Alþýðublaðið - 24.12.1941, Blaðsíða 30

30
JÓLABLAf)
:| GLEÐILEG JÖL!
Hótel Skjaldbreið.
I #########################################################^
f######################################################### '
GLEÐILEGRA JÓLA
óskum við öllum viðskiptavinum okkar.
Kjötbúðin Borg.
Gleðileg jól!
Menningar-
og fræðslusamband alþýðu. |
f########W#####W######################################.j |
il GLEÐILEG JÓL!
Sláturfélag Suðurlands.
f#########################################################
GLEÐILEG JÓL!
Nýja Efnalaugin.
f######################################################### \ |
| GLEÐILEG JÓL!
Verzlunin Vaðnes.
SOKKARNIB HENNAR ÖMMU
Framhald af bls. 5.
Margir dagar liðu, áður en húsraóðirin átti erindf í sokka-
kassann. Karen átti bágt með að skilja það, því að sjálf gat
hún aldrei haft af hohum augum og í hvert skifti og hús-
móðirinn nálgaðist hann, eldroðnaði Karen og varð að snúa
sér undan.
Loksins kom að því eitt kvöldið, þegar bóndinn hafði
blotnað í fæturaa, að húsmóðirin kraup á kné fyrir framan
kassann og byrjaði að róta í honum.
„Jú, þeir eru hérna.“ 0g hún tók sokkana, sem lágu efst,
og fékk þá manni sinum, en hristi höfuðið um leið.
Pað kom kökkur í háls Karenar. Hún flýtti 'sér fram
í eldhús og horfði inn um dyragættina.
Húsbóndinn skoðaði sokkana í krók og ring, en fór að
þvf búnu I þlá.
„Hvað? Eru þeir mátulegir?“ Og húsmóðirinn reis upp
frá kassanum.
„Eins óg sniðnir á mig.“ Og hann lyfti fætinum og
kona hans skoðaði hann vandlega.
„Pá hljóta það að vera hinir, sem eru gallaðir.“ Og hún
tók þá og breiddi þá á borðið og stra'uk úr þeim allar mis-
fellur._ — „Nei, ekki heldur. Þetta skil ég ekki; þeir, sém
litu svo illa út.“
„Það hefir verið einhver ritleysa í þér; enda fór ég
aldrei I þá.“
Maðhrinn reis á fætur, gekk inn til ömmu og stakk fæt-
Inum upp í rúmið til hennar.
„Þeir eru eins og steyptir á fótinn;“ og hann snéri fæt-
inum fyrir galopnum augum ömmu.
„Petía var allt saman vitleysa hjá Trinu.“
Pá reis ammla alit í eálttu upp í rúniinu, án þess aðtoota
létflnn. Annárlelgur gljái koml í augnn hsnnar, og hún straulk
sokk'inn knæklóttum fingrunum. — „Þá er hitt parið líka
mátulegt?"
„Já, auðvitað. Það er prjónað á söinu fæturaa."
„Ég vissi þetta alltaf,“ og amma snéri sér til veggjar.
— „Trína hefir alltaf verið gæs.“
Morguninn eítir var amma fyrst allra á fótum. Hún náði
sör I garh og prjónana og byrjáði að fitja upp á nýuni skok
Hun raulaði fyrir munni sér vásuna, söm hún var vön að
kveða við prjónana sdna, og þegar setzt var að dögurðar-
borðinu, settist hún með virðuleika og leit áfcolt til
dóttur sinnar, sem sat við borðendann. —
Nóttina eftir fór Karen enn á fætur og leit y®r veijk'
ömmu. í | ! I 1 • i 1
Hverja einustu nótt gerði hún það sama, tók upp lykkjur
og lagfærði prjónið,
Nú lét amma sér ekjki lengur nægja að prjóna handa.
tehgdasyninum. Hún fór að prjóna á frænkumar finu.
Að lokum var hún farin að stinga upp á því, að prjóna
handa ókunnuguni, eh Karen gat nú talið hana af þvi.
„Va^rst þú ekjki i brúðkaupi dóttur þinnar? Hvað varstu
þá að gera?“
„Ég var aö basla við að útv^ga brúðgumanum atvinnu.'1