Morgunblaðið - 01.06.2007, Blaðsíða 42

42 FÖSTUDAGUR 1. JÚNÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Guðný Jóhanns-dóttir fæddist á
Þorfinnsgötu 8 í
Reykjavík hinn 24.
september 1948.
Hún lézt á Land-
spítalanum 23. maí
síðastliðinn. For-
eldrar Guðnýjar
voru þau Ingunn
Símonardóttir, f. 1.
desember 1921, d.
2001 og Jóhann
Björnsson, f. 4.
október 1915, d.
1989. Systkini Guð-
nýjar eru Björn, f. 1952, d. 1986,
Ingibjörg, f. 1955, Vilborg, f.
1959 og Guðbjörg, f. 1964.
Guðný giftist hinn 8. desember
1973 Berent Sveinbjörnssyni
pípulagningameistara, f. 13. júlí
1950. Guðný og Berent eign-
uðust fjögur börn, þau eru: 1)
Sveinbjörn slökkviliðis- og
sjúkraflutningamaður, f. 1972,
kvæntur Auði Björgvinsdóttur.
árið 1971. Eftir útskrift frá
Hússtjórnarkennaraskóla Íslands
réði Guðný sig til kennslu við
Húsmæðraskólann á Staðarfelli í
Dölum, þar sem hún starfaði í
einn vetur. Eftir þann tíma sneri
hún sér að barnauppeldi og
heimilisstörfum. Árið 1976 hóf
Guðný kennslu við Víðistaðaskóla
í Hafnarfirði og kenndi þar
þangað til hún lét af störfum
vegna veikinda vorið 2006. Eftir
Guðnýju liggur námsefni í heim-
ilisfræði fyrir grunnskóla, sem
hún vann fyrir Námsgagnastofn-
un. Guðný starfaði mikið að
hagsmunamálum hússtjórn-
arkennara, sat m.a. í stjórn
Reykjanesdeildar Hússtjórn-
arkennarafélags Íslands, var for-
maður Hússtjórnarkennarafélags
Íslands og starfaði einnig að nor-
rænu samstarfi samtaka hús-
stjórnarkennara.
Útför Guðnýjar verður gerð
frá Víðistaðakirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Börn þeirra eru
Björgvin Hrannar,
Símon Ingi og Þor-
björg Helga. 2) Jó-
hanna leikskólakenn-
ari, f. 1974, gift Degi
Jónssyni. Börn
þeirra eru Guðný
Hildur, Jón Tumi og
Elís Hugi. 3) Hólm-
fríður hjúkrunar-
fræðingur, f. 1975. 4)
Jóhann nemandi í
Flensborgarskól-
anum, f. 1988.
Guðný ólst upp í
Hafnarfirði og bjó þar alla tíð, ut-
an einn vetur. Á unglingsárunum
vann hún við fiskvinnslu á Möl-
unum í Hafnarfirði og við af-
greiðslu í Silfurbúðinni í Reykja-
vík. Guðný lauk gagnfræðaprófi
frá Flensborgarskólanum árið
1965, gekk í Húsmæðraskólann á
Laugarvatni veturinn 1966-1967
og lauk kennaraprófi frá
Hússtjórnarkennaraskóla Íslands
Kæra systir og frænka. Samleið
okkar í þessu lífi var of stutt, illvígur
sjúkdómur tók völdin og hjó enn eitt
skarðið í fjölskylduna okkar. Það er
erfitt að sætta sig við þessa stað-
reynd en eftir lifa minningar sem
munu ylja um ókomna tíð.
Það eru mörg augnablik og minn-
ingar sem tengjast Guðnýju þegar
litið er yfir farinn veg. Minningar
allt frá því ég var lítill prakkari á
Herjólfsgötunni, frá því ég var ung-
lingur og eftir að ég stofna mína
fjölskyldu og eignast börn. Minn-
ingabrot sem halda minningu um
Guðnýju lifandi í huga okkar. Hluti
af góðu minningunum snýst um
spennandi verslunarferðir,
skemmtilegar heimsóknir og bíltúra
með Guðnýju þegar ég var lítil
stelpa. Þá áttum við góðar stundir
saman á Akranesi eitt sumar, ég að
passa Sveinbjörn og Guðný að vinna
á sjúkrahúsinu og svo aftur þegar
Guðný dvaldi við störf á Húsmæðra-
skólanum á Staðarfelli. Samveru-
stundir mínar sem unglingur með
stóru systur voru fjölmargar þar
sem ég hafði gaman af því að vera
með systrabörnum mínum. Í seinni
tíð naut ég samveru og sérþekking-
ar Guðnýjar þá sérstaklega hvað
varðar heimilisstörf og veisluhöld,
enda heimilisfræði sérsvið systur
minnar. Guðný var ábyrgðarfull og
dugleg kona sem vandaði til verka
og lagði áherslu á að ná sem allra
bestri niðurstöðu í sérhverju verk-
efni.
