Vísir - 24.12.1954, Blaðsíða 33

Vísir - 24.12.1954, Blaðsíða 33
JÓLABLAÐ VlSIS 33 GILBARCO sambyggðir katlar og brennarar. — Útbúnir með innbyggðum hita- spíral, vatnsdælu og fullkomnustu sjálf- virku stillitækjum. rrri-í rr rrrrÉTFr liiiÍlEBl GILBÁRCO lofthitunarkatlar. Láréttir og lóðréttir. Mjög heppilegir fyrir einlyft ibúðarhús, verksmiðjur og vinnusali. „ECONOMY CLUi’CWr. Þessi útbúriáður er að«ins á GILBARCO oliubrennurunum. GILBARCO sjálfvirkir olíubrennarar. — Fjórar stærðir. Verðið mjög hagkvæmh \ Ölympluförin 1908. Framhald af 6. síðu. brautir á ferð — borgir og þorp. Já, sá sem kemur í fyrsta sinni að Skotlandsströnd og siglir inn Forthfjörð, sér heillandi sjón og fagra — eða það fannst okkur fé- lögunum, sem þarna vorum vist flestir staddir í fy.rsta sinn,. — en, Lcith er ekki eins glæsileg nær, grá og þungbúin. — Við stönsuðum nokkra daga í Leith. Leigðum húsnæði á mótum Ed- inbargar og Leith hjá aldraðri konu. Mrs. Gregor, og ætluðum við að hvíla okkur eftir sjóferð- ina og æfa okkur jafnframt áður en haldið væri til London. —• Um æfingar varð þó minna en ætlað var, því við veiktumst flestir með magaveiki og liita og áttum í því stríði nokkra daga. þetta er einmitt það, senr flesta hendir í fyrstu utanför, — matai’æði og loftslagsbreyting veldur þessu og er þetta alþekkt. — Edinborg er fögur borg og laðandi. þar hitt- um við líka nokkra íslendinga og áttum með þeim skemmtilegar samverustundir. Minnist ég þar á meðal Andrésar Guðmundsson- ar, Jóhörmu Pétursdóttur og Vil- helmínu Sigurðardóttur. þetta fólk var ungt og kátt kunnugt í borginni og gat því veitt okkur leiðsögn og ljúfa samveru en því miður stutta, því aðal Olympíu- leikirnir áttu að fara fram fyrri hluta ágústmánaðar og var mark- mið okkar að vera komnir á setningu þeirra og dvelja síðan í London yfir „14 daga“ tímabilið svonefnda. Áætlun þessi stóðst þrátt fyrir veikindin og vorum við allir mættir í nokkurnveg- in fullu fjöri er lcikirnir voru settir. hafði fallið, og fyigdi sú sögn mótherjanum, sem Jóhannes átti að keppa við næst, að hann liefði ahlrei borið lægra hlut í glímu um sína daga. Var því ekki að furða þótt við íslendingarnir værum spenntir nokkuð þegar sú viðureign hófst. arbæjar, og tel mér trú um að ágj ir krásum og sauð og freyddi um sé auðvitað orðinn „ómissandi" j öll hi-n víðfrægustu mælskutól persóna. Já, Guð má vita hvenær j hins norðlenzka höfuðstaðar — ég kemst aftur niður á jafnsléttu! og ekki trútt um að kviknuðu Jóhannes verst viðbeins brotinn. Heitt var í veðri og bogaði af okkur svitinn þó ekkert hefðumst við að, og vorum lítt klæddir. — Ungverjaland — ísland áttust Við á mottunni. Má nærri geta að þar inuni hafa verið sæmilega lilýtt. — Mínúturnar liðu ein af annarri og ekkert markvert skeði — þar urðu. fimm — þær urðu tíu og tilþrif öll einkennilega dauf, Fimmtán — og Jóhannes sækir ekki, verst bara! Tíminn líður. Hvað bagar Jóhannes? Og tím- inn er liðinn —• tuttugu mínútur liðnar — og engin úrslit! — Eng- in úrslit! Já, Jóhannes vann ekki fyrstu verðlaun fyrir ísland í grísk-róm- verskri glímu í London 1908, en hann vann það afrek, sem fátítt mun vera síðan í fornöld þá; er kappamir sumir vörðust og vógu jafnvel. særðir ólífissárum — eða gengu á spjótin unz þeir náðu til að leggja. — Jóhannes viðbeins- brotnaði snemma í viðureigninni, eri varðist hins vegar tímann út þessum fræga manni, með einum armlegg aðeins. — Hann barðist fyrir ísland og hlutur þess kom heill og skír úi’ þeirri eldraun, en einliendur vék hann sjálfur úr leiknum og móður nokkuð. — Og svo er þá bezt að snúa heim- leiðis aftur. Félagarnir sex, sem ég kynntist í þessu ferðalagi reyndust allir vel, hver á sinn hátt. Allir vor- um við reglumenn — enginn reykti — enginn drakk vín. Vor- um við þó eitt sinn í „garðveizlu" iijá sjálfum konungi Bretlands og mætti láta sér detta í hug að þar hefði máske mátt komast yf- ir di’ykk nothæfan, eður mungát. Fagnað sem þjóðhöfðingjum Nei, á þessum árum vorum við allir ósviknir og sannkrillaðír reglumenn.vög svo kveðjum við þá London og förum aftur til Ed- inborgar — Leith. Heilsum að- eins upp á Mrs. Gregor — ViIJu, Jóliönnu og Andrés og svo um borð í Geres. sem flutti okkur heimleiðis. — Seyðisfjörður var fyrsta viðkomustöð og þar var okkur tekið eins ög væruni við hreinræktaðir þjóðhöfðingjar.