Vísir - 24.12.1954, Qupperneq 17

JÓLABLAÐ VlSlS
17
Bóðan Bkyldf svo-laR-fc til atlögtr
{við BárðcU'bungu jafnskjótt og
SVeðúr loyfði.
j Nit-sta dag var norðans.trekk-
Ingiir, .svo að aldrei glórði i
jjökulinn fýrir snjókófi. Not.uðum
ÍVið þá tiinaim fil að gaiiga frá
íáráttarbðndi’tn á sI;ðunum og
Idytta að faran:;)'i.
pégar lúria 'L'k af dcgi, iu'ið-
fvikudaginn ;?T. srpt., virtist
iVeðurútíeit cófni 1 og bjugg-
lumst við þcgar iil ferðar, en
inargt gckk seinna en til stóð.
JFærðin. var þung fyrir bíiána og
Jækii- fullir af krapi. Vnr komið
Jast. að liádegi, cr við lögðum á
jökúlinn. Víð vorum með tvo all-
etóra sleðaj og gengu 6 fyrir öðr-
Xnn, éii 5 fyrir liinum. Auk þess
Slóst. Halldór Sigurjónsson frá
Loftleiðhm í föriflá, svo að alls
Jirðtun við 12 saman.
Sofið í tveim lágum tjöldum.
, Útbúnað iiöfðum. við að öðru
Jeyti sem léttastan til þess að
gofa tekið sém mest á sleðana til
baka. T. d. höfðum við aðeins
eitt tjald og 6 svefnpoka ásamt
tuát til tveggja daga. Stefna var
tekhi upp Köldukvíslarjökul á
austanverða Bárðarbungu. Sótt-
ist ferðin vel upp jökulinn, en
yégálengd frá jökulsporði að
flákinn var áætluð röskjr 30 km.
og íiæðarrnunur nálægt 1000 m.
Máiti því gera Táð fyrir, að ferð-
ih tæki 6—8 klst. livora leið. Á
ofahverðum jökli kom flugvél j \
frá Löftleiðum yfir og kastaði ; b
mát 'og df-ykk riiður til okkar og ! íí
sagði okkur stefnu að Geysis- IÉ
ílákinu, sent var nokkr-u vestlæg- i «
afi en við liöföuni áður fylgt. |;;
pegai-, komiö var upp á hájökul íf-jwyíitxiCOOOCOCiOOOOÍlCOCQOCCSÖeOéCCCÖCSÖCööOOOöeCOOecSOOÖöeOÖCOCOCeOOÖCOCOOCOOCSOeOÖÖOOOOOOOCOOOOCCGOedc
ÁriiS um kring halda skip vor uppi reglubundnum samgöngum á milli hinna dreifðu hafna á landinu, og
yfir veturinn eru þetta oft einu samgöngutækin, sem fólk getur treyst til að skila farþegum og farmi heilmn
og óskemmd tim í höfn. Þess ó milli eru fjölþættir möguleikar til flutninga, sem fela þó ekki í sér neitt varan-
legt öryggi um amgöngur, og er það því hagsmunamál landsbúa sjálfra að beina sem mest viðskiptum til
vor. Með þvrí stj ðja þeir og styrkja 'þjónustustarf vort og stuðla að því, að það geti aukizt og batnað.
Taxtar vorir fyrir vöruflutning eru yfirleitt án tillits til vegalengdar, þar eð þjónusta vor miðar að því
að jafna nokkuð aðstöðu landsbua til samgangna, og er þess vænzt, að þeir, sem betur eru settir varðandi
samgöngur, skilji þetta og meti.
Skip vor eru traust og vel út búin og skipshafnimar þaulæfðar, og er þetta mikils virði fyrir viðskipta-
mennina, enda viðurkeivnt af tryggingarfélögunum, sem reikna þeim, er vátryggja, Iægsta iðgjald fyrir vörur
sendar með skipum vorum.
Þetta fyrirtæki er eign stærsta félagsins í landinu, þjóðfélagsins. Sumum finnst það félag svo stórt, að þeir
finna vart til skyldleika eða tengsla við það, en sá hugsunarháttur þarf að breytast.
Skipaútgerð ríkisins
og við áttum á að gizka uni 5
km. . ófarna, skellti yfir hrim-
þökh svo dimmri, að varla sást
hahda skil, en veður hélzt stillt
sem fyrr. pegar við ætluðum
okkhr komna í námunda við
ílakið, námum við staðar og
tjpiduðum, enda var þá dagur
nð kvöldi kominn og þýðingar-
Jatist að liefja leit í sortanum.