Börnin mín búa ekki síður að
minningum um góða og ábyrgðar-
fulla frænku og móðursystur sem
m.a. sótti þau til dagmömmu þegar
við vorum nýflutt til Íslands og
passaði þar til vinnu lauk hjá
mömmu þeirra. Þá lifir minningin
um eftirminnanleg gamlárskvöld
með sprengjum og stjörnuljósum
hjá Guðnýju frænku sem og margar
aðrar minningar sem halda minn-
ingu um Guðnýju lifandi í huga okk-
ar. Við viljum þakka Guðnýju sam-
fylgdina að sinni og óskum henni
alls hins besta á nýjum stað.
Fjölskyldu Guðnýjar þeim Be-
rent, Sveinbirni, Auði, Jóhönnu,
Degi, Hólmfríði og Jóhanni og öllum
fallegu barnabörnunum vottum við
okkar dýpstu samúð á þessum erf-
iða tíma.
Guðbjörg, Jóhann og Ingibjörg.
Elsku Guðný mín, nú hefur þú
verið kölluð á brott eftir að hafa bar-
ist við illvígan sjúkdóm síðastliðin 3
ár. Í veikindum þínum stóðstu þig
eins og hetja. En þú varst tekin allt
of fljótt frá okkur.
Ári eftir að þú greindist fannst
mér allt líta svo vel út. Á því ári varð
ég fimmtug og þú bauðst til að að-
stoða við veisluundirbúninginn. Ég
spurði þig hvort þú værir ekki að of-
gera þér en þú neitaðir því. En
þannig varst þú, þú kvartaðir aldrei.
Æskuheimili okkar var á Herj-
ólfsgötunni og þaðan á ég margar
góðar minningar frá æsku okkar.
Við vorum fimm systkinin, fjórar
systur og einn bróðir og þú varst
stóra systir okkar.
Eitt sinn þegar ég var 6 ára göm-
ul fékk ég að fara með þér á söng-
leikinn My fair lady í Þjóðleikhús-
inu. Við fórum með strætó og þótti
mér þetta mikið ævintýri. Margar
svona fallegar minningar geymi ég í
hjarta mínu.
Þar sem við höfum alltaf búið í ná-
grenni við hvor aðra höfum við alltaf
verið í miklum samskiptum og fylgst
náið með hvor annarri. Ég er þakk-
lát fyrir þann tíma sem við fengum
saman. Ég á eftir að sakna þín sem
systur og félaga.
Ég trúi því að guð verndi þig og
geymi þar til við mætumst á ný,
elsku stóra systir mín.
Ég veit að mamma, pabbi og
Bössi bróðir munu taka vel á móti
þér.
Elsku Berent og fjölskylda, guð
gefi ykkur styrk á þessum erfiða
tíma.
Ingibjörg (Bagga systir).
Guðný stóra systir mín, nú
streyma fram ótal góðar minningar
frá æskuárunum. Þú varst orðin
unglingur þegar ég man fyrst eftir
mér og varst ótrúlega natin við að
hlúa að okkur yngri systkinunum.
Ég fékk svo oft að vera með þér, þú
kenndir mér að binda slaufu, ég
fylgdist með þér sauma út í ótrúlega
fallega dúka, við sátum saman yfir
útvarpsleikritinu á fimmtudags-
kvöldum, þar sem þú kenndir mér
að prjóna og hekla falleg dúkkuk-
jóla.
