Réttur - 15.03.1935, Qupperneq 24

nú hefir þeim fækkað ofan í 37,9 millj. — Auðmanna-
stéttin var fyrir byltinguna 22 millj. manna, aðeins
174 þús. voru eftir í ársbyrjun 1934, en af þeim voru
149 þús. stórbændur. Verkalýður og samyrkjubændur
voru nú í ársbyrjun upp undir 80% af öllum íbúum
landsins. Þetta eru tölur, sem tala.
Jafnframt hefir stórkostleg breyting átt sér stað inn-
an þessara tveggja aðalstétta. Þeirri breytingu lýsti
Molotov með þessum orðum í ræðu sinni á Sovétþing-
inu: „Verkamaðurinn okkar er ekki lengur sami og áð-
ur, ekki lengur öreiginn, sem er rændur öllum fram-
leiðslutækjum, sem er þrælkað út fyrir aðra stétt, stétt
kúgaranna. Verkamennirnir okkar eru nú orðnir að'
stétt, sem skilur þýðingu sína, sem veit, að hún ræður
yfir iðnaði landsins. Samyrkjubóndinn okkar er ekki
lengur gamli þrautpíndi smábóndinn. í höndum verka-
mannanna og vinnandi bænda er valdið, þeim hefir tek-
izt að gjörbreyta landinu, að byggja upp voldugan ný-
tísku iðnað, að umskapa landbúnaðinn og að bæta kjör
sín efnalega og menningarlega. Þessi þróun hefir farið
fram í harðvítugri baráttu gegn innlendri og erlendri
auðmannastétt. En verkalýðurinn hefir sigrað, og nú
hefst hið sósíalistiska tímabil Sovétríkjanna“.
Þegar bolsévikkarnir rússnesku ráku þjóðþingið heim
1918 og lýstu því yfir, að ráð verkamanna, bænda og
hermanna mundu ákveða um örlög landsins, ærðust
„lýðræðisvinir“ allra landa. Bolsévikkar svöruðu, að
þeir vildu lýðræði, en ekki slíkt blekkingar lýðræði og-
jafnrétti sem „bannar jafnt ríkum sem fátækum að sofa
undir brúnum“, heldur raunverulegt jafnrétti, sem
veitir verkamönnum ekki aðeins lagalegan rétt, heldur
einnig það efnalega vald, sem þarf til að stjórna.
Þeir hafa staðið við orð sín. Þeir hafa sýnt, að al-
ræði verkalýðsins eitt getur tryggt fullkomið lýðræði..
24