Vísir - 24.12.1948, Blaðsíða 30

30
Jyderupvatni, sem er all-
stórt. Einar Arnórssson hef-
ir alltaf yerið stórhuga. Einu
sinpi tók hann upp á því að
isyrida yfir vatnið fram og
áftur. Er hann náði landi
var hann að þrotum kominn
og blár af kulda. Við flugum
þegar á hann til þess að
koma í hann lífi.
Eftir 1906 var ég aðstoðar-
læknir á sjúkrahúsum á
sumrin.
Stúdentaárin voru fljót að
líða, og ég minnist þeirra
jneð gleði ])ótt efnin væru
lítil. Til þess að auka tekj-
urnar var ég fréttaritari
Stefnis og eitt ár Þjóðólfs.
Þrjú ár vann ég á skrifstofu
hjá Christen Havsten nokkr-
ar klukkustundir á dag.
Kandídadsárin.
Að fyrra hluta loknum,fékk
eg aðstoðarlæknisstöðu á
geðveikrahælinu St. Ham við
Hróarskeldu og var þar í
þrjá mánuði. Kaupið var
100,00 kr. á mánuði. Ég var
sóttur í vagni með tveim
hestum fyrir á járnhrautar-
stöðina í Hróarskeldu.
Fyrsta verk mitt er til
haélisins kom var að skilja
tvo sjúklinga, sem hörðust
jneð náttpottum og veittu
hvor öðrum marga og stóra
áverka. Er ég hafði hundið
MJU sár þeirra, var eg sóttur
til vinnukonu, sem Jiafði fót-
brotnað, þá batt ég utó bein-
hrot i fyrsta skipti á ævinni.
'Ahriaís vár ékKi ínikið áð
gera á St. Ham. Við geðveika
sjúklinga var ekkert gert í
þá daga nfeina snllað var í
þá meðalagutli áf óg til. Þýð-
ingarmesla starfið vár að
fara í sjóhað með yfirlækn-
inum, sem ckki þorði að
baða sig einsamall.
Árið 1908 fékk ég stöðu á
St. Johanna Stiftelse lijá yf-
irlækni Griinevold. Ekki
man ég eftir neinu sögulegu
þaðan nema, að Griinevold
kom einu sinni þjótandi inn
og sagði: — Ilafið þið heyrt
það? Helvítis vindbelgurinn
hann Zeppelin liefur rifnað
ogfjöldi Þjóðverja drepist.
Að loknu embættisprófi
var ég fyrst á St. Ham og
síðan eilt ár aðstoðarlæknir
í Odder. Þar var mikið að
gera.
Frá Odder fór ég til barna-
sjúkrahússins Juels Minde,
sem er milli Horsens og
V e j lef j ar ðar, y f i rlækn i ri n n
þar hét Hoff-Hansen. í Juels
Minde var lítið að gcra og
sagði Hoff-Hansen, að ég
mvndi alltaf muna sólskins-
dagana þaðan. Minnisstæð-
ara er mér þó cr ég fór á
veiðar með Hoff-Hansen,
sem liélt, að hann væri veiði-
maður. Við komum auga á
héra og Hoff-Hansen miðaði
og skaut tveimur skotum og
hérinn lá. Andskoti vel
skotið, sagði IT.H. Þegar við
konuim að liéranum brá
veiðimanninmn í brún, því
hérinn var stirðnaður, hann
JÓLABLAÐ VlSIS
háfðkverið' Skotinn deginum
áður.
Frá Juels Minde fór ég til
Vejle, þar notaði ég fvrst
Salversan gegn syfilis, tókst
það vel, ein til tvær spraut-
ur læknuðu veikina.
Árið. 1911—12 var ég á
Friðriksbergi. Þar var Kraft
yfirlæknir og var svo geð-
illur, að .liann henti i okkur
hnifum og skærum ef í hann
fauk.
Einn sunnudag i janúar-
mánuði var ég einn á vakt.
Þann dag komu 18 beinbrot.
Ég var einn að binda um all-
an daginn unz Kraft kom og
hjálpaði mér með þá sið-
ustu.
Nokkrum árum seinna var
ég í samsæti, þar sem Kraft
var meðal gcsta. Ég sat and-
spænis horium við borðið.
Hann fleygði þá yfir borðið
tjl mín fínum vindli og sagði
— Getið þér notað þetta? -—
Munið þér eftir sunnudegin-
um á Friðriksbergi? — Ég
játaði ])ví. — Munið þér aðal
atriðið? — Því hafði ég
gleymt. — Allir 18 voru út-
skrifaðir 6 vikum eftir að
þér bunduð um þá.
Fyrir bænarstað kunn-
ingja mins gegndi eg læknis-
störfum í Vordeingberg árið
1912, eitlhvað fjóra mánuði.