Það var líka einstaklega gaman að
fá að skoða í skattholið þitt, með
leynihólfum þar sem skart og annað
skemmtilegt var geymt, svo sem
bréf og framandi minjagripir. Ein
ævintýramynd kemur upp í huga
mér frá skemmtiferð sem þú fórst
með vinnufélögum af „Mölunum“,
en síðar þegar við systkinin sóttum
um vinnu þar vorum við öll spurð að
því hvort við værum eins dugleg og
stóra systir.
Snemma varst þú mjög liðtæk við
öll heimilisstörf og skipulagðir þrif-
in á heimilinu um helgar, við fengum
hvert sitt verkefnið og allir tóku
þátt, ég fékk að pússa skóna úti á
tröppum.
Nýir réttir bættust við á matseðil
fjölskyldunnar eftir hvern mat-
reiðslutíma í Flensborg og öllum
þótti sú nýbreytni mjög spennandi.
Þú varst ung kona, vel til höfð og
farin að vinna í Silfurbúðinni, það
sama haust fóru foreldrar okkar í
siglingu með Gullfossi og þú sást um
heimilið af einstökum dugnaði, sótt-
ir mig á hverjum degi eftir vinnu til
ættingja, á Skodanum góða. Þegar
ég hugsa til baka geri ég mér grein
fyrir því að þú hefur átt einstakt
samband við foreldra okkar, full-
komið traust.
Vel birg af svuntum varstu vet-
urinn sem þú varst í Húsmæðra-
skólanum á Laugarvatni. Við heim-
sóttum þig í þennan ævintýraheim
þar sem þú naust þín svo vel.
Mamma hafði setið við um sum-
arið og saumað svuntur í öllum
regnbogans litum, skreyttar blúnd-
um og böndum, en þá var veisla öll
kvöld því að þú sást um matinn, og
næstu ár voru nýir og framandi
réttir vikulega því þú varst svo dug-
leg að koma með nýjungarnar heim
öll árin sem þú varst í Húsmæðra-
kennaraskólanum.
Mér fannst allt svo spennandi í
skólanum hjá þér og ég fékk að taka
þátt í sumum verkefnunum, svo sem
horfa á þegar þú varst að snyrta til
og líma inn litlu húsgögnin í „hý-
býlafræðinni“ svo og klippa í „mjög
mjóar“ ræmur límband til að festa
grasasafnið góða.
Þegar þú kenndir á Staðarfelli, að
námi loknu, fékk ég unglingurinn
tækifæri til að heimsækja þig og fór
með í vorferð skólans, þú varst svo
glæsilegur kennari, líklega aðeins
3-6 árum eldri en nemendurnir.
Þið Berent stofnuðuð ykkar heim-
ili, og börnin komu eitt af öðru.
Alla tíð hefur verið gott að leita til
þín, stóra systir mín.
Þú varst eitthvað svo þroskuð,
ráðagóð og glaðleg. Ég þakka þér
samfylgdina.
Vilborg.
Hún Guðný frænka mín er látin,
langt um aldur fram. Það er und-
arleg tilfinning sem kemur upp í
hugann, við ekki orðin sextug og
öllu lokið hjá henni.
Við ólumst upp í sama húsi á
Herjólfsgötunni og gengum í Barna-
skóla Hafnarfjarðar og vorum sam-
an í bekk allan skólann. Síðan skildu
leiðir í námi eins og gengur.
Með árunum stofnuðum við hvort
um sig heimili og eignuðumst börn,
en alltaf var nokkur samgangur í
gegnum tíðina.
Því var það reiðarslag er það
fréttist að Guðný væri orðin veik og
þyrfti að fara í meðferð. Allir voru
vongóðir en allt kom fyrir ekki.
Sá sem öllu ræður vildi ekki
þyrma frænku minni og andlát var
ekki umflúið.
Kæri Berent, börn, tengdabörn
og systur hennar. Ég og fjölskylda
mín sendum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur og biðjum almættið að
varðveita ykkur.
Björn Guðnason.
