Dvöl - 01.01.1940, Side 61

Dvöl - 01.01.1940, Side 61
dvöl 55 Tveir viiiii* Eftir Gny <lc Manpa»$iant Magni GuðmundBson, stud. merc„ |)ýddi París var umsetin, fólkið hungrað og aðframkomið. Þrestirnir voru orðnir sjaldgæfir á þökunum, og göturnar gerðust mannfáar. Með hendur í vösum og magann tóman labbaði Morissot úrsmiður og skóviðgerðamaður dapurlega um breiðstrætið, morgun einn heið- skíran í janúarmánuði. Hann stóð skyndilega frammi fyrir gömlum félaga, er hann þóttist bera kennsl á; það var Sauvage, kunningi frá bökkum fljótsins. Pyrir stríð lagði Morissot úr hlaði í afturelding á hverjum sunnu- öegi með reyrstöng í hendinni og Pjáturdós á bakinu. Hann valdi lestina til Augentenie, steig af við Colombez og fór síðan gangandi bað, sem eftir var til eyjarinnar Marante. Ekki var hann fyrir kom- inn á þetta draumaland sitt en hann kastaði færinu; og svo fisk- aði hann fram á rauða nótt. „Hvað átti hann við með því?“ spurði einn foringjanna. Það vissi ég. En ég þagði. Vulitch hafði verið að hugsa um mig. Án kess að ætlast til, hafði ég sagt honum hans eigin forlög. Ég hafði séð skugga dauðans á andliti hans. Girunur minn hafði reynzt réttur. Á hverjum sunnudegi mætti hann þarna litlum manni, gildum og glaðlegum; það var Sauvage, smávörukaupmaður frá Notre- Dame-de-Lonaitte-götunni, annar áhugasamur veiðimaður. Oft sátu þeir saman hálfan daginn með færið í hendinni og fæturna dingl- andi yfir rennandi vatninu. Þeir höfðu gerzt góðir vinir. Suma daga ræddust þeir ekkert við, aðra röbbuðu þeir saman; en þeim samdi aðdáanlega, þótt þeir mæltu ekki orð frá vörum, því að smekkur þeirra var líkur og tilfinn- ingar þeirra sama eðlis. Á vormorgnana, þegar sólin kom hreyfingu á þokuslæðurnar yfir lygnu fljótinu og hellti notalegri sumarhlýjunni á bak þessarra áköfu veiðimanna, sagði Morissot stundum við sessunaut sinn: „En sú blíða!“ Og Sauvage svaraði: „Dásamleg!" Og þetta nægði þeim til þess að skilja og meta hvorn annan. Á haustkvöldin, þegar blóði drif- inn himininn speglaði skarlats- rauðar skýjamyndir í vatninu, varpaði purpuralit á ána, kveikti í sjóndeildarhringnum, sló eldroða um vinina tvo og gyllti trén, er þegar voru orðin brún og tekin að

x

Dvöl

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.