Náttúrufræðingurinn - 1940, Síða 52
44
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
GEIR GÍGJA:
VEGGJ ALÝSN AR
Þær eru illræmdastar af öllum smádýrum í híbýlum manna
hér á landi. Og það er vegna þess, að þær ásækja fólk í svefni
til þess að sjúga úr því blóð.
Veggjalús. Stækkuð 6 sinnum.
(Árni Friðriksson: Mannætur.)
Veggjalýsnar hafa flutzt hingað með skipum frá útlöndum,
og verið hér að staðaldri að minnsta kosti síðan fyrir aldamót.
Þær eru upprunnar frá Asíu, líklega Indlandi, ,en bárust til Ev-
rópu þegar í fornöld, og voru þá kunnar hjá Grikkjum og Róm-
verjum. Á miðöldum fluttust þær norður eftir álfunni, og eru
nú útbreiddar um allan heim, eins og mörg þeirra dýra, sem
eru tryggustu fylgifiskar mannsins. Löndin austan Miðjarðar-
hafsins og ríkin á Balkanskaganum hafa um langan aldur ver-
ið annáluð veggjalúsabæli. í ófriðnum mikla, 1914—1918, bar
mikið á veggjalúsum, einkum á austurvígstöðvunum.
Veggjalýsnar (Cimex lectularius, L.) heyra til þeim ættbálki
skordýranna, sem nefnist skortítur (Hemiptera). Til þeirra telj-
ast einnig blaðlýs, skjaldlýs o. fl. Veggjalýsnar eru móleitar á
litinn, ung dýr eru þó oftast gulleit. Þær eru um 0,5 cm á lengd,