Jökull - 01.12.1983, Blaðsíða 179

IX
Þá var Sigurður mjög þjóðrækinn maður. Hann
unni ættjörðinni, fólkinu sem byggir þetta land,
íslenskri menningu en til hennar lagði hann drjúg-
an skerf, og ástkæra, ylhýra málinu.
Þar sem ég tek mér í munn orð listaskáldsins
góða þá vil ég um leið segja, að margt hafi verið
líkt með þeim Jónasi og Sigurði.
Að sjálfsögðu er ég ekki að bera saman kveðskap
þeirra tvímenninganna. En þeir voru báðir miklir
náttúruskoðaðar, stóðu báðir að rannsóknum á
landinu, og Jónas segir á einum stað: „Reið ég yfir
bárubreið, bruna-sund . . . “. Það gerði Sigurður
líka. Fannhvítir jöklarnir heilluðu Jónas. Þeir
heilluðu líka Sigurð, enda rannsakaði hann þá með
mikilli elju og góðum árangri.
Aldrei stóð á manninum að gagna íslandi, í
ræðu eða riti.
Haukur Helgason.
X
Það var nærri sama á hverju Sigurður Þórarins-
son snerti, á því öllu var handbragð meistarans. Ég
minnist aðeins á veðurfræðina, eina af þeim mörgu
greinum sem þessi mikli íjölfræðingur fékkst við.
Mér er ljúft að viðurkenna að hann hafi staðið
framar okkur veðurfræðingum í skilningi á sam-
spili loftslags og þjóðarsögu. í því efni hygg ég líka
að hann hafi haft farsælli þekkingu en flestir eða
allir þeir sem við sagnfræði hafa fengist. Þar kom
margt til, harður skóli reynslunnar í uppvexti,
víðtækt nám í náttúrufræðum, einstök dómgreind
hans og yfirsýn og frábært vísindalegt innsæi.
Páll Bergþórsson.
XI
Eitt kvöld var velmetinn jarðfræðiprófessor frá
Berlín staddur við Mývatn og fékk þá njósn af því,
að hinn heimsfrægi Professor Thorarinson væri á
sömu slóðum. Hann vildi auðvitað ólmur hitta
þennan alkunna starfsbróður sinn. Honum var þá
vísað út í hraun, þar sem Sigurður sat við varðeld
og söng og spilaði á gítar fyrir sinn hóp. En sá
þýski sagðist ekki láta hafa sig að fífli. Svona liti
enginn prófessor út eða hegðaði sér. Sneri hann svo
frá, en fékk á því dapurlega sönnur morguninn
eftir, að hann hefði reyndar misst af Professor
Thorarinson fyrir bragðið.
í 40—50 ár var Sigurður einkar naskur við að
þýða, stæla eða frumsemja söngvísur, sem urðu
öðrum vinsælli meðal alþýðu. Alls mun hann hafa
samið milli 50—60 texta, þótt ekki hafi nema svo-
sem fjórðungur eða fimmtungur þeirra orðið al-
kunnur.
Ami Björnsson.
XII
f hópi kunningja og vina var hann skemmtimað-
ur, ekki síst á brokkgengum ferðalögum um jökla
og öræfi landsins, eins og þau gerðust stundum,
ekki síst á fyrri árum meðan útbúnaður og farkost-
ur var heldur slakur og leiðir lítt kunnar. Þá var
Sigurður í essinu sínu og ekki síður ef sitja þurfti af
sér eitthvert óviðrið í köldum fjallaskálum og
kjarkurinn var orðinn deigur hjá sumum, greip
hann þá stundum gítarinn og söng ljóð sín sem
lengi hafa verið á hvers manns vörum, því að
Sigurður var skáld gott, þó að hann legði aldrei þá
list fyrir sig í fullri alvöru.
Haraldur Sigurösson.
XIII
Sigurður valdi sér yfirleitt yrkisefni af því tagi
sem alþýða manna skilur og af þeim sökum hafa
glaðværar söngvísur hans orðið jafn vinsælar með
þjóðinni og raun ber vitni. Honum lét best að setja
saman vísur um ýmsar skoplegar hliðar mannlífs-
ins. En innan um gáska og galskap leynist
hvarvetna samúð með þeim sem minna mega sín í
lífsbaráttunni. — Dagsverki stórbrotins manns er
lokið en Sigurður Þórarinsson lifir áfram með okk-
ur í verkum sínum.
Gunnar Guttormsson.
XIV
Sigurður unni mjög íslenskri tungu og menningu
og hélt hnyttnar ræður og ritaði þarfar ádrepur
JÖKULL 33. ÁR 177