Morgunblaðið - 01.06.2007, Qupperneq 40

40 FÖSTUDAGUR 1. JÚNÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ GuðmundurBernharð
Sveinsson fæddist í
Hveravík á Selströnd
í Strandasýslu 17.
júní 1933. Hann lést
á Sjúkrahúsi Akra-
ness 24. maí síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Sveinn
Guðmundsson frá
Birgisvík á Strönd-
um og Magndís Ingi-
björg Gestsdóttir frá
Hafnarhólmi á Sel-
strönd í Stranda-
sýslu. Systkini Bernharðs eru Guð-
finnur, f. 20.5. 1930, d. 17.3. 1971,
Sylvía, f. 28.3. 1932, Alda, f. 26.10.
1937, Reynir Snæhólm, f. 18.3. 1945,
og Garðar Snæfeld, f. 31.5. 1947, d.
21.10. 1986. Hálfsystkini samfeðra
eru Sverrir, f. 26.4. 1924, d. 12.11.
1996, Sóley, f. 18.3. 1927, og Matt-
hildur, f. 19.8. 1929.
Eiginkona Bernharðs var Sig-
munda Kolbrún Guðmundsdóttir, f.
á Akranesi 11.10. 1935, d. 18.1.
býliskona Þorbjörg Gunnlaugs-
dóttir, þau eiga tvo syni og c) Fríður
Ósk, sambýlismaður Sigurður Þór
Guðmundsson. 4) Hafdís Dagmar, f.
16.5. 1959, dætur hennar eru: a)
Anna Svava, sambýlismaður Har-
aldur Guðmundsson, og b) Ásdís
Guðrún. 5) Guðmundur, f. 24.8.
1960, maki Margrét Ólöf Bjarna-
dóttir. Börn þeirra eru: Kolbrún,
Sandra Dögg og Friðsteinn Helgi.
6) Hólmfríður Dröfn, f. 27.11. 1961,
sambýlismaður Sigurður Grétar
Davíðsson: Börn hennar eru: a)
Matthildur Kristín, sambýlismaður
Jóhann Þór Sigurðsson, b) Guð-
mundur Freyr, sambýliskona
Guðný Jórunn Gunnarsdóttir og c)
Brynjar. Dætur Sigurðar eru Dag-
rún og Sólveig. 7) Magndís Bára, f.
27.7. 1964, sambýlismaður Reynir
Sigurbjörnsson. Dætur þeirra eru:
a) Harpa Sif, unnusti Marcin Leper
og b) Eyrún. 8) Bryndís, f. 3.5. 1966.
Börn hennar eru Ágúst Bernharð
og Ásta Lovísa.
Bernharð kom um tvítugt á ver-
tíð til Akraness og bjó þar alla tíð
síðan. Hann vann þar við ýmis störf,
lengst af við beitningu og múrverk,
en starfaði síðustu starfsárin hjá
Skeljungi.
Útför Guðmundar Bernharðs
verður gerð frá Akraneskirkju í
dag og hefst athöfnin klukkan 14.
2004. Foreldrar henn-
ar voru Guðmundur
Jónsson frá Gamla-
Hrauni við Eyr-
arbakka og Hólm-
fríður Ásgrímsdóttir
frá Efra-Ási í Hjalta-
dal. Bernharð og Kol-
brún eignuðust sjö
börn og ólu jafnframt
upp systurdóttur Kol-
brúnar. Þau eru: 1)
Hulda Ingibjörg, f.
3.9. 1953, maki Har-
aldur Jónsson, synir
þeirra eru: a) Rúnar
Örn, sambýliskona Anne B. Joh-
ansen, þau eiga tvo syni, b) Sverrir
og c) Sindri Þór. 2) Erling Ómar, f.
7.7. 1955, maki Viktoría Loftsdóttir,
synir þeirra eru: a) Guðmundur
Loftur, b) Magnús, hann á þrjú börn
og c) Guðfinnur. 3) Guðrún Þóra, f.