■ —x Veizla haldin með ræðum og kvæðum, veitingum, dansi og siing. Stórliöfðirigjar bæjarins, frúr þeirra," dæ'tur ögfsynir — rillt snerist um okkur — -og ísland „koma upp“, taka tökum |§. gera!ciirn kvöldstund stutta, en fulla tilra.unir með ])rögð.; \öí(. iátið !ll,'ifningu. og fyrirbeitum. ,Tá, eittbyaö vorum \lð nú óðru vísi — Eða, ja., ég á þangað kannske ekkert erindi aftur — kannske okki! — Og svo stígum við á larid i höfuðborg Norðurlands, Akur- e-yri.---- — Skilnaðarstundin komin. Ég sé að ég hef ekki sagt nógu nákvæmlega frá hlutunum. Jó- hannes var ekki með okkur Iienn. Hann varð eftir ytra og Páll varð eftir á Seyðisfirði. Eftir því sem við urðum færri, urðu oflofs- byrðamar þyngri á hvern liinna, sem eftir vorum. Kom sér nú vel að þeir voru stórir menn og iraustir, Reykvíkingarnir, því ekki var nú minna um kvæði og lofræður hér á Akureyri en fyrii’ austan land. Svignuðu borð und- smáneistar hjá fulltrúum sunnlenzka einnig. hins Kvað svo rammt að þessu, að undir lokin virtist öllu líklegra orðið að við „kapparnir" værum auk þess einnig, hinir einu og sönnu yfirmenn þessa samkvæm- is og veitendur, en oddborgarar Akureýrabæjar allir með tölu að- eins „lieiðursgestir“ vorir. ■— skildu menn í lokin án þess að fullkomlega væri vitað, eða úr því skorið, hver væri öðrum irieiri né fremri! — Og að morgni næsta dags rennur upp skilnað- arstund okkar fimmmenning- anna frá London. Aður en ég skil við þenna kafla, tel ég rétt að geta stuttlega um hvern félaganna um sig, áa; þess þó að láta frá mér fara neinn ,,dóm“ um þá. —• Jóhannes var farai’stjórinn, eins og hann mun líka hafa verið upphafs- maður þessarar farar. Strangur nokkuð og reglusamur mjög. Hann vann glímubelti Grettis á Akureyri, í annað sinn, lcvöldið sem hann lagði af stað með „fsl. Falk“, sem fyrr getur. Hann var fjölliæfur glímumaður og mjög sterkur. Jón Pálsson var liðugur mjög og lipur glímumaður. Með- almaður að kröftum og beitti sér jafnframt vel og drengilega. Glað- vær og ágætur félagi og „kvenna- gull“ mikið. Páll Guttormsson var meðalmaður að kröftum. Ekki fjölhæfur á brögðum, en snarpur á sprettinum. IGapps- maður nokkur. Góður fclagi. Guðmundur Sigurjónsson var léttur og fjaðurmagnaður, rösk- ur meðalmaður að kröftum; — Glíman vakti athygli.' Glíman íslenzka átti að vera aðeins sýningaratriði til kynn- ingar, vitanlega með keppni í framtíðinni að markmiði. Aftur var Jóhannes Jósefsson skráður þátttakandi í grísk-rómverskri glímu — miðþunga flokki. — Við fslendingarnir vonim ekki þátt- takendur í skrúðgöngunni inn á leikvariginn þegar leikarnir voru séttir, en þáð var mikilfengleg sjón og hátíðleg stuird, og leik- vangurinn stórkostlegur. Lundúnáborg sjálf er stærri en svo, að henni verði gcrð nein viðunandi skil hér og slæ ég hér striki við, en íþróttunum fylgd- um við eftir af miklum áhuga og glímuna íslenzku sýridum við tvisvar, og að því er virtist, vakti hún mikla áthýgli og nokkur bláðaskrif. Myndir vo’ru óspart af okkur teknar og 'eftir leikina var okkur gefinn lco'stur á að sýna. glíinuna á stóru leikhússviði, að viðstöddu fjölmenni og var ó- horfendúm gefinn Icostur á að heita svo, sérn alhriíkjU áíiugi væri að vakha uin' Engíand 'og Norðurlönd fyrir því að íslcnzka glíman ýrði viðurkennd sem keppniíþrött. s Árangur þess á- buga héfur' þó ekki sést iriikiíl síðan, áð Því or eg bczt. veit. — Ég vérð að geta þess hér, þó; það komi ékki við æfiþáttum mínum, að Jöhánries stóð sig afluvrða vel í grísk-rómversku glímu- köppniimi. Ég got ekki fullyrt nú hversu iriarga hann lagði að velli, en vist er um þáð, að hann var einn af, þrcmur, sem í úrslit- um voru. Enginn þeirra þriggja en li;tt fóíkið. — Annárs léti ekki fólkiðusvcáfe! Og í þeim hugleiðingum fljót- um við, hægt-og virðulega vestur með landi að norðan, fram lijá Eáriganesi og Rifstanga og fyrir Tjpmesfa; komum aðcins við a Húsavílc og heilsum upp á Sig-' urð bróðir minn, en megum elck- ert tefja svo að veizluborðið á Akureyri kólni ekki um of, og blómarósirnar þar felli ekki lauf eða lit áður en ,.kapparnir“ koma, — og .ég fer með,. sam- kvæmt margföldu boði Akurcyr- ÖOOOCCOOSSOCÍíOOOOÖOKOOÍJCOOOOOOOOOOöeOWaOCOOttO! a g OOOOOOOOOOOQOÍÍOQOOOOaOOOOOOO!

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.