Andvari - 01.01.1939, Qupperneq 106

102
íslenzkt þjóðerni
Andvari
Kemur þetta merkilega vel heim og saman við ummæli
Þjóðólfs skálds í Vnglingatali, er hann kallar Eystein
konung á Vestfold, forföður Haralds, »jöfur gauzkan*.
í kvæði sínu kallar Hornklofi Harald konung bæði
»drottin Norðmanna* og »alvald Austmanna*. Hið síð-
ara heiti minnir mann ósjálfrátt á þá frásögn í Historia
Norvegiæ, að Þrándheimur hafi byggzt frá Svíþjóð. Hér
er sennilega um þrænzka arfsögn að ræða, sem á rót
sína að rekja til þess, að eitt sinn hafi kveðið mikið að
innflutningi sænskra manna til Þrándheims. Hvenær sá
innflutningur hefir átt sér stað, verður nokkuð ráðið af
fornminjafundum í Norður-Noregi frá því laust fyrir upp-
haf víkingaaldar. Shetelig hefir bent á það, að fomleifar
Norður-Noregs frá þessum tímum beri svo öruggan vott
sænskra menningaráhrifa, að gera megi ráð fyrir talsverð-
um aðflutningi sænskra manna til landsins. Sú ætlun
liggur þá beint við, að það hafi verið voldugar ættir sænskar,
sem með rétti hins meira máttar tóku sér bólfestu meðal
Norðmannanna í Norður-Noregi. Áður en hinar miklu
víkingaferðir Svíanna hófust til Eystrasaltslandanna og
Rússlands, virðist þannig útþensluþörf hinnar sænsku
þjóðar hafa fengið útrás vestur á bóginn til Norður-
Noregs og líklega einnig til Upplandanna.
Sé svo sem ætla má, að allmikið hafi kveðið að bu-
setu sænskra manna í Noregi norðanfjalls á öldinni áður
en ísland byggðist, má gera ráð fyrir því, að þátttaka
fólks af sænskum ættum í landnámi íslands hafi verið
talsverð. Bæði nafngiftir í fornættum og frásagnir Land-
námabókar styðja þá ætlun. Ber þess einnig að gæta,
að af þeim 39 landnámsmönnum, sem taldir eru merk-
astir, var hér um bil þriðjungurinn kominn frá norður-
fylkjum Noregs. Að fráskildum einum manni, tóku þeu-
sér allir búsetu á Suður- og Austurlandi. Sérstaklega