Vísir - 24.12.1948, Blaðsíða 29

JÓLABLAÐ VlSIS
...— ...... . iií ,
Landi leysír
Framh. af lils. 12.
Tages var smjörlíkislieild-
sali og mikill trúmaður, gaf
út blað sem hann nefndi
„KirkekÍokken“. Hann kom
stundum út í Garð, þar sem
við Tage sátum með beina-
grind fyrir framan okkur.
— Alllaf með dauðann fyr-
ir augunum, tautaði karl.
Oft bauð faðir Tages mér að
borða með þeim, málííðin
liófst á langri borðbæn, sem
bánn bað. Þegar bæninni
var lokið sagði liann: — Nú
skulum við öll vera glöð.
Annað sagði hann aldrei yf-
ir jb'orðum.
Einu sinni vorum við Tage
á listibát úti á Eyrarsundi.
Hanri vildi endilega að við
færum í bað og varð það úr.
Aldrci iiefi eg komizt í aðra
eins lífshættu, því straum-
ur var mjög liarður í sund-
inu. Loksins náðum við til
bátssins, bæði hraktir og
kaldir.
Á þessum árum var mikið
fjör bæði i íslendingafélag-
inu og Stúdentafélaginu.
Éinhver mesti hrókur alls
fagnaðar var Halldór Gunn-
laugssön, síðar læknir í
Vcstmannaeyjum. Hann orti
kvæðið Pendi um Guðmund
á Sandi. Því miður man cg
mi aðeins brot úr kvæðinu.
Ein vísan er svona:
Allir þér, sem otið göngu-
teinum
eftir menntabraut,
og allar þér, sem svinnum
unnið sveinum
og sjóða kunnið graut.
Hevrið orð mín, látið ljóð
mín falla
létt og blítt í þessa sálar-
dalla.
Endir annarrar vísu er
svona:
Eg kvað um gleði, Iiarrna,
hryggð og voða
og hrákagulan kvöld- og
morgunroða.
Halldóri þótti Guðmundur
all tilgerðarlegur í orðavali.
í brúðkaupi Gunnars Haf-
slein bankastjóra, bróður
Hannesar Hafstein, og Krist-
ínar dóttur Christen Ilavsten
orti hann:
Fjölga verður landsins lýð
með lofnarráði finu.
Styrki guð og gæfan blíð
Gunnar minn og Stinu.
Stundum var misklíð í
Stúdcntafélaginu. Árið 1906
var Valtýr Guðmundsson
rekinn úr því eftir harða
rimniu á Vatnsenda (Söpa-
villionen). Þá stofnuðu
nokkrir íslenzkir stúdentar
félagið Kára, er síðar nefnd-
ist Kólfur, og er enn til. Að-
almenn Kára voru: Sigfús.
Blöndal, Firin'ur .Tónsson, Jón
Sveinbjörnsson, Oddur Her-
mannsson, Jóri Þorkelsson,
Bogi Mélsted og svo við fé-
lagarnir, Pétur Bogason,
Haukur Gíslason, Porsteinn
Þorsteinsson og eg.
Við vorum mjög gagn-
rýndir og varð einkum til
þess Sigurður Guðmundsson
síðar skólameistari, en auk
hans Árni Pálsson. Eg kom
á fund í báðum félögunum
°g sagði Sigurður að eg væri
skárri en hinir, því eg kæmi
á fundi og tæki á móti
skömmunuiri.
1 ilgangur Iváramanna var
ekki að keppa við Stúdenta-
féíaglð. Kári var aðéins sér-
stakur lilekkur.
Kynningin við ógætis-
mennina Finn, Boga og Sig-
fús var mér mikils virði, átti
eg marga ánægjustund á
heimilum þeirra. Auk þeirra
kom eg oft til Christen Hav-
sten, sem var kvæntur
frænku minni af Gottskálks-
ættiiini.
Árni Pálsson hafði þann
sið er hann kom á Garð að
vera hámæltur í meira lagi.
Er harin sá Danina á lestrar-
stofunni tautaði hann fyrir
munni sér: — O, bölvaður
sé Baunvérjinn á landí og
sjó.
Aldrei háfði eg cfni á að
fara heirri í sumarleyfinu
meðan eg var í háskólanum.
