Vísir - 24.12.1954, Blaðsíða 5

JÓLABLAÐ VÍSIS

'^vwiwvwvtfvwvi.w
Efíiitailn hásgL'gn eru yfirleitt fyrirliggjandi í verzlun vorri,
öl! smáðað á eigin verksíæði.
Aibólstruð .sófasett., með 1. fl. áklseði.
Arrrtstöfasétt, margar gerðir, mjög ódýr.
Svefnsófar, með póleruðum köntum, mjög fallegir.
Borðstofusett, þrjár g'erðir.
Svefnherbergissett., úr bírki; lœgsta verð.
Klæðaskápar, bónað birkr og málaðir.
Barnakojur, úr birki.
Barnarúm, fjórar gerðir
Stofuskápar , póleraðir og málaðir.
Taúskápar og rúmfataskapar.
Kommóður, margar stterðir í fallegum litum.
Sófaborð, póleruð, marg-ar ‘géiðir.
Utvarpsborð og önnur smáboi'ö, mjög ódýr.
Atliugið verð og greiðsluskilmála lijá okkur,
áður en þér festið kaup á húsgögnum. —
flyggagnaverzlun GllðlllUíldar
í 9 JL 0
WWVWWWVWWWVWW^Vfl^V^W/WrfWVWWWWWWWWWWWUV^WW'í
Mréíaskóli S.É.S.
Námsgreinar:
Laugavegi 166. — Sími 81055.
íslenzk réttritun,
Islenzk bragfræði,
Danska fyrir byrjendur,
Danska, framhaldsflokkur,
Enska fyrir byrjendur,
Enska, framhaldsflokkur,
Franska,
Þýzka,
Esperantó,
Sálarfræði,
Skipul. og starfsh. samvinnufélaga
Fundarstjórn og fundarreglur,
Eóreikningar,
Bókfærsla í tveimur flokkum,
Reikningur,
Algebra,
Eðiisfræði,
Mótorfræði í tveim flokkum,
Landbúnaðarvélar og verkfæri,
Siglingafræði,
Skák í tveim fiokkum.
Mi'éfastióii S.É.S.
V.VAVV'^.V/laVW"^%WJ,B"/l,VWVoWrt/,VV^W.VÁV^W»W'A,WlíVW'«lV,yVS '
'hann var þá stálhi'áustur og A
hezla aldii.
.Heyío. heggvið
mcð öxl.
Áfleiðingaj' flóðsins voru sárar
>og skaðlegar, og komu liaiðast
niðúi’ á foi'eldrúin inínúm. Allt
lieý'f'öður íníiis' úti á engjum tVr
að mes-tu leyti á kaf í vatiiið, a.ð-
■eins efstu toppar stakkanna upp
’iir, effir því, sem i'aðir minn
sagði mer. Svó frau's heyið satn-
an í harðan klepp, og varð allt
fúlt og svart. þegar á veturinn
leio. Frá byr.iun vetrar til entla
varö faðir rninn að höggva hcvið
isundur með rixi, í hvert siran, er
3iann þurfti að sækja hey, sem
vai* á hverjuin degi. Svo vnrð
liann að liera þenna hlýþunga,
frosna. rudda lieim á bákimi
handa þessuin 5 skepnmu. Kkki
tnan ég fyiir vist> hvað lahgt í
burtu heyið vár. Man ég þó, að
ég sá hann fará ialsvert langa
leið norðúr Fljótið.
Gripirair gátu ekki ét.ið þonna
'fúla og frosna óþvcrra og þeir
töpuðu stöðugt hoJduin. Kýrnai'
lueítu alveg að mjólka. T'm vorið
voru gripirnir allir orðhir inátt,-
lausir af hor, nema bléásuð úr-
valshiá.lpa.rskepnan, hún Röncl,
sem var ómergsvikin. Bolinn gat
ekki stáðið. Lífsvonlh i homun
■var seld fyri»5 dali Finari á F.spi-
hóli, sem flut.ti hann á sleða lioim
til sín. Hjnar kýrnar þrjár ráf-
uðu út, þegar vorblíðan og gras-
ið kom, og lifðu af þcnna hr;eði-
lega vetur.
