Orðlaus - 28.08.2004, Page 20

ÞAU ERU HÆTT SAMAN...
...OG ÉG HELD AÐ HÚN SÉ BÚIN AÐ FINNA SÉR NÝJAN.
Líf Stíll
Eftir að hafa horft á hvert parið á fætur öðru, byrja
saman og hætta saman þá er ekki laust við að við
byrjum ósjálfrátt að pæla í því hvað valdi þessu
ístöðulausa ástandi. Af hverju gerum við ekki bara
eins og amma og afi; kynnumst, trúlofumst, giftumst,
eignumst nokkur börn og höldum áfram að vera gift
um árabil, eða þar til annað okkar hrekkur uppaf?
Eða eins og mamma og pabbi: trúlofast, giftast,
eignast börn og skilja svo eftir fimmtán til tuttugu
ár. Það virðist þó skárra en að vera eins og velcro
en í heimilishagfræði var mjög sjaldgæft. Álíka
sjaldgæft og stelpur fæddar 1980 sem eiga sér þann
draum heitastan í lífinu að verða húsmæður og sjá
um að karlinn sé alltaf í vel pússuðum skóm.
Bitið í súr epli
Og þar sem ömmur okkar höfðu ekki um margt
annað að velja eftir að þær giftu sig létu þær sig
oft hafa allskonar plebbalega hegðun frá afa. Þá var
hægara sagt en gert að æpa eins og dragdrottning
-1 will survive! Kjaga svo út á háu hælunum og skella
Lygin um hinn
fullkomna kærasta
Sleppessu bara? Það er spurning. Enginn er
náttúrulega fullkpminn og allir hafa einhverja galla
þegartil kastanna kemur. Okkar kynslóð er bara ekki
nógu upplýst um það. Fyrir utan það að vera seld sú
hugmynd að við verðum að vera mjóar með langar
neglur og gott kaup, er líka stöðugt verið að reyna
að sannfæra okkur um að það sé til fullkomið fólk I
þessum heimi. Þetta fullkomna fólk er vel vaxið, ve'
L
...og smátt og smátt fara bæði að snúast
eins og sjálfhverfir, innhverfir hvirfilbylir og
á endanum eru þau orðin svo upptekin af því
að þau vilji alla vega ekki vera með svona;
nöldurskjóðu, drumbi, frekju, eigingjörnu
kvikyndi... að hurðinni er skellt með látum
og sendiferðabíllinn mætir eina ferðina enn
panna sem ekkert tollir við. Fólk verður líka þreytt
á að endast aldrei í samböndum og fer að halda að
það sé bara eitthvað rosalega mikið að sér.
Það er náttúrlega mikið að sumum einstaklingum
en I mörgum tilfellum er hægt að finna ástæður
annarsstaðar. Okkar kynslóð er til dæmis að mörgu
leiti illa upp alin af samfélagi sem gengur út á neyslu
og þetta breytir hugsun okkar og hegðun á fleiri
sviðum en okkur grunar. Til dæmis á sviði ástar og
sambanda. Bíómyndirnar og auglýsingarnar sem við
glápum á gefa okkur kolröng skilaboð um lífið og
tilveruna og ef hlutirnir ganga ekki upp, þá gefumst
við bara upp.
Amma fékk engar
paétur |
Lífstíls áróðurinn árið 2004 er í mörgu gerólíkur
þeim sem amma og afi bjuggu við.
I hugum ömmu og afa var bara til einn fyrirmyndar
lífsstíll sem gekk út á að amma átti að vera heima,
sæt og fín að ala upp börnin. Hún skrapp vikulega
í lagningu og drakk kaffi með vinkonum slnum á
meðan börnin voru í ballett, fótbolta og fimleikum.
Það var ekkert nauðsynlegt fyrir hana að mennta
sig. Hún þurfti ekki að vera skófrík og blaðamaður,
lögfræðingur eða læknir. Afi sá um þann pakka.
