Vísir - 24.12.1954, Blaðsíða 17

Vísir - 24.12.1954, Blaðsíða 17
JÓLABLAÐ VlSlS 17 Bóðan Bkyldf svo-laR-fc til atlögtr {við BárðcU'bungu jafnskjótt og SVeðúr loyfði. j Nit-sta dag var norðans.trekk- Ingiir, .svo að aldrei glórði i jjökulinn fýrir snjókófi. Not.uðum ÍVið þá tiinaim fil að gaiiga frá íáráttarbðndi’tn á sI;ðunum og Idytta að faran:;)'i. pégar lúria 'L'k af dcgi, iu'ið- fvikudaginn ;?T. srpt., virtist iVeðurútíeit cófni 1 og bjugg- lumst við þcgar iil ferðar, en inargt gckk seinna en til stóð. JFærðin. var þung fyrir bíiána og Jækii- fullir af krapi. Vnr komið Jast. að liádegi, cr við lögðum á jökúlinn. Víð vorum með tvo all- etóra sleðaj og gengu 6 fyrir öðr- Xnn, éii 5 fyrir liinum. Auk þess Slóst. Halldór Sigurjónsson frá Loftleiðhm í föriflá, svo að alls Jirðtun við 12 saman. Sofið í tveim lágum tjöldum. , Útbúnað iiöfðum. við að öðru Jeyti sem léttastan til þess að gofa tekið sém mest á sleðana til baka. T. d. höfðum við aðeins eitt tjald og 6 svefnpoka ásamt tuát til tveggja daga. Stefna var tekhi upp Köldukvíslarjökul á austanverða Bárðarbungu. Sótt- ist ferðin vel upp jökulinn, en yégálengd frá jökulsporði að flákinn var áætluð röskjr 30 km. og íiæðarrnunur nálægt 1000 m. Máiti því gera Táð fyrir, að ferð- ih tæki 6—8 klst. livora leið. Á ofahverðum jökli kom flugvél j \ frá Löftleiðum yfir og kastaði ; b mát 'og df-ykk riiður til okkar og ! íí sagði okkur stefnu að Geysis- IÉ ílákinu, sent var nokkr-u vestlæg- i « afi en við liöföuni áður fylgt. |;; pegai-, komiö var upp á hájökul íf-jwyíitxiCOOOCOCiOOOOÍlCOCQOCCSÖeOéCCCÖCSÖCööOOOöeCOOecSOOÖöeOÖCOCOCeOOÖCOCOOCOOCSOeOÖÖOOOOOOOCOOOOCCGOedc ÁriiS um kring halda skip vor uppi reglubundnum samgöngum á milli hinna dreifðu hafna á landinu, og yfir veturinn eru þetta oft einu samgöngutækin, sem fólk getur treyst til að skila farþegum og farmi heilmn og óskemmd tim í höfn. Þess ó milli eru fjölþættir möguleikar til flutninga, sem fela þó ekki í sér neitt varan- legt öryggi um amgöngur, og er það því hagsmunamál landsbúa sjálfra að beina sem mest viðskiptum til vor. Með þvrí stj ðja þeir og styrkja 'þjónustustarf vort og stuðla að því, að það geti aukizt og batnað. Taxtar vorir fyrir vöruflutning eru yfirleitt án tillits til vegalengdar, þar eð þjónusta vor miðar að því að jafna nokkuð aðstöðu landsbua til samgangna, og er þess vænzt, að þeir, sem betur eru settir varðandi samgöngur, skilji þetta og meti. Skip vor eru traust og vel út búin og skipshafnimar þaulæfðar, og er þetta mikils virði fyrir viðskipta- mennina, enda viðurkeivnt af tryggingarfélögunum, sem reikna þeim, er vátryggja, Iægsta iðgjald fyrir vörur sendar með skipum vorum. Þetta fyrirtæki er eign stærsta félagsins í landinu, þjóðfélagsins. Sumum finnst það félag svo stórt, að þeir finna vart til skyldleika eða tengsla við það, en sá hugsunarháttur þarf að breytast. Skipaútgerð ríkisins og við áttum á að gizka uni 5 km. . ófarna, skellti yfir hrim- þökh svo dimmri, að varla sást hahda skil, en veður hélzt stillt sem fyrr. pegar við ætluðum okkhr komna í námunda við ílakið, námum við staðar og tjpiduðum, enda var þá dagur nð kvöldi kominn og þýðingar- Jatist að liefja leit í sortanum. .