Kvödd er Guðný Jóhannsdóttir,
frænka mín úr Hafnarfirði, langt
um aldur fram. Mínar fyrstu
bernskuminningar eru tengdar
Guðnýju, sem var nokkrum árum
eldri en ég og hafði því mótandi
áhrif á mig, litlu frænkuna á Þor-
finnsgötunni. Í minningunni eru
heimsóknirnar á Herjólfsgötuna
sveipaðar ævintýraljóma og dulúð
sem hraunið býr yfir. Sögurnar um
ýmislegt sem þar kann að hafa gerst
greyptust í vitund ungrar Reykja-
víkurstúlku. Heimsóknirnar þangað
eru líka tengdar ömmu Guðnýjar og
móðursystur, sem voru strangtrú-
aðar konur og önnuðust Boðun
fagnaðarerindisins. Þær ráku trú-
boð og sunnudagaskóla fyrir börn á
Austurgötunni. Guðný var alin upp
á miklu myndarheimili, elst fimm
systkina, og varð fyrirmynd í einu
og öllu. Hún varð húsmæðrakenn-
ari, eitthvað sem móðir mín hafði
óskað sér að verða, og sá okkur
systurnar í því ljósi alla tíð. Ekkert
starf var göfugra í augum móður
minnar og talaði hún oft um val Guð-
nýjar á lífsstarfi sínu.
Guðný var ein af þessum hafn-
firsku konum, sem búa yfir meiri
húmor og greind en konur almennt
gera. Hún lifði sínu lífi þar í bæ, allt-
af brosandi, alltaf starfandi, giftist
ung ástinni sinni, eignaðist börnin
fjögur og kenndi heimilisfræði í Víð-
istaðaskóla. Aldrei langt undan
Herjólfsgötunni. Hún varð sam-
ferðafólkinu gleðigjafi. Fjölskyld-
unni unni hún umfram allt annað og
var vakin og sofin yfir börnunum,
tengdabörnum og barnabörnum auk
þess sem hún hafði yfirsýn yfir líf og
starf systranna þriggja, en Björn,
einkabróðirinn lést ungur. Þannig
fylgdumst við frænkunar með fjöl-
skyldunni í Firðinum og sérstaklega
nú síðustu árin í gegnum frænku-
boðin og frænkugöngurnar sem við
tókum upp á fyrir nokkrum árum.
Þegar Guðný varð fimmtug hélt
hún stóra veislu í Garðaholti sem
lengi verður í minnum höfð. Það er
eins og hún hafi séð það fyrir að líf
hennar yrði ekki langt. Þarna komu
saman allir þeir sem Guðný frænka
mín hafði þekkt og starfað með á
lífsleið sinni. Í minningunni var
þetta einkar ljúf stund. Og í huga
mér er þetta enn ein vísbending
þess að Guðnýju frænku minni var
leikið að lifa lífinu. Nú er vegferð-
inni lokið. Langt og erfitt sjúkdóms-
stríð er að baki. Vænti ég þess að
hún hafi nú fundið samvistir við
ömmuna og frænkuna auk foreldr-
anna og bróðurins sem kvaddi svo
snemma.
Öllum aðstandendum Guðnýjar
frænku minnar sendi ég mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Lára V. Júlíusdóttir.
Vorið er tíminn þegar lífið fer á
stjá. Jarðargróðinn vaknar af dvala,
og allt iðar af lífi. Einhvern veginn
finnst manni eins og það geti ekki
verið rétt að einmitt þá hverfi
Guðný úr þessari jarðvist. En eng-
inn ræður sínum næturstað.
Guðný starfaði við Víðistaðaskóla
í yfir 25 ár við heimilisfræðikennslu.
Á tímabili var hún einnig með ný-
búafræðslu. Það sem einkenndi
Guðnýju var gott skaplyndi, jafnað-
argeð, samviskusemi og sterk
ábyrgðartilfinning. Guðný leit á lífið
og starf sitt sem verkefni sem henni
var ætlað að leysa sem best hún gat.
Hún var því áhugasöm um starf sitt
og lagði sig fram um að gera alltaf
betur í dag en í gær. Hún var góður
félagi, tók virkan þátt í félagsstarfi
innan skólans jafnt sem utan. Hún
var um skeið formaður síns fag-
félags og reyndist traustur formað-
ur þar sem hún var fylgin sér og
málstað síns félags.
Þegar unnið var að hönnun ný-
byggingar við skólann var Guðný
ásamt Guðrúnu Halldórsdóttur
samkennara sínum með ákveðnar
skoðanir á því hvernig heimilis-
fræðistofan ætti að vera. Hönnuðir
tóku mark á þeim stöllum og því
getum við sagt að sú góða aðstaða
sem nemendum er boðið uppá í dag
til heimilisfræðikennslu er að miklu
leyti þeim stöllum að þakka. Guð-
nýju var neytenda- og umhverfis-
vernd ofarlega í huga, sem og fjöl-
menningarlegur skóli og
einstaklingsmiðað nám.