8.5. 1958, sambýlismaður Sigurjón
Jósefsson. Börn hennar eru: a) Sig-
mundur Bernharð, sambýliskona
Sonja Ingigerðardóttir, þau eiga
fjögur börn, b) Benedikt Þór, sam-
Elsku pabbi.
Nú hefur þú kvatt þennan heim eft-
ir stutta baráttu við íllvígan sjúkdóm.
Það er sárt að kveðja en huggun
harmi gegn að þú þarft ekki að þjást
og við trúum því að nú sért þú kominn
á betri stað þar sem mamma hefur
tekið vel á móti þér.
Þú varst ekki maður margra orða
en umhyggju þína sýndir þú í verki og
það var gott að eiga þig að, alltaf
reiðubúinn að hjálpa til og ekki hægt
að fá betri verkmann því það lék allt í
höndunum á þér hvort sem það voru
smíðar eða múrverk og í rauninni
hvað sem er. Dætrum okkar reyndist
þú vel enda sóttu þær mikið í að fara
til afa og ömmu á Furugrund þar sem
þær fundu ást og hlýju og vissu að hjá
afa fengju þær heimsins bestu pönnu-
kökur, alltaf passað upp á að enginn
væri svangur og þú þreyttist seint á
að snúast í kringum þær. Svo var
reyndar með öll barnabörnin.
Ferðalögin með þér og mömmu eru
okkur minnisstæð og þá sérstaklega
ferðirnar á æskuslóðir þínar í Stein-
grímsfirði á Ströndum, þangað hafðir
þú sterkar taugar og þekktir allt svo
vel. Það leyndi sér ekki að þar leið þér
vel.
Það er sárt að hugsa til þess að þú
eigir ekki eftir að koma við hjá okkur
eins og þú gerðir næstum daglega og
jólin verða tómleg án þín. Við kveðjum
þig með söknuði, elsku pabbi, minning
þín mun lifa í hjörtum okkar. Hafðu
þökk fyrir allt og allt.
Magndís og Reynir.
Það var árið 1973 sem ég kynntist
þeim heiðurshjónum Benna og Kol-
brúnu, þá fór ég að venja komur mín-
ar á heimili þeirra á Vogabraut á
Akranesi.
Guðmundur Bernharð Sveinsson
ólst upp í Hveravík í Strandasýslu og
þar voru rætur hans alla tíð mjög
sterkar. Hann reyndi að heimsækja
sveitina sína eins oft og tími gafst til.
Tilhlökkun leyndi sér ekki í fari hans
þegar farið var að undirbúa ferð norð-
ur.
Benni fór ungur að sækja vinnu
suður á Akranes. Þar kynntist hann
konu sinni Kolbrúnu Guðmundsdótt-
ur og hófu þau þar búskap og bjuggu
þar alla tíð. Kolbrún lést árið 2004 og
var fráfall hennar Benna afar þung-
bært.
Tuttugu og níu ára gömul lést hálf-
systir Kolbrúnar frá fimm börnum.
Hulda, eiginkona mín, var þeirra
yngst, aðeins tveggja ára gömul. Hún
varð þeirrar gæfu aðnjótandi að vera
send í fóstur upp á Akranes til Benna
og Kolbrúnar sem þá voru ungt par að
hefja þar sín fyrstu búskaparár.
Benni og Kolbrún eignuðst alls sjö
börn auk þess sem þau ólu Huldu upp
sem sína eigin dóttur. Hjá þeim var
alla tíð velferð fjölskyldunnar og um-
hyggja sem hafði forgang.
Benni vann lengst af sem múrari á
Akranesi. Þó að hann hafi ekki lært þá
iðngrein í skóla var hann fullgildur
múrari og eftirsóttur í þá vinnu. Vand-
virkni hans og samviskusemi naut sín
þar vel.