-^.Við höfðuin treyst á, að sum- llöfuhi við lcit að fla’-... , höfð- um uin 100 m. bil milh slcðanna og' gengum þahhig 15 ndo. i A, ’pá .15 mín í N, lú.mín. -i V og síð- ast 30 min í suður. Hófst !’;i önn- iír' umferð og síðan koll- a f.kolli^ T.ritin bar ekki áraiigur, <fg kl. i.'i taldi ég ekki rétt að tefja iofig- u á jöklinum. Tókum við þá sfrínu ó hflana. A búöinni vcJ'sn- enga slóð fúndum við úr fyrrí skyldi If.járgað samkv. farmskrá, ferðinni. Einu sinni sáum við þar á meðal líkkistunni, og 9kyndilega þúátu riiikla framjfannst hún fljótlega og var bor- undan í þokunni og lustum upp in út. á slcða. því næst gekk ég ir -gætu gist í flugvélunum og aði veðiið til muua. cn þráii fvr- höfðum því, eins og áður getur, ir hríð og náttmyi km komum aðelns eitt tjald með okkur. það við beint að bílunum. Vai- þá ^ár æ.tlað 5, mönnum, en nú uekið sem hraðast riið'ur í Neðri- ^hrðh 12menn að gista í því. Var , ukana. Ýmsir höfðn ,þá f-ngið sii.^þraut levst á þann hátt, að nóg af jökulgöngum aó -áimi , Jyí’st Iögðust 6 A tjaldgólfið and , íætis, en hinir þversunt ofan ,á | nú-var beðið átekm, ;• Ka að þ.á- Kvöríuðumenn í neðra lag- kvöidi föstudags, sem v;n* 29. . inu .um apdþrengsli, en sofnuðu. so.pt;, var veðurspá 'hagsí .■•.••"», og saint — dálít.ið. •jvar. þ-ví: shemnia:-•bríigðift' sVefni \ . á/iu 'nóttúia snjóaði talsvert i mu nóttina. Hél.dttm v.i.ð af. stað Idghi, enda varð einum t.jnldbúa fyrír birtingu á. híÍHin upp í að.örði um morgiininn: „Hvað er Botna og síðan viðstöóiihuist á þetta? Erallt orðið fullt af snjó?‘‘ jökul. Skygni var gotí uriv morg- : j uninn, cn pftir hádegi þyngdi í SriúJð viö — reynt aftur — jlofti og gerði hríðarmuggu,, þeg- áheit. lar upp koiri á hájökulinn. Við ’ þrátt fyrir þöku og snjónvuggu héltlum þó ótrauðir áfram, en Tjaldhraukurinn eftir óveðursnóttina. fagnaðarópi . En gleðin varð skammvinn. þetta revndist pappakassi, sem við höfðum skil- ið efllr í fyrri fe'rOinni. Slík skrípi og Skynvíiitíl- ergja oft ferðamenn i þoku. Geugum Við nú sem fyrr á þær slóðir, þar sem Við 'ætluðum flakið vera, tjökluðuih og létum fyrit’berast um nóttina. — Um kvöldið hét ég 50 krónum á Strandarkirkju og Friðþjóíur Hraundal sömu upphæð, ef flak- ið fyndist daginn eftir. Síðan vttl*. lagzt tii hvíldar á sahia liáj.t. og hið fyira sinn. Hvajþjós í þaraþrúki. Að inorgni var enn þoká og hægviðri. Tókum við tjaldið upp og héldum af stað í norðaustur átt, því að vcstur á bóginn þótt- allan grun. EkJvi