Alþýðublaðið - 24.12.1950, Síða 5

JÓLAHELGIN
5

_. »•'• iv . ••. < _ _ v'
■

Illlg
■W.:

mmm

Nazaret í Galileu. — Myndin eftir málverki Magnusar Jonssonar próiessors, er hann geröi í Gyömgaiandsfór.
*
en einu sinni átt að þvi frumkvæði
að leysa vandann og orðið Rómverj-
um þannig fyrri tii. Þeir máttu heita
bundnir í báöa skó. Æðsti prestur-
inn varð að hafa stöðugt samband
við landsstjórann, og þótt rnenn
væru ekki alltaf á eitt sáttir í ráðinu,
munu þeir þó hafa verið knúmr til
að sameinast um eitt —- að hlífa al-
menningi, sigla nokktirn veginn á-
gjafalaust á milli skers og báru.
í þessu landi, sem var höfuðáfangi
á alfaraleið milli Hellas og Egypta-
lands — í þessari borg, þar sem á-
tökin voru hvað hörðust milli for-
tíðar og sfuntíðar, gérðust þeir at-
burðir er síðan vöktu öldulciðingar
í sögu tvö þúsund ára.
II.
Jesús kom til Jerúsalem ífokkrum
dögum fyrir páskahátíð Gyðinga.
Hann var húsasmiður að iðn, víð-
kunnur fyrir alþýðuræður sínar og'
lækningar. Ekkert er um það vitaö,
Uvernig hann var í hátt. Ilann var
óblandaðrar Gyðingaættar, og af
því má nokkuð ráða um útlit hans,
en annars' geta menn hugsað sér
hann eins og þeir vilja.
Ilann lét ekki eftir sig svo mikið
sem cina ritaða línu, og hafði engan
skrifara, cr tæki niður orð hans.
Virðist svo sem hann hafi látið sér
það nægja, að óbreyít alþýðufólk
icgði sér kjarnann úr orðum hans á
minni. Ævisögurnar fjórar, hin svo-
nefndu guðspjöll, sem gcymzt liafa
síðari kynslóðum, eru vafalaust
skráðár tiltölulega seint, nokkrum
áratugum cftir dauða hans. Þær eru
allmikið frábrugðnar, hvað smáat-
riði sner.tir, en samhljóða í öllum
meginatriðum. Einstöku ummæli
bera nokkurn keim síðari tíma, sums
staðar er sögucfnið gróið saman Við
arfsögnina, en þegár á alll cr litið er
ástæðulaust að vefengja sannleiks-
gildi þeirra.
Ságah um Jesú er vissulega byggð
á sönnum viðburðum, og atburði
síðustu ævidaga lians geyniir arf-
sögnin markaða svo skýrum drátt-
um, að ekkert stórvægilegt getur
farið þar á milli mála. Það, sem
mestu máli skiptir — orð Jesú sjálfs
— ber órækt vitni slíkri víðsýni og
lieiðríkju, að ekki getur þar verið
ncma einum manni til að dreifa —•
manni óvenjulegrar gerðár. Snjöll-
ustu dæmisögurnar eru liátindar
gvðinglegra bókmennta — ef til vill
allra bókmcnnta.
Þeir menn, sem Jesús safnaði um
sig, voru fiskimenn Og handiðnaðar-
menn. Þeir báru ekki hvít skart-
ivlæði biblíumyndanna. Ilendur
þeirra voru hrjúfar og mál þeirra
óbrotið, Enginn guðfræðingur var í
flokki hans. Bæði faríseum og æðstu
prestunum mátti f.innast nokkur
ögrun fólgin í því, hvers konar menn
sumir þeirra vorú, cr Jesús valdi sér
að kunningjum. llann var sámvist-
um við tollheimtumenn og bersvnd-
uga. Tollheimtumenn voru inn-
heimtumenn Rómverja, og auðvitað
töldu Rómverjár þá heiðarlega