Þegar þau hjónin byggðu sér hús
árið 1973 í Furugrund 44 lengdist
vinnutími hans til muna þótt hann hafi
verið langur fyrir. Í því húsi var alla
tíð nokkurs konar miðstöð fjölskyld-
unnar. Ávallt var kaffi á könnunni og
bakkelsi á borðum. Börnin, barna-
börnin og barnabarnabörnin komu
þar við og fengu næringu fyrir líkama
og sál.
Benni var sérstaklega barngóður
maður og ungviðið laðaðist að honum.
Þau voru fljót að finna að þarna var
blíður afi sem hafði margt að gefa.
Ég á margar góðar minningar um
Benna sem ekki verða raktar hér. Af
nægu væri af að taka.
Ég þakka Benna fyrir allt sem hann
gerði fyrir mig og mína fjölskyldu.
Þinn tengdasonur,
Haraldur Jónsson.
Elsku afi minn. Það er sárt að
hugsa til þess að þú sért farinn. Að
hugsa til þess að ég fái ekki að faðma
þig að mér þegar ég kem heim og fer
upp á Skaga í sumar. Að hugsa til þess
að við munum ekki ræða um fótbolta
aftur og þá aðallega gengi United og
Skagamanna.
Þegar ég sit hér núna og skrifa
minningarorð um þig, elsku afi minn,
þá eru svo ótalmargar minningar sem
koma upp í hugann.
Ég man þegar ég var lítill gutti
hvað ég sóttist eftir því að fá að koma
upp á Skaga. Þá var ekkert eins
spennandi og að koma til þín og ömmu
á Furugrundina, því fyrir mér var
Furugrundin og garðurinn ykkar einn
stór ævintýraheimur. Þar gat maður
dundað sér tímunum saman, stolist í
nokkur jarðarber, rifið upp nokkra
rabarbara eða spilað fótbolta og hand-
bolta við Simma og Benna á pallinum
á bak við. Þó svo að þú hafir nú ekki
alltaf verið sáttur við það gerðirðu
stundum undantekningar. Svo var
líka svo gott að koma inn í eldhús á
eftir til ykkar ömmu og fá sér mjólk-
urglas og köku og oftar en ekki lum-
aðir þú á vænum harðfiskbita með
miklu smjöri handa mér. Svo sat ég al-
sæll við eldhúsborðið og beið spenntur
eftir því hver kæmi inn um þvotta-
húshurðina því alltaf var mikill gesta-
gangurinn hjá ykkur ömmu.
Ég man, afi, þegar við rennbleytt-
um garðinn og fórum út um kvöldið
með vasaljós og tíndum laxamaðka
sem ég fékk að taka með heim og síð-
an seldi. Ég man, afi, hvað mér fannst
skemmtilegt þegar við mamma, pabbi
og Sverrir vorum að koma í heimsókn
til ykkar ömmu og komum við á bens-
ínstöðinni þegar þú varst að vinna. Þá
lumaðir þú nú yfirleitt á einhverju
gotteríi handa okkur bræðrum.
Um páskana komum við fjölskyld-
an til Íslands til að skíra Davíð Örn,
yngri son okkar. Þó þú værirmikið
veikur barstu þig vel og það var gott
að koma til þín í heimsókn. Ég er mjög
þakklátur fyrir að hafa fengið að hitta
þig þá og ég geymi þá minningu ávallt
með mér.
Ég vil þakka þér fyrir allt sem þú
gafst mér, elsku afi minn. Ég veit að
amma tekur á móti þér með opinn
faðminn. Minningu ykkar mun ég
ætíð geyma í hjarta mér.
Þinn
Rúnar Örn.