höfðum við lengi gcngið, er öriitið rofaði til og Kyerkfjöll skutu hrygghum upp úr muggunni. Skönunu síð- ; ar hjó fyrír Snæfelli, og höfð- um við þá stcfnu A flakiö, þvi að frá því átt i Snæfell að jaín- jaðra Kverkfjölluih, þ. e. norð- urbrún Sriíbfelis að jaðra við norðúrbiam Kverkfjalla, en íil austurs átti Gríinsfjal! að bera i Örtefajökul. Eftir hálfrar stund- ar göhgu kðihum við að flakinu. Ski’okkur Geysis mirimi helzt á. hvalþjós í þaraþrúki, en skíða- vélin s;it scnx önd á ís ofan á famibreiðunni. Nú var tjaldað í skyndi og cinn maður settur til matseldar, en hinir fóru að moka frá dyrum á flugvélar- skrökkhufh. Er inn kom, liófum við Icit að kössum þcim, er fyrst fram eftir vélai’ski-okknum, eins langt og komizt várð. Enga ljósglætu lagði þar inn, en allt í einu þóttist ég verða var við eitthvað kvikt fram undan og brá upp vasaljósi. Skein þá í móbrúnar glyraur, allferlegar. Er ekki að orðlengja það, að þarna var kominn hundurinn Cailó, er strauk frá björgunar- leiðangri Norölendinga á Dyngju jökli fyrír hálfum mánuði. Ég ætlaði að taka í hálsbandið og leiða seppa út, en hann urraði grímmdarlega og bjóst til varíi- ar. Vitanlega var hann glor- soltinh og stóðst því ekki freist- ihguna, er honum var boðinn hVatur, svo að við gátum hand- veður leyfði að fara aðra ferð upp eftir næsta dag. Tókum við nú stefnu til suð- urs og gengum þannig blindandi í tvær klst., því að skafbylurinn vai-ð brátt svo svartur að ekki sú út úr augumun. Seppi gekk í bandi með öðruin sleðanum og bar sig furðanlega. Er við höfð- um þannig gengið á að gizka 5 kílóm., þót.tunvst við vissir um að vera konvnir suður fyrir sprangukeríið utan í Bárðar- bungu og tókunv stefnu til vest- urs ofan skriðjökulinn. En ekki batnaði veðrið, heldur harðnaði það til muna, og jók bæði frost og fannkomu. Bundum við sleð- a.na þá saman og lögðum seppa öfari A annan þeirra, því að hann. var bœði máttfarinn og skjálf- andi. Gengu ailir fyrir fremri samað liann og leitt út. Fékk sléðanum, og var öllunv strang- lega hannað að sleppa bandi, þvi að ekki sást milli manna í liann lieitan liafragraut í svang- inn, og hað ég svo piltana lengst allra orða að gefa honunv ekki ineira, því að slík brjóstgæði gætu orðiö hcfndargjöf. Gengið blindandi. Veðiir hélzt meihlaiisi, meðar við voruiri að hlaða sleðana, og gekk það greiðlega. Um kl. 1.5 voiTinv við ferðbúnir, etv liílu áð ur tók að hvessa með talsverð um skafrenningi', og var um þaö rætt, hvort við ■ættunv "eklii a<" halda kyrru fyrir og hafast vif í flakinu. Ég afréð þó að halda af stað í þeiiTi von, að veður skánaði, þegar konvið væri ofan af hájöklinunv. Skal það játað, að þetta var öllu meira kapp cn forsjá, en ég vildi leggja kapp á að komast ofan unv kvöldið, ef Frh. á bls. 24. Árni og Carló.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.