Alþýðublaðið - 24.12.1948, Síða 51
Jólablað /llþýðubhiðsins
Myndin sýnir úlfaldalest í eyðimörkinni á Egiptalandi, vestan Nílar, með
emn pýramídann í baksýn. Mennirnir hafa stigið af baki til að gera 'bæn
sína til Alíah, g'uðs Múhameðstrúarmanna.
7
Fyrst fundu þeir upp tæki, sem á
vélrænan hátt 'dæmdi oll alþjóðleg
deilumál. en síðan hafði þróunin það
í för með sér, að öll samskipti þjóða
liðu undir lok. Og hvað hefur maður
eiginlega vifi fram^ndi þjóðir saman
að sælda? Við erum allir þeirrar
skoðunar, að útlendingar séu frá-
munalpga leiðinlegir.“:
,,Eru nokkur blöð gefin út?“
,,Blöð! Við höfum ekkert við þau
að gera. Ef okkur kynni einhvcrn
jíma að fýsa að líta í blað. eru til
heilir hlaðar af gömlum blöðum. Og
frá hverju herma þau í raun og veru?
Aðeins frá atburðum . . . slyrjöldum,
starfi, slysum, mannslátum. Þeg'ar allt
þetta leið undir lok, hurfu blöðin vit-
anlega einnig úr sögunni. Takið nú
cflir því, scm ég segi,“ mælti sá as-
bestklæddi enn fremur. ..Mér virðist.
sem þér hafið áður fyrr meir hugsað
talsvert um þjóðfélagsmál. Samt sem
áður skiljið þér ekki hið nýja við-
horf, sem skapazt hefur á því sviði.
Þér skiljið ekki hversu gersamlega
allar áhyggjur og allir örðugleikar
ieru úr sögunni. llvcrnig notfærðuð
þiö ykkur lífið?“
,,Það var nú það,“ svaraði ég.
„Fyrstu fimmtán eða sextán árin af
ævi hvers manns eyddust í þáö að
afla sér undirstööumenntunar.“
,,Einmitt“, mælti hann. „Veitið nú
oröum minum athygli, svo að yöur
skiljist hvað þetta hefur breytzt til
bóta. Öll okkar menntun cr nú fengin
með skurðlæknisaðgerðum. Einkcnni
legt í rauninni, að ykkur skyldi aldrei
detta í hug, að mennlunin cr fólgin
í skurðíæknisaðgerð og cngu öðru.
Ykkur brast heilbrigða skynscmi og
rökrétta hugsun til þess að sjá, að
það, sem raunvcrulega fram fór, er
þið lögöuð stund á nám, var að um-
skapa og móta heilafellingarnar með
langvarandi og seinlegri andlegri
skurðlæknisaðgcrð. Allt, sem þið
laprðuð, tileinkuðuð þið ykkur fyrir
efnislcgar og líffræðilegar breytingar
í heilanum. Það var ykkur að vísu
ljóst, en þið kunnuö ekki að draga af
því rökréttar, hagnýtar ályktanir. Við
fundum upp skuröaðgcrðar-kennsluna
— ofureinföld aðgerð. Ilöfuðkúpan
er opnuö rétt sem snöggvast og þar
til ræklaöir frumuvefir græddir inn
á héilafellíngarnar. I fyrstu uröum
við að nolust við frumyypfi úr heil-
um nýlatinna mgnna, 'en það var
þlátt áfram vioþjó'ðslegt, og ekki leið
á löngu áður cn við tókum að rækta
heilavcfi, sem voru fyllilega jafngóð-
ir. Og nú tekur þetta enga stund;
með einni lítilli skurðaðgerð er hægt
að græða inn á heilann skáldskapar-
gáfu, tungumál, sagnfræði eða hvaða
l'ræðigrein, sem fólk kahn að lýsa að
nema. Hérna, sjáið þér,“ — og liann
benti á ör skammt fyrir ofan annað
gagnaugað, „var til dæmis trigono-
metríunni stungið inn í kollinn á mér.
Ég verð að játa, aö aðgerðin var ekki
með öllu sársaukalaus, én samt sem
áður hryllir mig við að hugsa til
þeirra hrottalegu námsaðferða, sem
þið notuðuð. Og svo furðulega vill til
að við höfum ekki alls fyrir löngu
komizt að raun um, áö maðurinn get-
ur tilcinkað sér ýmsar námsgr.einar
án þcss að hcilans þurfi við. Viö
græðum þvi nú oröið slíkar fræði-
greínar, eins og til dæmis heimspeki
og dulfræði og þess háttar, I melting-
arfærin, sem við höfðum engin not
fyrir lengur. Þar eru þéssi fræði ágæt
til u'pþfyilingar.“
Hann þagnaði um hríð og hélt síð-
an áfram máli sínu.
„En hvað höfðust þið svo að, er
skólagöngu ykltar og nárni lauk?“
, Jú, — þá urðum við að fara að
vinná — og auk þess, cf' saft skal
segja, cyddist okkúr hreint ekki svo
litill tími í það aö eltast við kven-
íólkið. Við uröum sem sagt ástíangn-
ir og reyndum ao íá þcirrar konu,
sem við álitum að verða mundi okkur
góður 1 ífsförunautur.“
, Já, einmitt,“ sagði sá asbest-
klæddi, og vottaði nú skyndilega fyr-
ir áhuga í rödd hans. ,,Ég hef heyrt
sitt af hverju um samband karla og
kvenna í þann tíð, cn aldrci skilið
það. Scgið mér nánar frá þessu. Þiö
völduð ykkur konu?“
-,Já.“
,,Og síðan varö hún eiginkona, cins
og þið kölluðuð?“
„Já, — oftast.“
,,Og síðan unnuð þið fyrir henniV"
„Já.“ ^
»Og hun átti helming eigna ykkar3