Hann var fyrirvinnan sem fór út á morgnana og kom
heim seinnipartinn til að borða heitan kvöldmat
sem amma útbjó handa honum glöð í bragði, dag
eftir dag. Ásamt því að líta vel út var það hluti af
hennar starfi, auk þess að strauja skyrturnar hans
og pússa skóna. Amma horfði á bíómyndir sem
sögðu henni að hið fullkomna líf fælist í því að
vera hamingjusamlega gift, í hjónabandi þar sem
allir væru snyrtilegir og vel klæddir. Að hún gengi
menntaveginn eða öðlaðist frama á öðrum sviðum
á eftir sér hurðinni! Þær fengu nefnilega engar
barnabætur, það var enginn ieikskóli til að setja
börnin á og því síður vinnur fyrir konur sem borguðu
það vel að þær gætu fætt börnin og klætt og borgað
barnfóstru fyrir að líta eftir hópnum. Amma sat uppi
með afa og ef hann var eitthvað leiðinlegur þá varð
hún oft bara að gera svo vel að bíta í það súra epli.
Skilnaður var svo gott sem út úr myndinni. Kannski
eins gott að það var bara um einn fyrirmyndarlífsstíl
að ræða. Það var jú ekkert val og því best að trúa
bara stíft á húsmæðra áróðurinn.
Sjálfstæðar, en samt
ekki alveg
i dag eiga konur sem betur fer aðra möguleika í
lífinu en að sitja uppi með eina lygi og súra karla.
Velferðarkerfið hefur bjargað ansi miklu og það
sama má segja um getnaðarvarnir. Þetta er allt að
þróast í rétta átt, svo rétta að í dag eru meira að
segja fleiri konur að útskrifast með háskólagráður
en karlar. Vissulega getum við verið sjálfsstæðar,
en samt er það enn eins með konur og svertingja;
Við þurfum að leggja tvöfalt harðar að okkur til að
hlutirnir gangi upp og fyrir mörgum getur baslið
orðið ansi þungur róður. Og þegar kona er með 30%
lægri laun en karl fyrir sama starf, fer ekki hjá því að
hún þrái stundum einhvern félaga sem léttir henni
róðurinn og styttir stundir um leið. Karl er jú konu
gaman. Eftir nokkur fremur misheppnuð sambönd
kemst hún að því að hún hefur bara ekki verið að
velja rétt og sannfærir sig um að hún hafi á sér
„lúðasegul", þarf bara að finna sér betri mann en
ef hann er ekki fullkominn, er þá ekki eins gott að
hætta með honum og sleppessu bara?!
L \
menntað, vel klætt, með flottar greiðslur, á góðum
launum, alltaf hresst, félagslynt og I góðu skapi.
Að sama skapi hefur lyfjafyrirtækjum og læknum á
bónus tekist að sannfæra okkur um að tilfinningar
eins og kvíði, þunglyndi, depurð, eirðarleysi og
svo framvegis séu ekki eðlilegar heldur sjúkdómar.
Fullkomni makinn sem við erum að leita að er að
sjálfssögðu ekki haldin neinu af þessu. Hann er
heldur ekki haldinn skapsveíflum, athyglisbrest
eða alkóhólisma. Fullkomið fólk verður aldrei
afbrýðissamt, það er aldrei eigingjarnt og það reynir
aldrei að stjórna okkur. Það er hreinlega ekkert að
þessu fólki og að sjálfssögðu viljum við finna okkur
svona Stepford/Ken kærasta. Hversvegna ekki þar
sem hann er til!? Við viljum maka sem elskar okkur
og tilbiður, gefur okkur sætargjafir sem minna okkur
á að honum finnist við æðislegar, hann er frábær I
bólinu og með góðan smekk á fötum. Honum finnst
fótbolti frekar leiðinlegur en samt æfir hann hóflega
mikið í gymminu og hefur meira að segja áhuga á
heilsufæði. Honum er alveg sama þó að þú sért ekki
fullkomin I laginu og minnir þig á það með því að slá
þér reglulega gullhamra, þó aldrei svo mikið að það
virki ósannfærandi. Hann meikar að horfa á annað
en typpalegar myndir um karla með Uzi og sparar
sérstakega með því að leggja peninga inn á reikning
sem er ætlaður í ferðalög fyrir ykkur tvö. Hann er
yndislegur og með honum ætlar þú að eiga stelpu
og strák og búa í fallegu húsi með geitungalausum
garði!
Nærbuxurnar á gólfinu
Svofinnum viðsvona kærasta og af því þaöeródýrara
og skemmtilegra að búa saman þá erum við ekki
lengi að fara að búa og byrja að borga afnotagjöld
og reikninga. Draumakærastinn er algjör draumur...
þangað til þú ferð að kynnast honum betur. Viö
nánari athugun kemur sitthvað i Ijós. Ken kærastinn