Dvöl - 01.01.1940, Page 31

D VÖL
25
Q3iðfÚ6 ©ufemunbððon
fimratugut
Eltir Jóliannrs úr liötliini
Oft þó reyndist róður þungur,
raunin sár og golan köld,
þú ert enn í þeli ungur,
— þreyttist lítt í hálfa öld.
Allar votta vinatungur
vilja þinn um hreinan skjöld.
Fjarskans vídd þú vildir kanna,
vegu ýmsa djarfur tróðst,
heill i verði Vœringjanna
vestan hafs sem austan stóðst,
bak við línur ytri anna
áttir dvöl og vígi hlóðst.
Oft var sleginn um þig hringur,
— ylur fór um margan gest.
Og hinn bjarti Borgfirðingur
bað þá sízt um hvild né frest.
— Þar sem eldheit œskan syngur,
enn í dag þér llður bezt.
Andans róður ennþá hertu,
eins i hœttu stríðs og banns,
undir vœngjum vorsins sértu
vinur ungrar konu og manns,
alla tlma vígfús vertu
vegna þeirra og sannleikans.