Um langt skeið kenndi Guðný
unglingum heimilisfræði. Aðstæður
innan skólans urðu þess valdandi að
um árabil var kennslueldhúsið stað-
sett í Flensborgarskóla. Fjarlægðin
gerði það að verkum að samneytið
við kennarana í Víðistaðaskóla kost-
aði meiri fyrirhöfn. Engu að síður
lagði Guðný mikið á sig til að vera í
góðu sambandi, fór á milli skólanna
án þess að kvarta.
Þegar Guðný veiktist fyrir þrem-
ur árum var það henni og öllum sem
hana þekktu mikið áfall. Hún tók
fréttunum af æðruleysi og var alltaf
jafn bjartsýn á bata, tók veikind-
unum eins og verkefni sem þyrfti að
leysa. Síðastliðið vor kom hún svo
aftur til starfa og allt leit vel út. En
óvænt tók meinið sig upp aftur og
hún varð frá að hverfa. Við í skól-
anum söknum Guðnýjar. Minning
um hjartahlýju hennar, bjartsýni og
viðhorf til lífsins hjálpar okkur að
takast á við fráfall hennar.
Ég sendi fjölskyldu, ættingjum og
vinum Guðnýjar mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Fyrir hönd starfsfólks Víðistaða-
skóla
Sigurður Björgvinsson,
skólastjóri.
Sárt er að kveðja og einhvern
veginn er maður aldrei tilbúinn kall-
inu þrátt fyrir ólæknandi sjúkdóm
og erfið veikindi, vitandi að þessi
stund færðist óðum nær. Með þess-
um orðum minnumst við leikfélagar,
skólasystur, samstarfskonur og
ekki síst saumaklúbbsvinkonur
Guðnýjar Jóhannsdóttur sannrar
vinkonu okkar til margra ára.
Guðný okkar var hússtjórnar-
kennari að mennt og leyndi það sér
ekki hvort sem við vorum hjá henni í
boðum eða með fjölskyldu hennar í
útilegum. Glæsileikinn í fyrirrúmi.
Margra ánægjustunda er að
minnast, nokkrar af okkur unnu
með Guðnýju eftir útskrift frá
Flensborgarskóla og samböndin
urðu traustari og sterkari.
Í húsmæðranámi Guðnýjar á
Laugarvatni bauð hún okkur til
árshátíðar skólans, var þar mikið
fjör og gaman. – Eftir að hún
greindist með þennan hörmulega
sjúkdóm fór hún í nokkrar vikur sér
til heilsubótar m.a. til Heilsustofn-
unar NLFÍ í Hveragerði og bauð
hún okkur saumaklúbbsvinkonum
til sín í mat í alla hollustuna. Þar
eins og alls staðar áttum við góðar
og ógleymanlegar stundir saman.
Við gætum ótalmargar stundir talið
upp en ætlum að geyma þær í minn-
ingu og huga hjá hverri og einni
okkar um ástkæra vinkonu Guð-
nýju.
Við biðjum góðan guð að styrkja
eiginmann hennar, Berent, börn,
barnabörn og fjölskyldu Guðnýjar í
þeirra miklu sorg og ástvinamissi.
Þess óskum við saumaklúbbsvin-
konur svo innilega.
Bára, Helga, Hulda,
Ingibjörg Sig., Ingibjörg St.,
Jóna, Margrét og Sóldís.
Guðný Jóhannsdóttir
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
KRISTJÁN PÉTURSSON
húsasmíðameistari
og formaður Félags nýrnasjúkra,
Dverghömrum 18,
Reykjavík,
andaðist miðvikudaginn 30. maí.
Útförin verður auglýst síðar.
Auður Thorarensen,
Sólrún Lísa Kristjánsdóttir, Olaf Möller,
Garðar Kristjánsson, Kristín Snore,
Magnús Arnar Sveinbjörnsson, Jófríður Ósk Hilmarsdóttir,
Axel Örn Kristjánsson,
Kristján Örn Kristjánsson, Steinunn Ýr Hjaltadóttir
og barnabörn.