Jökull - 01.12.1983, Blaðsíða 158

Mynd 2. Frá tjaldstaðnum sunnan Kverkfjalla, 28.
maí 1980. Ljósm.: Valdimar Valdimarsson.
við komin á snjó. Tekin var stefna til norðausturs
framhjá Esjufjöllum og ekið viðstöðulaust inn á
jökulinn. Um 5 leytið sáum við vel til fjalla og áðum
smá stund. I austri sáust Goðaborgin, Goðahnjúkar
og Grendill. I norðaustri Snæfell, í norðvestri
Herðubreið og Dyngjufjöll og í vesturátt sáust
klettaveggir Kverkfjalla. Fegurðin var slfk þarna á
hájöklinum í morgunsólinni að henni er ekki hægt
að lýsa með orðum og enginn getur gert sér hana í
hugarlund, nema hann hafi verið á jökli og komist
í beina snertingu við tign hans. Veðurblíðan var
einstök alla þessa nótt. Aldrei varð mjög kalt, heldur
hægvirðri og stilla. Færðin var sæmileg, en jökullinn
var mjög ósléttur.
Um áttaleytið á hvítasunnumorgun komum við
að skálanum Goðheimum á Goðahnjúkum. Var
mjög fennt að skálanum og sást ekki í hann fyrir
fannfergi austan og norðan frá og því ekki mögulegt
að finna hann er úr þeim áttum var komið nema vita
nákvæmlega hvar hann er. Skildum við nú hvers
vegna austfirskir ferðamenn, sem ekki höfðu áður
komið í skálann, fundu hann ekki á ferðalögum
sínum um veturinn. Við vorum vissulega fegin að
sjá skálann á sínum stað því hin árangurlausa leit
austfirskra fjallamanna að skálanum hafði komið að
stað þeim vangaveltum að hann væri e.t.v. fokinn.
gott var að koma í hús og hvílast því dagleiðin var
orðin löng. Snæddu allir vel og lögðust síðan til
svefns. Veðrið var eins og áður sagði með eindæm-
um gott þessa nótt og ekki bærðist hár á höíði er við
gengum til náða. En fljótt skipast veður í lofti. Um
miðjan dag vöknuðum við í kafaldsbyl og fennti inn
um gluggann í forstofunni og ofan í skóna okkar og
annan farangur. Við héldum því kyrru fyrir til
næsta dags. Veðurútlitið var þá bærilegt og eftir
nokkurt hik lögðum við afstað áleiðis til Kverkfjalla.
Veðrið var nú mun kaldara en nóttina, sem við
komum til Goðahnjúka, en annars ágætt. Það
óhapp varð er við vorum komin af stað, að einn
dráttarsleðinn bilaði. Virðist erfitt að gera þá svo vel
úr garði, að þeir þoli það álag að flytja bensín, vistir
og annað, sem til þarf í svo langa ferð eftir ósléttum
jökli. Ferðin sóttist framan af að öðru leyti vel.
Er við vorum komin að Kverkfjöllum var veður
farið að versna, kominn var skafrenningur og slæmt
skyggni. Við héldum þó áfram og fórum talsvert
upp í ranann, sem gengur til suðurs frá Austurfjöll-
unum. Við ákváðum þá að stansa því að við vorum
komin á hættusvæði. Slegið var upp tjöldum og
þama bjuggum við í einn og hálfan sólarhring.
Allan þann tíma hélst stanslaust hríðarkóf. Menn
fóru ekki út nema af illri nauðsyn og til að moka frá
tjöldunum. Að öðru leyti áttum við þarna góða vist
og merkilegt var hvað við gátum sofið mikið. Eftir 36
klst. samfellda veru í tjöldum birti til og búist var til
ferðar á nýjan leik. Af ýmsum ástæðum þótti nú rétt
að breyta upphaflegri ferðaáætlun og haldið var
beint til Esjufjalla. Ferðin suður á bóginn sóttist vel
og færðin var ágæt. Loftsýn var falleg, sólin skein
gegnum skýjaslæður og um tíma sáust þrír rosa-
baugar um sólu. Stórfengleg sjón. Norðan Esjufjalla
komum við að breiðri og mikilli sprungu. Var hún á
sléttum jökli, en sást vel í björtu. Sprungan varopin
í u.þ.b. 100 metra og um 4-6 metrar á breidd. Botn-
inn var fullur af nýsnævi í um 10 metra dýpt en ekki
vitað hversu djúp hún var í raun. Haldið var áfram
suður með Esjufjöllum austanverðum og í skálann
þar. Veðrið batnaði eftir því sem á daginn leið og
útsýnið sömuleiðis. Um kvöldið blasti Hvannadals-
hnjúkur við okkur frá skálanum. Akveðið var að
halda á hann næsta dag og leggja af stað strax um
nóttina.
Aðfaranótt fimmtudagsins 29. maí var haldið af
stað að Hvannadalshnjúk. Veðrið var stórkostlegt,
logn og heiðskírt og fjallasýn öll hin fegursta. I kring
risu dökkir hamraveggir Esjufjalla upp úr hvítri
fannbreiðunni, í austri blöstu Veðurárfjöllin við en í
suðri og suðvestri Breiðamerkurfjall, Mikill, Saum-
högg, Hvannadalshnjúkur. Við héldum vestur með
Esjufjöllum og fórum norðan við Mávabyggðir
áleiðis að Hermannaskarði. Sú leið var nokkuð
sprungin en hættulítil um nóttina. A bakaleið var
hins vegar komin leysing á jöklinum og varasamt að
fara yfir sprungusvæði. Allt gekk þó vel. Ferðin
sóttist vel og komið var að hnjúknum í morgunsárið.
Hvannadalshnjúkur er mikilúðlegur að sjá austan-
frá og hafði sterk áhrif á mig, er við nálguðumst
hann. Eg veit ekki um hina, en þessi áhrif fylgja
156 JÖKULL 33. ÁR