Elsku afi minn, þér mun ég aldrei
gleyma. Samband okkar risti djúpt og
var traust, þó að við værum ekki alltaf
sammála um allt, en á endanum skipti
það ekki öllu máli. Þetta kallast víst
þras og oft held ég að fólk hafi ekki
alltaf skilið af hverju við sóttum svona
hvor í annan. En það liggur alveg ljóst
fyrir mér að þetta var vinátta sem dró
okkur svona saman og eitt er víst að
það er erfitt að kveðja vin og afa í
senn. Það er mér heiður að hafa þekkt
þig svo vel sem raun ber vitni og að
hafa getað kynnt þig fyrir Tobbu og
síðar strákunum okkar sem eiga eftir
að sakna þín meira en ég get lýst með
orðum á blaði.
Þannig er það að þegar maður
skrifar svona niður á blað þá vefst
manni tunga um tönn. En eitt er víst
að þín er og verður alltaf saknað.
Þinn vinur og afastrákur
Benedikt Þór.
Elsku afi Benni. Ég vildi að þú
hefðir ekki farið svona fljótt frá okkur,
en þessi tími sem við höfðum saman er
búinn að vera ógleymanlegur.
Ég gleymi því aldrei hvað ég elsk-
aði að spila og leggja spilakapla með
þér, hvað ég elskaði að horfa á Tomma
og Jenna og borða „kókklaka“ með
þér og Brynjari, þegar þú komst alltaf
til okkar til þess að horfa á fótbolta-
leiki angandi af vondri vindlalykt, en
treystu mér, ég á eftir að sakna henn-
ar alveg ótrúlega þó að mér hafi fund-
ist hún vond, hún var bara orðin „afa-
lykt“ því hvert sem þú fórst varstu
alltaf með vindil í vasanum.
Ég gleymi því aldrei þegar við fór-
um til Drangsness og við stoppuðum í
einni sjoppunni og þú leyfðir mér að
fara í spilakassann, ég held að brosið
hafi ekki farið af mér í klukkutíma.
Ég á aldrei eftir að gleyma bragð-
inu af pönnukökunum þínum sem ég á
eftir að sakna því ég hef ekki bragðað
betri pönnukökur en þær sem þú
gerðir alltaf fyrir okkur.
Ég get ekki ímyndað mér hvernig
það verður að hafa þig ekki hérna hjá
okkur að borða kvöldmat, í fjölskyldu-
boðum og ég get allra síst ímyndað
mér hvernig jólin verða, því þú hefur
verið hjá okkur á jólunum síðan ég
man eftir mér.
En ég elska þig alveg ótrúlega mik-
ið elsku afi minn og ég veit að allir aðr-
ir gerðu það líka og þó að þú sért far-
inn burtu frá okkur þá muntu alltaf
vera hjá mér í hjartanu mínu.
Takk fyrir allt sem þú gerðir fyrir
mig, þú gerðir flottasta kanínubúr
sem hægt var að óska sér og þú ert
búinn að vera besti afi í öllum heim-
inum.
Þín afastelpa
Eyrún Reynisdóttir.
Kæri vinur, nú skilur leiðir um sinn.
Leiðin sem hófst klukkan fimm að
morgni 1. janúar 1952. Þá kvöddum
við foreldra okkar í Hveravík og Vík
og héldum á vit ævintýranna. Farang-
urinn var tveir sjópokar og tvær tösk-
ur sem við drógum á litlum sleða, já
sleða því þá var vetur á Ströndum og
engir vegir.
Á Drangsnesi beið okkar bátur sem
flutti okkur ásamt 25 eða 26 öðrum
vertíðarmönnum til Hvammstanga,
þaðan á tveimur tíu hjóla trukkum yf-
ir í Fornahvamm, þar sem við gistum,
og síðan með rútu til „fyrirheitna
landsins“ Akraness. Þar höfum við átt
heima síðan. Ég tel það mikla gæfu að
hafa fengið að kynnast þér og eiga þig
að vini sem aldrei brást. Við vorum
saman á bátum margar vertíðar, og
þá voru nú stundum rædd málin í
skúrunum. Hann var afburða beitn-
ingarmaður og vann við múrverk sem
honum fórst vel úr hendi eins og allt
sem hann gerði. Hann gerðist bensín-
afgreiðslumaður og vann við það í
mörg ár og á þeim tíma var ég farinn
að fást við útgerð. Ef hann vissi að ég
hafði róið tvisvar eða oftar vildu safn-
ast upp balar við dyrnar, þá kom hann
og þá fækkaði þeim fljótt.
