Ægir - 01.08.1932, Blaðsíða 21

ÆGIR
199
Árnason hefur nú dvalið suður þar og
er þetta nú komið í kring.
Um silungaklakið skal ég vera fáorður,
brestur kunnugleika. En svo mikið veit
ég, að allmikið er af silungi í Horna-
fjarðarfljóti. Veitti ég því eftirtekt, að
menn voru að standsetja kolanet og
silunganet og sagði mér greindur maður,
að þeir Hornfirðingar gætu haft nýjan
silung og kola, allt sumarið með því að
hafa úti netstubba. Er þvi skiljanlegt, að
Hornfirðingar vilji fylgjast með því, sem
gerist i þessum efnum.
Áður en ég skil við Hornfirðinga, langar
mig til að minnast á eitt, en það eru
ræktunarmáJ þeirra. Vona ég að erindreki
Fiskifélags íslands þurfi ekki endilega
að vera svo sjóbundinn, að honum ekki
verði þetta fyrirgefið. Landið inn frá Höfn
og reyndar öll sveitin þar inn af, mun
vera eitthvert hentugasta land, sem þekkist
á voru landi til ræktunar. Má svo segja,
að langt verði að fara inn í landið til að
finna stein. Fetta hafa Hafnarbúar not-
fært sér. Þeir hafa stofnað með sér félags-
skap og brotið landið í stórum stíl. Hafa
grasrækt mikla og garðrækt það mikla,
að þeir selja mikið af garðávöxtum. Hver
einasti íbúi á Höfn hefur grasnyt og garð-
rækt. Þar er enginn þurrabúðarmaður
og þar enginn á sveitinni. Ekki svo að
skilja, að þar séu efnamenn. En þar eru
naenn, sem njóta góðs af hvorutveggju:
sjó og landi. Að vísu er aflamagn á Horna-
firði ekki svipað því eins mikið og í ver-
slöðvum sumstaðar annarsstaðar á land-
inu. En það mun líka vera sá staðurinn
á landinu, þar sem ódýrast er að gera
tit. Þegar litið er til afkomu Hornfirðinga,
verður manni á að spyrja: Mun það ekki
verða happadrýgst til afkomu fyrir þá,
sem lítið hafa milli handa, að þeir geti
notið nokkurs bæði frá sjó og landi? Og
myndi það ekki verða happadrýgra, ef
samstarf og skilningur gæti tekist á milli
sjávar og sveita, heldur en að alið sé á
sífeldri úlfúð á milli sjávar- og sveita-
manna.
Djúpivogur. Frá Hornafirði var ferðinni
haldið áfram til Djúpavogs. A leiðinni
kom ég við i Papey og dvaldi þar hluta
úr degi. Lá vélbáturinn á meðan bund-
inn við klöppina í hinum einkenuilega
Selavog, sunnan á eyjunni, var þó dálítill
suðvestan kaldi. Á eyjunni norðanverðri
er annar vogur — Áttæringsvogur — sem
veitir ágætt hlé fyrir suðlægum áttum.
- Getur Papey veitt smáskipum ágætt
skjól, hvaðan sem vindur stendur. Fór
ég um mikinn hluta eyjunnar með hin-
um alþekta höfðingja, Gísla Þorbjarnar-
syni, og fræddi hann mig um margt. —
Á Djúpavogi dvaldi ég einn sólarhring.
Ekki varð af fundarhaldi þar. Fremur
virtist mér dauft yfir útgerð á þeim stað.
Ætlu þó bátar þar, að standa betur að
vígi um að sækja á flest þau mið, sem
Fáskrúðsfirðingar fiska helst á Yil ég t. d.
nefna miðin út af Austur-Horni, við
Berufjarðardýpi og við Hvalbak. Á öll
þessi mið er heldur skemmra frá Djúpa-
vogi en Fáskrúðsfirði. Orsökin mun vera
sú, að fyrir nokkrum árum, þegar sílis-
göngur fóru árlega norður með landi
fiskuðu Djúpavogsmenn með haldfæri.
Var þetta kostnaðarlítil útgerð og gafst
vel. Hin síðari árin, hefur sílisfiskur aftur
á móti ekki komið austur með fjörðum,
svo nokkru nemi. Það er algild venja,
að menn treysti nokkuð á, að fiski-
göngur hegði sér svipað og áður og
þessvegna munu Djúpavogsmenn ekki
hafa viljað leggja í þann kostnað, sem er
því samfara að stunda línuveiðar af krafti
og skal ég engan dóm á það leggja hvort
þetta sé rétt eða eigi. Flestir, sem sjó
stunda af Djópavogi hafa nokkra grasnyt
og garðrækt og hjálpar það þeim áreið-
L