Orðlaus - 28.08.2004, Qupperneq 30

*
-I
BNB,a VINN& €*€
MME YSTI á 2J. ÖI
Mér finnst ástæða til stofnunar íslenskrar
nýlendu á danskri jörðu. Hér á Kastrup er
ekki þverfótað fyrir fslendingum. Þeir eru
auðþekkjanlegir fyrir augu sem hafa vanist
sænskum ásjónum síðustu vikur. Ég nálgast
brottfararhliðið í sama mund og vélin kemur
frá íslandi og fólkið streymir inn. Eftir tvær
vikur í afslöppuðum sænskum smábæ stingur
íslenska útlitið ( augun. Það eru allir svo...
fallegir. Konurnar streyma út á pinnahælum,
með andlitið á nákvæmlega sama stað og
þegar þær settu það upp snemma í morgun
og hárið óaðfinnaniega slétt og glansandi. Ég
nudda ómáluðu augun mín og renni fingrum í
gegnum hálfskítugt hárið. Jæja. Kominn tími á
að endurnýja kynnin við maskara og púður.
Ég er hvorki góðvinur né óvinur maskarans míns.
Sveifla honum af sæmilegri þekkingu þegar andinn
fellur á. Ég þekki hins vegar konur á báðum endum
öfganna. Önnur myndi deyja alsæl ef hún fengi bara
að versla og prófa ótakmarkað magn af snyrtivörum.
Hin gæti ekki þekkt maskara frá klósettbursta þó
lífið lægi við.
Flestar konur lesa tískublöð. Flestar konur dást að
glansandi myndum af grönnum og vel máluðum
konum með fullkomna húð. Og flestar bölva þeim í
hljóði, fussa innra með sér yfir því hvað samfélagið
er orðið ógurlega upptekið af útliti. Við, því ég
viðurkenni án þess að hika að ég er "flest kona",
störum á auglýsingu fyrir nýtt undrakrem sem
fjarlægir æðaslit/bólur/hrukkur, hugsum
fótósjopparanum þegjandi þörfina og
stingum því svo ofan í körfuna okkar
næst þegar við leggjum leið okkar
snyrtivörubúð. Bölvum pínulítið
meira þegar heim er komið með
varninginn, því innst inni
vitum við að fullkomna
húðin var árángur
erfiðisvinnu sveitts
fótósjoppara og
ekki kremsins.
Safnaraeðlið
virðist segja
til sín; við fyllum
baðherbergisskápana
af öllum heimsins dollum
og krukkum. Handavinna
21. aldar konunnar felst ekki
í hekli og prjóni heldur dúlleríi
með vax, plokkara, hárlit, peeling-
krem og þar fram eftir götunum. Við
látum plata okkur út í þetta allt saman,
meðvitaðar um gabbið og ánytjaðar því.
Ég læt hins vegar ekki plata mig út í hvað sem
er. Mér finnst hálf sorglegt hversu auðveldlega
ég læt ginnast af léttklæddum, lagfærðum
kvenmannslíkama í auglýsingu, hversu litla
mótstöðu ég veiti nýju hollustu/megrunarfæði. En
ð eru takmörk.
I .
Ég kvaldist alltaf dálítið yfir valinu á milli
sódavatnsins (hollusta, fólk sem hreyfir sig, er rjótt
í kinnum og fallegt) og kóksins (gott!). Liðin tíð.
Nýlegri sódavatnsauglýsingu tókst að sannfæra mig
endanlega. Einhver snillingur úti í bæ bauð mér upp á
þetta: (lesið með kynþokkafullri kvenmannsrödd) "...
Þú hreyfir þig... lærin hætta að snertast..." Eitthvað
meira gæti hafa fylgt, en það heyrði ég hvorki né
sá fyrir bræði. Rétt sá móta fyrir vörumerkinu undir
lokin.
Handavinna 21. aldar
konunnar felst ekki
í heklí og prjóni
heldur dúlleríi með
vax, plokkara, hárlit,
peeling-krem og þar
fram eftir götunum.
