað vorum við komnir klukk-
an 8 um kvöldið. Þaðan hringdum við I
Húsafell, og þá sagði Kristleifur, að hann
hefði veriðað búa sigundirað hefja leit að
okkur.
Við snæddum kvöldmat i Fljótstungu og
sögðun okkar ferðasögu. Aö þvi búnu
fórum við að gá að bilnum, sem viö áttum
upp með Litlafljóti, og var hann þar eins
og viö skildum viö hann. Ennþá var sama
góöa veörið eins og þegar við lögðum af
stað i ferðina. Það var eins og að koma til
annars lands að koma i Borgarfjörð, úr is-
þokunni fyrir norðan.
Þegar við komum að jeppanum, var
litið eittfariö að skyggja, þvi sagði ég við
Snorra, hvort við ættum ekki aö ná I aðra
tófu meö þvi að skreppa inn meö Litla-
fljóti. Þar var hræ af rollu, sem tófan
hafði hrakið út i fljótið og unnið á henni
7
Húsafell
Margan gimsteininn fann ég á felli
þar sem friðsæld og manndómur býr
Þá ég láfættar lagði að velli
og lifði mörg ævintýr.
Þaðan fjallkóng einn fagran má lita
með sinn fannhvita eilifðar koll.
f brekkunum sauðkindur bita
þar blið er kvöldgolan indæl og holl.
Og i Teigsgili talið er vatnið
talsvert heilnæmt, það er ekkert spaug.
Þar af kaunum og breyskleika batnið
við að busla i ylrikri laug.
Áttu fri, skaltu frelsi þitt nýta
þar við fjallanna blásala kverk.
Engum gleymist, sem getur að lita
svona guðdómleg meistaraverk.
Morgunstund
Skin á landið skærum ljóma
skuggar fylla klettagil.
Konur skenkja skyr og rjóma
af sinum þekkta kærleiksyl.
Kristófer nú kemur þarna
kveður mig með bros á vör
Marga á hann för hér farna.
sá föngulegi sveitabör.
Brátt mun ég á brattann halda
býsna hress af morgunverð.
Og lofa þennan kólgukalda,
hann kemur sér i gönguferð.
Framundan er stóri Strútur
stilhreinn gnæfir himni mót.
f hans hliðum prila pútur
og pjakka tæfur eggjagrjót.
Fagurt er um Frón að lita
finnst vart betra sveitaval.
Enginn má hér beiskju bita.
Borgarfjörð þig lofa skal.