Alþýðublaðið - 24.12.1948, Blaðsíða 51

Jólablað ^Alþýðublaðsins ....._„„_„_„„_„„_„„
Ö—
Eyrst fundu þeir upp tæki, sem á
vélrænan hátt 'dæmdi oll alþjóðleg
deilumál. en síSan hafði þróunin það
í för með sér, að öll samskipti þjóða
liðu undir lok. Og hvað hefur maður
eiginlega viS framandi þjóðir saman
að sælda? Við erum allir beirrar '
skoðunar, að útlendingar séu frá-
munalega leiðinlegir.":
,,Eru nokkur blöð gefin út?" >
,,Blöð! Við höfum ekkert jvið þau
að gera. Ef okkur kyhni einhvern
tíma að fýsa að líta í þlað. eru til
heilir hlaðar af gömlum blöðum. Og
frá hverju herma þau í raun og veru?
Aðeins frá atburðum . . . styrjöldum,
starfi, slysum, mannslátum. Þegar allt
þeíta leið undir lok hurfu blöðin vit-
P ?
anlega einnig úr sögunni. Takið nú
eftir því, sem ég segi," inælti sá as-
bestklæddi enn fremur. ..Mér virðist.
sem þér hafið áður fyrr meir hugsað
talsvert um þjóðfélagsmál. Samt sem
áður skiljið þér ekki hið nýja við-
horf, sem skapazt hefur á því syiði.
Þér skiljið ekki hversu gersamlega
allar áhyggjur og allir örðugleikar
eru úr sögunni. Hvernig notfærðuð
þið ykkur lífið?"
,,Það var nú það," svaraði ég.
„Fyrstu fimmtán eða sextán árin af
ævi hvers manns eyddust í það að
afla sér undirstöðumenntunar."
„Einmitt", mælti hann. „Veitið nú
orðum mlnum athygli, svo að yður
skiljist hvað þetta hefur breytzt til
bóta. Öll okkar menntun er nú fengin,
með skurðlæknisaðgerðum. Einkenni .
legt í rauninni, að ykkur skýldi aldrei
detta í hug, að menntunin er fólgin
í skurðlæknisaðgerð og cngu öðru.
Ykkur brast heilbrigða skynscmi og
rökrétta hugsun til þcss að sjá, að
það, sem raunverulega fram íór, er
þið lögöuð stund á nám, var að um-
skapa og móta heilafellingarnar með
langvarandi og' seinlegri andlegri
skurðlæknisaðgcrð. Allt, sem þið
lærðuð, tileinkuðuð þið ykkur fyrir
efnislcgar og líffræðilegar breytingar
í heilanum. Það var ykkur að vísu
ljóst, cn þið kunnuð ekki að draga af
því rökréttar, hagnýtar ályktanir. Við
fundum upp skurðaðgerðar-kennsluna
— ofureinföld aðgerð. Höfuðkúpan
er opnuö rétt scm snöggvast pg þar
til ræktaðir irumuvefir græddir inn
ú hcilafellingarnar. 1 íyrstu ufðum
við ,að nola.si víð Iruiriuveíi .ýr .}ieíl-
_Um nÝ'Iátirma Hiaima, p~ en það va.r
þlátt'áfrara viðþjoðslegt, o'g ekki leiS
Myndin sýnir úlfaldalest í eyðimörkinni á Egiptalandi, vestan Nílar, .með
emn pýramídann í. baksýn. Mennirnir hafa stigið af baki til að gera' bæn
sína til Allah, guðs Múhameðstrúarmanna.
'y'^y'^-yy'.
•^¦•^••^¦^^'•^•^-.jr.^fj'.^,.
'vr'y.^.v.^
á löngu áður en við tókum að rækta
heilavefi, sem voru fyllilega jafngóð-
ir. Og nú. tekur þetta enga stund;
með einni lítilíi skurðaðgerð er hægt
^að græða inn á heilann skáldskapar-
"gáfu, tungumál, sagnfræði eða hvaða
fræðigrein, sem fólk kann að fýsa að
nema. Hérna, sjáið þér," — og hann
benti á ör s'kammt fyrir ofan ahnað
gagnaugað, .,var til dæmis trigonp-
metríunni stungið inn í kollinn á mér.
Ég verð að játa, að aðgerðin var ekki
með öllu sársaukalaus, én samt' sem
áður hryllir mig við að hugsa til
þeirra hrottalegu námsaðferða, sem
þið notuðuð. Og svo furðulega vill til
að við höfum ekki alls fyrir löngu
komizt að raun um, 'að maðurinn get-
ur tilcinkað sér. ýmsar námsgreinar
án þcss að hcilans þurfi við. Við
gfæðum því nú orðið slíkar fræði-
greinar, eins og til dæmis heímspeki
og dulíræði og þess háttar, í ni'clting-
arfærin, sem við Jiöfð'um engin not
fyrir lengur. Þar eru þéssi fræði ágæt
til úþþfyllingar."
Hann þagnaöi um hríð og hélt síð-
an áfram máli sínu.
„En hvað höfðust' þið svo að, er
skólagöngu ykkar og námi'lauk?"
, Jú, — þá uröum við að fara að
vinná — og' auk þess, ef satt skal
scgja, cyddist okkur hreint ckki svo.
lítill tími í það aö cltast við kven-
íólkið. Við urðum scm sagt ástfangn-
ir og reyndum að fá þeirrar konu,
sem við álitum að vcröa mundi okkur
góður lífsförunautur."
, Já, einmitt," sagði sá asbest-
klæddi, og vottaði nú skyndilega fyr-
ir áhuga í rödd hans. ,,Ég hef heyrt
sitt af hverju um samband karla og
kvenna í þann tíð, en aldrei skilið
það. Segið mér nánar frá þessu. Þið
völduð ykkur konu?"
¦ ,Já."
,,Og síðan varö hún eiginkona, eins
og þið kölluðuð?"
„Já, — oftast."
,,'Og síðan unnuð þið fyrír henhí?"
„Já."
„Og h'ún átti halming eigna ykkaj:.