Þar kyntist ég húsfreyju
minni, Ellen Margrethe dótt-
ur Ludvig Heegaard-Jensen
vefnaðarvörukaupmanns. —
Sótti ég siðan um aðstoðar-
læknisstöðu á Eyrarsunds-
sjúkrahhúsi og fékk hana,
en þaðan fór ég-til Friðriks-
hafnar og héfi verið þar síð-
an eða í 36 ár. Björgúlfur Ól-
áfsson tók víð stöðunni
minni á Eyrarsunds-sjúkra-
húsi.
Starísárin.
Nú verð ég að fara fljótt
yfir sögu, því annars endist
enginn til þess að lesa við-
talið.
Ég kevpti læknisstarfsemi
(Praksis) hér í Friðrikshöfn.
Hún átti að kosta 3000,00 kr.,
en égfékk liana á 1500,00 og
var ])að gott verð. Ég hefi
alltaf liaft mikið að gera og
þegar að hálfu öðru ári
liðnu gat ég farið til Islands
með húsfreyjuna. Því miður
auðnaðisl mér ekki að hitta
mömmu á lífi, hún dó deg-
inum áður en ég kom, ef til
vill af taugaæsingi sökum
komu minnar. IJún hafði
ekki séð mig í 12 ár. Ég var
við jarðarför mömmu og alls
dvöldum við 6—7 vikur
lieima i það skipti.
Fyrslu árin voru olt erfið.
Ég var sóttur i hestvögnum
til sveitafólksins eða hjól-
aði heim til ])ess. Ég var
læk n i r r i kis j á r nhr au t anna
og var við skurðlækningar á
sjúkrahúsinu. Ég bjó næst
höfninni þeirra fjögurra
lækna sem þá.voru í bænum.
Nú erum við 12. Af því leiddi
að ég var oft sóttur út í skip,
sem lágu á höfninni. Einu
sinni var ég sóttur og farið
með mig út í amerískt her-
skip. Eg átti að binda um
lærbrot. Þar fékk ég þá
mestu borgun, sem ég hefi
nokkurntíma þegið fyrir
eina læknishjálp eða 50 doll-
ara, gengið var þá 7,50 kr.
I júlíbyrjun árið 1918 var
engin steinolía til. Þá var ég
sóttur út í Hirtsholmen, en
þangað er 15 minútna sigl-
ing. Ég fór á bát með tveim-
ur vönum sjóriiönnum. Á
leiðirini hvessti svo, að við
urðum að gista á eynni, þvi
ófært var í land. Næsta
morgun lögðum við af stað
og voru þá undin upp segl,
en mikið gaf á og stóðum
við stöðugt í austri. Ég kall-
aði til mannanna og sagði
þ'éim að lækka seglin, þeir
gengdu því engu. Eftir þrjár
klukkustundir náðum við
landi. Ég spurði þá hverg
vegna þeir liefðu ekki lækk-
að seglin. Þeir sögðu, að ef,
þeir hefðu gert það, værunt
við nú annaðhvort í Sviþjóð.
eða á mararbotni.
Mér hefir fallið vel við
fólkið hér í Friðrikshöfn, en
ekki get ég neitað því að mig
hefir oft langað til þess að
verða læknir heima. Bftir
síðasta stríð var ég að hugsa
um að gera alvöru úr því að
fara heim, ekki sízt sökum
þess, að mér likaði ekki sá
andi, sem gegnsýrði da.nskt
þjóðlíf eftir ófriðarloldn.
Húsfreyja mín og börn löttu
mig þó lieldur þessarai’
i
Efnalaug Reykjavíkur
Keinisk fatahreinsuRi og litun
Laugaveg 34 — Sími 1300 — Reykjavík
Stofnsett 1921
iL
/°
J.
ii
m
verða allir að vera hreinir og
vel til fara. Sendið okkur því
fatnað yðar til kemiskrar
hreinsunar, þá eruð þér viss
um að fá vandaða vinnu. Hrein
of vel pressuð föt auka ánægju
yðar og vellíðan.
Sendum um land allt gegn póstkröfu.
Hmgnun skipastólsins var á sínum tíma ein helzta orsök þess,
að íslendingar gerðust háðir öðrum þjóðum og glötuðu sjálf-
stæði sínu.
Nægur skipakostur er ekki síður nauðsynlegur sjálfstæði lands-
ins nú en þá. Og má það því eldrei framar henda, að lands-
menn vanræki að viðhalda skipastól sínum, og tvímælalaust
er nauðsynlegt að efla hann frá því sem nú er. Hlynmð því að
hinum íslenzka flota. Með því búið þér í haginn fyrir seinni
tíma, og eflið sjálfstæði þjóðarinnar.
Takmarkið er:
FLEÍRISKIP
NtRRI SKIP
BETRI SKIP