Ægir - 01.08.1932, Blaðsíða 27

ÆGIR
205
tilbúnu æti virðast þær allar næst-
um jafnstórar (breidd ca. ’/a — 1 x/»
lengd 2 — 5 /u.).
3. Þær hafa oft hraða hreyfingu.
4. Þær eru Gram-negatívar.
5. Þær vaxa vel við 30° C., en miklu
seinna við lofthita og enn þá ekki
neitt við 0° (eftir 8 daga).
6. Hentugasta salt innihald fyrir þær
virðist vera um 10°/o, en annars vaxa
þær vel milli ca. 5—15% matarsalt
(við 30° C.). Við 1% salt eða 20°/«
salt og þar yfir virðast þær ekki
geta vaxið.
Þar sem þessi rauði jarðslagi virðist
að mörgu leyti svipa til þeirra skemmda,
sem á ensku eru nefndar »Pink« og taldar
eru stafa af sjávarsalti, var gerð eftir-
farandi tilraun: Fengnar voru 3 tegundir
af sjávarsalti, eins og það sem venjulega
er notað til fisksöltunar, og var ofurlítið
af hverju sýnishorni leyst upp í »sterilu«
vatni, og því næst skilið (centrifugerað).
— Kom þá botnfall, sem sáð var út á
kjötsoð-agar með 15°/° salt-innihaldi.
Eftir 3 — 4 daga ræktun sást gróður frá
tveimursýnishornum, sem líktist bakteríu-
gróðrinum frá fiskinum, en frá 3. sýnis-
horninu hefur enn þá (eftir 8 daga) ekki
vaxið neitt.
Allar ofangreindar tilraunir voru að
eins gerðar einu sinni, og hafa þær að
þvi leyti takmarkað gildi. Ber að virða
þær samkvæmt því.
Reykjavík, 17. júní 1932.
Sig. H. Pélursson.
Þverárbrúin við Hemlu
var vígð með miklum hátíðahöldum,
sunnudaginn 21. ágúst s. 1., að viðstöddu
miklu fjölmenni.
Dragnótaveiði í landhelgi.
Ég hefi lesið nokkrar blaðagreinar um
dragnótaveiðar við ísland, bæði með og
móti bragnótaveiðum. En þar sem mér
þykir gæta talsverðrar grunnhyggni og
afturhaldssemi í skrifum andstæðinga
dragnótaveiðanna, langar mig til þess að
leggja nokkur orð í belg. Við, bæði sjó-
menn og útgerðarmenn, sem höfum
hagsmuna að gæta, þegar rætt er um
fiskiveiðar við ísland, stöndum — því er
nú ver — á öndverðum meið í þessu
máli, og á meðan svo er, getum við ekki
vænst þess, að löggjafarvaldið geri neitt
verulegt máli okkar til framgangs.
Margir vilja banna alla dragnótaveiði
í landhelgi, aðrir vilja leyfa hana, og
hvern flokkinn eiga nú löggjafarnir að
fylla. Þeir skiftast auðvitað líka í tvo
flokka, með og móti, eins og sjómenn
og útgerðarmenn.
Mig furðar ekkert á því, þótt gamlir
sjómenn, sem frá barnæsku eru vanir
hinum venjulegu fiskiaðferðum, séu sein-
ir til þess að taka upp nýbreytni og for-
dæmi dragnótina og aðrar nýjar fiskiað-
ferðir. En að ungir menn, sem hafa
fylgst með hinum breyttu skilyrðum og
ættu að vera fylgjandi öllu því sem til
bóta er í íslenzkum fiskiveiðum, skulu
vera svo skammsýnir, að þeir ekki sjá
eða vilja sjá, að við erum að dragast
aftur úr í samkeppninni við aðrar þjóð-
ir, hvað fiskiveiðar snertir, er harla ótrú-
legt.
1 yfirliti yfir heildarafla allra þjóða,
sem fiskiveiðar stunda við ísland (Sbr.
bók Árna Friðrikssonar.) og hlutdeild
íslendinga í honum, má sjá, að árið 1929
höfðum við Islendingar veilt rúman
helming af öllum þorski, sem aflast
hefur við Island. 6/6 hluta af síld, tæpan