Við látum plata okkur
út í þetta allt saman,
meðvitaðar um gabbið
og ánytjaðar því

Fyrirgefðu; lærin hætta að snertast??? Sódavatn
má mín vegna tengja hreysti og hreyfingu, þó að
sumir í kringum mig uppástandi að það sé óhollara
fyrir tennur en hið alræmda kók. Ég hins vegar veit
ekki betur en að lærin snertist á meirihluta kvenna
- velsnyrtra íslenskra sem og annarra. Ég leyfi ykkur
ekki að setja samasem merki á milli hreyfingar/
hreysti og því að lærin hætti að snertast. Mér þykir
mjög vænt um mín læri og fagna þvi að þeim sé
svo hlýtt hvors til annars að þau snertist reglulega.
Hvurslags eiginlega hálfviti haldiði að ég sé?
Ég sanka að mér dollum og dósum með vellyktandi
kremumogsmyrslum.Égflettitískublöðumoggengst
blekkingunni fúslega á hönd. í bókmenntafræði er
talað um blekkingarheim, sem felur í sér að lesandi
gengst veruleika bókarinnar á hönd. Þó að hann
viti betur, verður hann að trúa blekkingarheimi
bókarinnar til þess að fá notið hennar. Leyfa honum
að taka völdin. Gleyma því að sögupersónurnar séu
ekki til í alvörunni til að geta fundið til með og glaðst
með þeim. ( glanstímaritaheiminum eru allir
fallegir, sléttir og "fullkomnir". Ég læt blekkjast
í smá stund, rétt eins og þegar ég sökkvi mér
ofan í góða bók eða bíómynd.
En þessari blekkingu hafna ég alfarið.
Topp kaupi ég ekki framar.
Undir merkjum hreysti og íþrótta
(sódavatn, einhver?) standa hinir yndislegu
Ólympíuleikar yfir. Fólk kemur allsstaðar að og
keppir drengilega undir sömu forsendum; menn og
konur í öllum litum. í ár áttu tvö hneyksli sér stað, og
þau koma lyfjum ekkert við. Þau áttu sér stað heima
í stofu, þar sem ég sat tímunum saman með nefið
límt við sjónvarpsskjSffn og fTIgdist ri®B sigurför
sænskrar sjöþrautardrotttningar. Þegar^hún var
búin að vinna gullið sittt, bresta í grát af þreytu og
ólýsanlegri gleði og faðma alla keppendur í sönnum
ólympíuanda, var sýnt frá strandblaki kvenna.
Ég hafði þegar komist yfir undrunina yfir að
strandblak sé keppnisgrein á Ólympíuleikum, ég
hafði nefnilega fyrr um daginn séð karlana keppa.
Það sem kom mér á óvart var munur á búningum
kynjanna. Ég sel næstu staðhæfingu ekki dýrara en
ég keypti hana, en mér skilst að það séu reglur um
hversu breiðar buxur kvenkyns keppenda megi vera
yfir mjöðmina. Og það er ekki breidd, það er mjódd.
6 sentimetrar? Geriði það leiðréttið mig, ég gæti
ekki orðið hamingjusamari!
Þetta var fyrsta hneykslið. Hið síðara átti sér stað
þegar keppendur skokkuðu út af vellinum, tónlistin
var skrúfuð í botn og inn geystust konur í öllum
regnbogans litum. Ljóshærðar, dökkhærðar, hvítar,
gular, svartar. Fallega gert af skipuleggjundum
leikanna að hugsa til, og fagna, fjölbreytileika
kvenna. Takk. Það hefði alveg mátt eyða smá tíma í
að kaupa á þær betri föt en bikiní líka. Eða hugsa út í
skilaboðin sem þið eruð að senda mér; konur koma í
öllum stærðum, gerðum og litum. Þæreru dásamlega
ólíkar, en eiga það samt alls staðar sameiginlegt að
vera hafðar til sýnis, litarhætti óviðkomandi. Alls
staðar er gaman að horfa á þær dilla sér og brosa í
örlitlum klæðispjötlum. Takk.