Ég vissi stundum að hann var að
koma. Það var gott að eiga slíkan að.
Hann kynntist yndislegri stúlku,
Kolbrúnu Guðmundsdóttur, og hófu
þau sambúð á Kirkjubraut 21 síðan á
Vogabraut 26 og Furugrund 44. En
ógæfan dundi yfir 18. janúar 2004, þá
missti hann Kolbrúnu. Hann var aldr-
ei sami maður eftir það, sorgin var
mikil. Þau eignuðust sjö börn og ólu
upp fósturdóttur sem þau unnu sem
sínu eigin barni. Nú syrgja þessi
elskulegu börn og fjölskyldur þeirra
góðan og yndislegan föður sem vildi
allt fyrir þau gera. Megi guð vera
þeim nálægur í sorg þeirra, missir
þeirra er mikill. Hann var góður gest-
ur á heimili okkar Stínu og einstakur
vinur fjölskyldu okkar alla tíð, við vilj-
um þakka honum fyrir alla góð-
mennsku í okkar garð og biðjum guð
að gæta hans á nýjum vegum.
Farðu vel góði vinur. Sjáumst,
Sigvaldi.
Guðmundur
Bernharð Sveinsson
✝ Guðjón Sigurðs-son fæddist í
Vestmannaeyjum
21. júní 1923. Hann
lést á heimili sínu í
Reykjavík, 24. maí
síðastliðinn. Hann
var sonur hjónanna
Sigurðar Guðjóns-
sonar bónda á
Sauðhúsvöllum og
Margrétar Jóns-
dóttur húsfreyju.
Systkini Guðjóns
eru 1) Þóra, f. 14.2.
1927, 2) Magnús, f.
27.7. 1929, d. 1.1. 1930, 3) Jóna
Kristín, f. 28.5. 1932, 4) Magnús,
f. 1.8. 1933, 5) Sigmar, f. 4.9.
gift Árna Hrafnssyni, f. 27.12.
1958, sonur hennar er Guðjón
Birgir, f. 10.4. 1976, börn þeirra
eru Kjartan Ingi, f. 9.5. 1986,
Rósa Linda, f. 24.5. 1988 og Ásdís
Eva, f. 12.1. 1992. 3) Sigurður, f.
20.7. 1960, sambýliskona Jóna
Pálsdóttir, f. 17.3. 1975, börn Sig-
urðar eru Hafdís, f. 25.11. 1981,
Elí Helgi, f. 17.6. 1989, Inga
Dóra, f. 12.11. 1990, og Guðjón, f.
14.12. 1993. 4) Brynja, f. 17.11.
1963, sambýliskona Lif Grundel,
f. 2.3. 1982. 5) Björk, f. 12.1.
1965. Uppeldissonur er 6) Guðjón
Birgir Rúnarsson, f. 10.4. 1976,
sambýliskona Guðrún Helga
Steinsdóttir, f. 6.1. 1978, synir
þeirra eru Ísak, f. 7.8. 2001 og
Theodór, f. 8.8. 2001.
Guðjón verður jarðsettur frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
1938, 6) Einar, f.
11.2. 1941, d. 27.3
1944 og uppeld-
isbróðir Þorberg
Ólafsson, f. 27.3.
1948.
Árið 1962 kvænt-
ist Guðjón Halldóru
Jóhannsdóttur, f.
