Náttúrufræðingurinn - 1940, Side 89

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
81
Kornsúra (Polygonum viviparum) G A 3.
Ólafssúra (Oxyria digyna) H A 3.
Músareyra (Cerastium alpinum) Ch A 3.
Fjallanóra (Minuartia biflora) Ch A 3.
Lambagras (Silene acaulis) Ch A 3.
Dvergsóley (Ranunculus pygmæus) H A 3.
Jökulsóley (Ranunculus glacialis) H A 3.
Brjóstagras (Thalictrum alpinum) H A 2.
Melskriðnablóm (Arabis petræa) Ch A 1.
Héluvorblóm (Draba nivalis) Ch A 3.
Vetrarblóm (Saxifraga oppositifolia) Ch A 3.
Laukasteinbrjótur (Saxifraga cernua) H A 3.
Snæsteinbrjótur (Saxifraga nivalis) H A 3.
Gullmura (Potentilla verna) H A 2.
Fjallasmári (Sibbaldia procumbens) Ch A 2.
Holtasóley (Dryas octopetala) Ch A 3.
Mosalyng (Cassiope hypnoides) Ch A 2.
Fjalladepla (Veronica alpina) H A 2.
Krækilyng (Empetrum nig-rum) Ch E 4.
Blóðberg (Thymus serpyllum) Ch E 4.
Fjallakobbi (Erigeron uniflorus) Ii A 3.
Túnfífill (Taraxacum vulgare) H E 2.
Sýnir þetta greinilega áhrif hæðarinnar á tegundafjöldann. Á
láglendinu fyrir neðan, í landi Hámundarstaða og Krossa, vaxa
um 200 tegundir. I 400 m hæð 93, í 600 m hæð 72 og loks í um 900
m hæð yfir sjó uppi á Krossafjalli 33 tegundir. Þessar 21 teg., sem
finnast í 400 m hæð, en vantar í 600 m hæð á þessum slóðum, eru:
Mýrelfting, klóelfting, klófífa, hrafnafífa, mýrastör, hengistör,
ilmreyr, túnvingull, týtulíngresi, lógresi, sýkigras, lækjafræhyrna,
skeggsandi, ljósberi, grávorblóm, hrafnaklukka, stjörnusteinbrjót-
ur, aðalbláberjalyng, lyfjagras, dýragras og hvítmaðra. Norrænu
tegundunum hefur fjölgað tiltölulega og eru þær í greinilegum
meirihluta uppi í hlíðunum. Af 72 teg. í um 600 m hæð eru 53 nor-
rænar, en 19 suðlægar. 23 eru jafnvel hánorrænar (A 3), en aðeins
3 teljast til suðlægasta hópsins E 1. 38 tegundanna eru jarðskorpu-
plöntur (H), 29 yfirborðsplöntur (Ch), 4 jarðplöntur (G) og ein
einær jurt (Th). 1 900 m hæð teljast 26 til norræna hópsins, þar
af 17 hánorrænar. En í suðlæga hópnum eru aðeins 7. Jarðskorpu-
plöntur eru hér 18, yfirborðsplöntur 14 og ein jarðplanta af alls
33 tegundum. Til samanburðar má geta þess, að í hrísmóunum á
láglendinu voru af 36 teg. 19 norrænar og 17 suðlægar; og í lág-
lendismýrunum voru 11 norrænar og 19 suðrænar af alls 30 teg-
undum.
6