Þremur hneykslum síðar læt ég þessari tölu um
hreysti og íþróttir lokið. Ætla að nýta það sem eftir
er af flugtímanum í að skoða snyrtivörubæklinginn
sem mér var afhentur. Fannst ég sjá gloss á tilboði.
Ágætis afþreying. Heklunálir eru lika bannlýstar
núorðið.
Sunna Dís Másdóttir
L": OBY "Ll )W EWING LEYSIR VANDAN' Ef þið hafið einhver óleysanleg vandamál, sendið okkur póst á ordlaus@ordlaus.rs merkt BOBBY, eða bréf merkt Orðlaus-Bobby, Skolavörðustig 14, 101 Reykjavik.
í!
í
Ég taldi mig vera í mjög heilbrigðu sambandi, þar til fyrir stuttu. Ég
fór í tölvuna hjá kærastanum til að senda póst og sá þá að hann er
með allt fullt af klámi á tölvunni, bæði myndir og vídjó. Hvað er að
honum? Finnst honum ég ekki vera aðlaðandi lengur? Ætti ég að
segja eitthvað við hann?
Strákar og klám er eitthvað sem á alltaf eftir að eiga samleið. Enn þá hef
ég ekki hitt strák sem hefur ekki átt allavega eina klámmynd á ferlinum. En
eins og þú sagðir þá taldirðu sambandið þitt vera mjög heilbrigt áður en þú
sást klámið í tölvunni hans - og hann hlýtur að hafa verið með það meðan
þér fannst sambandið vera í toppstandi þannig að áhrif þessa á sambandið
eru alla vega ekki slæm. Hann er heldur ekki að fela þetta fyrir þér fyrst þú
fannst þetta þegar þú varst að fara að senda póst. Þannig að ég legg til að þú
leiðir þetta hjá þér eða segir honum að ganga betur frá þessu svo að þetta
blasi ekki við. Síðan geturðu líka beðið hann að hætta þessum „ósið" en ég
held að það leiði bara til þess að hann byrji að fela þetta og leyndarmál þjóna
engum tilgangi. Síðan er alltaf sá möguleiki að taka þátt í þessu, skoða með
og nota í sambandinu. En þú verður að vinna úr þessu þannig að þú verðir
sátt - annars á þetta alltaf eftir að angra þig.
Ég er búin að vera með manni núna í rúmt ár og allt hefur gengið
vel. Þegar við byrjuðum saman var hann samt með annarri stelpu,
en hætti með henni fyrir mig. Hann hélt sko framhjá henni með mér.
Svo hitti ég gellu um daginn sem sagði mér að hann hefði gert þetta
áður. Hann segist elska mig og vilja bara vera með mér en nú er ég
hrædd um að lenda í þessu sjálf. Breytast menn nokkurn tímann?
Sambönd byggjast á trausti. Þú hreinlega verður að treysta honum þó svo að
hann sé ekki sá trausti klettur sem þú hélst að hann væri. Ég veit sjálfur dæmi
um að sambönd eins og þú ert í endist og það vel og lengi. Strákur sem hefur
haldið fram hjá tveimur stelpum og byrjað með tveimur í framhaldi af því á
sennilega ekki í erfiðleikum með að hætta með stelpum. Hann hefur tilkynnt
tveimur stelpum það áður þannig að ef hann segist elska þig og vilja vera
með þér meinar hann það að öllum líkindum. Og menn geta breyst rétt eins
og konur geta breyst. Kannski hefur hann einfaldlega aldrei fundið þessar
tilfinningar með hinum stelpunum - jú, karlmenn hafa líka tilfinningar. En
ég held að eina leiðin til þess að sambandið geti haldið áfram á réttri braut
sé að treysta honum og halda sínu striki. Sambönd eru eins og bílar að þessu
leyti, það þarf að stýra þeim, stíga á bensíngjöfina, kúpla og bremsa jafnvel.
Að vera sífellt að efast og treysta ekki væri eins og að sleppa stýrinu, halda
fyrir augun og segja sífellt „ég held við gætum klesst á eitthvað!" Treystu
honum.