Fjósþakið
iéll á gripina.
Mér dettur í hug að minnast á
annað ömuirlegt tiHelli, sem kom
fyi’ir föður minn þénna frost-
hörlúi- og snjóavetur, þótt það
komi alls ekki ncitt. flóðinu við.
Kyrri part sumars 1877 settist
faðir rninii að á Víðivöllum við
Ísienciingaí'ljpt. Lét liann það
verð.a sitt fyrsta vcrk að b.vggja
•f.jós yfir skepnurnar. það var
byggt úr nýjimi> óbirktum trjá-
ítólúmj inr.'íiiás; langbönd og raft-
ar sömuieiðis. Obirktir línviðar-
bolir, fúllir af vökva, grautfúna
fyrr cm mann varir, Svo> var í þvi
tillelli, sem mi skal sa.gt frá. Ég
verð nú að geta um það, að upp
á íjósþákið' var inoka'ð þykku
lagi af molclpg mýkju ttl skjóis,
annaö var ekki tii í þá daga. Svo
var það einn morgun seint í
marz, þegar sn.jór Var inikið far-
inn að þiðna, áð ’faðir minn fór
út í fjós til að gefa skepmmum.
Keniui' inn strax aftur, með
niikhi fasi. Sé ég þá', að hann e.r
liryggur í huga. Hann gengur að
rúminu. þar sem mámma 1 á, og
segir henhi, að f.jósþakið væri
fallið ofun á gripina. Blessnð
stóra c»g stcrka kýrin Rönd stóð
unclir ina'niásnum þeim megiii,
sem liúu var, annars heföi fjós-
þakið að likindum clrepið allar
skepiuirnar. Nú vaið í mea'ta flýti
að f;i mnnnh.julp til að rifa þak-
ið ofan af skepnvinum og þek.ia
fjösið að nýju.
Lslsviðurværið
ísskur og kartöflur.
Ofan á ailt þetta erfiði og strit,
sem mæ'tti föður mínvim þenna
oft.irminniléga vetur, hiet.tist það,
að mn'ritma var meiri partinn af
vétrinum rúmföst, eða við rúm-
ið, og leit aldrei glaðarv dag. ‘Ég
var oflast sá eini, sem á fótum
var, til að halcia húsinu heitu,
þegar faðir minn þurfti- að sækja
hey eða fór eitthvað annað að
heiinan.
Ekki nian ég fyrir víst á hverjn
við lifðum uni veturinn. Tíklega
iiefur það verið soðinn fiskur og
kartöflur. það vnm algengust
matvæli hjá fólki „ þeirri tíð.
Tilfinn.anle.gast var . að missa
mjólkinu, en ef til viil hafa ná-
grániiarnii; bætt vir því.
Um vorið voru foreldrar mínir
algerléga allslaus — var þá á-
kveðið að fara til Winnipeg, faðir
niinn til að vimia, en niamma
til lækninga. í byrjúri maírhán-
aðar iagði faðii' minn af stað til
Winnipeg og teymdi bezta hjálp-
argripinn hana Rönd, með sér,
til að seija hana, svo að mamma
gæti fengið læknishjálp, þegar
hún' kæini á fýrstu bétum.
Ágæt hjón og besttu vinir okk-
ar, þau Dínus og Kristjana á
BrínitaFlióii, fluttu að YíðivöR-
vim, til að ganga mér og Guttomii
bróður í foreldi'a stað, þar til
foreldrar okkar kæmu aftvu'
iieini.
Móðir mín kom aftur heim>
talsvert lieilsvibetri, með gvifvt-
hátiium „Viéöriu“ eitthvað í
kringum júlílok. En faðir minn
kom heim miklu síðar, aðeins í
næga tíð tiFað lieyja fyrir þess-
um fáu skepnum, sem komust
iífs af um vorið.
Alnmnakið ; télur 'sér 'veruleg-
an feng að þessari greónagóðu og
glöggvi lýsingu Vigfúsar ,T. Gvitt-
ohnssonar á ömurlegum en að
sama skapi minnisstæðum at-
burði í sögu íslendinga í Nýja
íslandi og kuriná hlutaðeigendur
lioinmv miklar þákkir fyrir að
færa hana í letur og láta þeim
iiana í té til biútíngar.