Eg reyndi að fá ókevpis far
með SKS-skipinu, sem sigldi
með Friðrik konung VIII. til
íslands árið 1907. Eg fór upp
á ,skrifstofu lil for'stjóra
sk i páf élagsi n s, R i chel i eus
flotaforingja og spurði hann
hvort hann gæti ekki lekið
mig sem aðstoðarlækni á
konungsskipið. Ilann bað
mig að koma daginn eftir.
Eg kom auðvitað stundvis-
lcga upp á skrifslofuna efl-
irvæntingarfullur mjög, en
varð lreldur sneyplur er flota
foringinn sagði: — Ilans há-
tign heldur, að hann gcti
komizt af ári yðar. Svo fór
uin sjóferð þá.
Fyrsta sumarið, sem eg var
i Höfn, bauð Olfert Ric-
liard okkur fjórum islenzk-
um stúdcntum á kristilegt
stúdentamól, sem lialdið
var í Sórey á Sjálandi. Stúd-
entarnir voru Ólafur Björns-
son, bróðir Sveins forseta,
Bjarni Jónsson dómkirkju-
prestur, sr. Haukur og eg.
Olfert Richard varð síðar
þjöðkunnur kennimaður og
prestur við Garnisonskirkj u.
Harin var aldavinur sr. Frið-
riks Friðrikssoriar.
Haukur hafði orð fvrir
okkur. Verst var að Danir
gálu ekki borið fram nafn
lians og kölluðu hann Hák.
Dagarnir í liinni fögru Sór-
ey voru hugnæmir, unga
fólkíð skemmti sér ágætlega.
Eg varð hálfskotinn í stúlku
frá Stokkhólmi, sem hét ung-
frú Mantelius, við lofuðum
I
hvort öðru að skrifast á, en
ekkert varð úr því, —- ég átti
að byrja.
vSumarið 1904 og 1!K)5 hjól-
aði ég ásamt Iláuki um Sjá-
larid. Við gistum'á krám eða
á bóndabæjiim og greiddum
1,50—2,00 kr. fyrir gistingu
ásamt kvöld- og morgun-
verði. Á Vestur-Sjálandi
milli Ilolbæks og Kalund-
borgar þekkti Haukur prests
son nokkurn, komum við því
við á prestsetrinu. Prests-
korian tók hýrlega á móti
Hauki, en leil fúlt við min.
Heyrði ég, að hún spurði1
Hauk hvað þcssi náungi1
vildi. Við gístum sámt á
prestssetrinu, en ekki var,
miklum góðgerðum fyrir aði
fara.
Næsta dag komum við til
Petersens. prófasts i Mörkov.
Þar var okkur eirikar vel telc
ið. Peterseri var þekkt slcáld
ög rithöfundur og svo átt?
hann tvær Ijómaridi fallegat!
dætur aidv efnilegra sona.
Fjölskyldan vildi ekki
sleppa okkur og var sungið.
og dansað fram á nótt.
Sumarið 1906 vorum við
6—8 isl. slúdentar í sumar-
leyfi hjá Pedersen bóksala í!
.Tyderup. Veran þar kostaði
1,50 lcr. á dag. Ég man eftir
Einari Arnórssyni fyrv. ráð-
herra, Magnúsi heitnum Sig-
urðssyni bankastjóra og
Jöni Ivristjónssyni háyfir-
dómarans úr þessu sumar-
leyfi. Ilitar voru miklir og
böðuðum við okkur ofl i!
Kaupmenn — Orðsendinq
Kaupfélagsstjórar 3 | Dömukjóiar teknir
Þér kaupið ekki jþað næst-bezta, þegar fram daglega 1
þér getið fengið það bezta hjá okkur, . : | Alltaf eitthvað nýtt af vefn-| aðarvörum og barnafatnaði.j
\JandaÍur jatna&iir Komið og sjáið, það sem við höfum að bjóða. — j " . í •
VEITIR VELLÍÐAN , ... . . ‘ ... ,, ;;, . j í 1 > í! > í 1J í I , . , (v. . ■'. :í .;{• ■: .•. j ‘ ■. t . . . . ' l . i ■ * :f «1 # ' ' '' '5 . * |
lJatacýert)in œ Hverfisgötu 57 — Sími 3246. ^JCiólabákin ■ '■ \ | Bergþórugötu 2. I I U i 1« . ...