24.4. 1936. Börn
þeirra eru: 1) Jó-
hann Guðmundur, f.
12.1. 1955, kvæntur
Guðrúnu Ingv-
arsdóttur, f. 20.7.
1955, börn þeirra
eru Elísabet, f. 30.11. 1979,
Ágúst, f. 6.3. 1982 og Jóhann
12.2. 1986. 2) Birna, f. 19.7. 1957,
Veturinn er liðinn og vordagarnir
komnir, allt er að lifna við, trén og
gróðurinn, og jafnvel eru þrestir
farnir að vappa um garðana í leit að
æti. Dagarnir lengjast og sólin
hækkar á lofti, en það færist skuggi
yfir mannssálina sem ekki sést og
maður getur ekki séð upp úr dimm-
unni og tóminu sem umlykur mann
þegar einhver nákominn manni fer í
sitt síðasta ferðalag. Þennan dag,
fimmtudaginn 24. maí síðastliðinn,
höfðum við ekki hugmynd um að á
þessum sólríka degi mundi draga
fyrir sólu og dökkur skuggi færðist
yfir. Hjarta manns missir úr slag og
sorgin hellist yfir mann.
Faðir minn var hæglátur maður,
það bar ekki mikið á honum, en
samt var hann með í öllu og fylgdist
vel með okkur systkinunum og
barnabörnunum, alltaf vissi hann af
því hvað við vorum að framkvæma
og hann fylgdist vel með fram-
kvæmdunum.
Alltaf tókst þú út með okkur veik-
indi okkar. Ég man eftir því þegar
ég var um 7 ára gömul og varð fár-
veik í skólanum, þú komst til mín og
hélst á mér út í bíl.
Pabbi hugsaði alltaf vel um
fuglana, sá um að þeir hefðu nóg að
borða hvernig sem viðraði. Hann
var vanur að safna fyrir þá brauði
og gefa þeim reglulega, hann eyddi
góðum tíma í að rífa það niður fyrir
litlu fuglana.
Þú varst alltaf duglegur og sér-
staklega undir það síðasta. Ég var
svo heppin að geta hugsað um þig
fram að síðustu stundu í veikindum
þínum og þú varst líka feginn að fá
að vera heima hjá fjölskyldu þinni.
Ég þakka hjúkrunarfólki frá
heimahlynningu fyrir alla aðstoðina
og þann styrk sem það veitti.
Kæri pabbi, ég þakka þér fyrir
allt sem þú hefur gert fyrir mig og
að hafa ávallt verið til staðar þegar
ég þurfti á þér að halda.
Kveðja, þín dóttir
Björk.
Elsku besti afi. Nú ert þú farinn
frá okkur og kemur aldrei aftur. Við
söknum þín sárt en vitum að nú líð-
ur þér vel. Þrátt fyrir veikindin
hafðir þú aldrei á orði að þér liði illa
og aldrei kvartaðir þú við einn eða
neinn. Þú hafðir ótrúlegan vilja-
styrk og eru ekki nema tvær vikur
síðan þú varst í heimsókn hjá okkur
í Mosfellsbænum og komst þú í
heimsókn frekar á viljastyrknum en
getunni.
Þegar við hugsum um þig þá rifj-
ast upp minningar um duglegan,
góðan og ljúfan mann. Alltaf þegar
þú komst í heimsókn þá tókstu til
hendinni og hjálpaðir til við heim-
ilishaldið án þess að vera beðinn
um, hvort sem það var að brjóta
saman þvottinn, þrífa baðherbergið
og/eða bera á pallinn.
Við erum svo ánægð með að hafa
átt svona margar yndislegar og
ánægjulegar stundir með þér öll
þessi ár.
Minningin um þig mun lifa með
okkur um ókomna tíð. Guð blessi
þig, elsku afi, að eilífu.
Þín barnabörn
Elísabet, Ágúst, Jóhann.
Guðjón Sigurðsson