Vgfús er fæddur árið 1874 og
því .áttrœður á þessu ári. Sex
mánaða gamall fluttist hann með
föreldruili sínum, Jóni Guttorms-
syni frá Ariiheiðai'Stöðuiii í
Fljótsdalshéraði og Pálínu Ket-
ilsdóttur frá Bakkagerði í Borg-
arfisði, vestur um iiaf til Nýja
íslands, en hcfur um langt skeið
vei'ið búsettur að Lúndar, Mani-
topa. Hefur Vigfús stundað bú-
skap, rekið verzlun, og jafnframt
tekið inikinn og farsælan þátt í
félagsmálum. rrieðal ánnars ár-
um saman 'stjói'iiað söngílokki í
heimabæ sínum við góðan cirð-
stír, enda ei' liamí rnaður söng-
vinn og sönghneigður.
Hann er albróðir Guttonns .T.
Guttó’átnssonár skálds að Víði-
völlum í Nýja íslandi, eins og
frarn kemur í‘ ofánskráðri frá-
'Sögn Iians, og sjálíur skáld gott,
Höfðu kvæði lians um langt skeið
birzt í vestur-íslenzku vikublöð-
unum, cr liann gaf út úrval
þeirra, Eldflugur (Wiimipeg,
1047), og síðan sú liók kom út
hafa ýms ný kvæði eftir ha.nn
kornið í íslenzku blöðunum hér-
lcndis. Kvæði iians eru iipur og
lctt, mörg náttúrukvæði hæði
falleg og ljóðræn, en önnvu' sér-
stæð að því leyti, að yrkisefnin
ei'vi tekin beint úr liinu vestræna
unihverfi skáldsins, og því ný-
stárleg í íslenzkum skáldslcap.
Margar lavrsavísurnar eru einn-
ig prýðisvel kveðnar og hitta, á-
gætlega í rnark.
Vigfús er kvæntur Vilborgu
Árnadóttur. hinni ágætustu konu,
og eiga þau stóran hóp mann-
vænlegra toarna (Sjá ritið Lundar
Dianiond .Tubilee 1887—1947. Saga
Álftavatns- og Grúnnavatns-
byggða, Lundar, Man., 1948, lrls.
85).
„Góða bezta, eg veit að
„Þetta er skrítið. Við sitjum
ekki tertu nema fvrir fjóra.“
sex til borðs, en sarnt pantar þú,
krakkarnir verða farnir að ó-
þekktast eitthvað og þá er hægt
að hegna þeim með því að ge'fa
þeim ekki neina tertu.
Roskinn Skoti kvæntist í
þriðja sinn. Að hjúskaparvígslu
lokinni ræddi presturinn við
brúðhjónin og óskaði þeim
■gæfu og gengis í framtíðinni,
enda þótt þau hefðu hitzt svona
seint á lífsleiðinni.
,,Þér skuluð ekki hafa neinar
áhyggjur af því,“ svaraði brúð-
guminn. „Við höfum þekkst
mjög lengi. Þetta var meira aö
segja æskuástin mín, prestur
góður. En því miður asnaðist
eg ekki til þess að kvænast
henni þá. Fyrir bragðið 'hefi eg
orðið að standa straum af
tveimur öðrum hjónaböndúm
og aulc þess orðið að borga
um.
Saga sú sem hér skal sögð,
skeði á hinum góðu gömlu
tímum vínbamisins í Banda-
ríkjunum. Ferðamaður var
staddm- í smáborg einni, reik-
aði þar ráðviltur og fullur leið-
inda um göturnar og vissi
sýnilega ekkert hvað hann átti
af sér að gera. Allt í einu kom
hann auga á lögi-egluþjón, tók
hann tali og spurði hann fullur
trúnaðartrausts hvar hægt væri
að fá whisky í þessari borg.
„Það má eg nú víst ekki
segja yður,“ sagði lögreglu-
þjónninn, „en þér sjáið þarna
lítið rauðmálað hús niður í
götunni og þar er tízkuverzlun,
sem tvær piparjómfrúr reka. f
því húsi fæst ekki whisky.“ :j