.-^.Við höfðuin treyst á, að sum-
llöfuhi við lcit að fla’-... , höfð-
um uin 100 m. bil milh slcðanna
og' gengum þahhig 15 ndo. i A,
’pá .15 mín í N, lú.mín. -i V og síð-
ast 30 min í suður. Hófst !’;i önn-
iír' umferð og síðan koll- a f.kolli^
T.ritin bar ekki áraiigur, <fg kl.
i.'i taldi ég ekki rétt að tefja iofig-
u á jöklinum. Tókum við þá
sfrínu ó hflana. A búöinni vcJ'sn-
enga slóð fúndum við úr fyrrí skyldi If.járgað samkv. farmskrá,
ferðinni. Einu sinni sáum við þar á meðal líkkistunni, og
9kyndilega þúátu riiikla framjfannst hún fljótlega og var bor-
undan í þokunni og lustum upp in út. á slcða. því næst gekk ég
ir -gætu gist í flugvélunum og aði veðiið til muua. cn þráii fvr-
höfðum því, eins og áður getur, ir hríð og náttmyi km komum
aðelns eitt tjald með okkur. það við beint að bílunum. Vai- þá
^ár æ.tlað 5, mönnum, en nú uekið sem hraðast riið'ur í Neðri-
^hrðh 12menn að gista í því. Var , ukana. Ýmsir höfðn ,þá f-ngið
sii.^þraut levst á þann hátt, að nóg af jökulgöngum aó -áimi
, Jyí’st Iögðust 6 A tjaldgólfið and ,
íætis, en hinir þversunt ofan ,á | nú-var beðið átekm, ;• Ka að
þ.á- Kvöríuðumenn í neðra lag- kvöidi föstudags, sem v;n* 29.
. inu .um apdþrengsli, en sofnuðu. so.pt;, var veðurspá 'hagsí .■•.••"», og
saint — dálít.ið. •jvar. þ-ví: shemnia:-•bríigðift' sVefni
\ . á/iu 'nóttúia snjóaði talsvert i mu nóttina. Hél.dttm v.i.ð af. stað
Idghi, enda varð einum t.jnldbúa fyrír birtingu á. híÍHin upp í
að.örði um morgiininn: „Hvað er Botna og síðan viðstöóiihuist á
þetta? Erallt orðið fullt af snjó?‘‘ jökul. Skygni var gotí uriv morg-
: j uninn, cn pftir hádegi þyngdi í
SriúJð viö — reynt aftur — jlofti og gerði hríðarmuggu,, þeg-
áheit. lar upp koiri á hájökulinn. Við
’ þrátt fyrir þöku og snjónvuggu héltlum þó ótrauðir áfram, en

Tjaldhraukurinn eftir óveðursnóttina.
fagnaðarópi . En gleðin varð
skammvinn. þetta revndist
pappakassi, sem við höfðum skil-
ið efllr í fyrri fe'rOinni. Slík
skrípi og Skynvíiitíl- ergja oft
ferðamenn i þoku.
Geugum Við nú sem fyrr á þær
slóðir, þar sem Við 'ætluðum
flakið vera, tjökluðuih og létum
fyrit’berast um nóttina. — Um
kvöldið hét ég 50 krónum á
Strandarkirkju og Friðþjóíur
Hraundal sömu upphæð, ef flak-
ið fyndist daginn eftir. Síðan
vttl*. lagzt tii hvíldar á sahia
liáj.t. og hið fyira sinn.
Hvajþjós í þaraþrúki.
Að inorgni var enn þoká og
hægviðri. Tókum við tjaldið upp
og héldum af stað í norðaustur
átt, því að vcstur á bóginn þótt-
allan grun. EkJvi höfðum við
lengi gcngið, er öriitið rofaði til
og Kyerkfjöll skutu hrygghum
upp úr muggunni. Skönunu síð-
; ar hjó fyrír Snæfelli, og höfð-
um við þá stcfnu A flakiö, þvi
að frá því átt i Snæfell að jaín-
jaðra Kverkfjölluih, þ. e. norð-
urbrún Sriíbfelis að jaðra við
norðúrbiam Kverkfjalla, en íil
austurs átti Gríinsfjal! að bera i
Örtefajökul. Eftir hálfrar stund-
ar göhgu kðihum við að flakinu.
Ski’okkur Geysis mirimi helzt
á. hvalþjós í þaraþrúki, en skíða-
vélin s;it scnx önd á ís ofan á
famibreiðunni. Nú var tjaldað
í skyndi og cinn maður settur
til matseldar, en hinir fóru að
moka frá dyrum á flugvélar-
skrökkhufh. Er inn kom, liófum
við Icit að kössum þcim, er fyrst
fram eftir vélai’ski-okknum, eins
langt og komizt várð. Enga
ljósglætu lagði þar inn, en allt í
einu þóttist ég verða var við
eitthvað kvikt fram undan og
brá upp vasaljósi. Skein þá í
móbrúnar glyraur, allferlegar.
Er ekki að orðlengja það, að
þarna var kominn hundurinn
Cailó, er strauk frá björgunar-
leiðangri Norölendinga á Dyngju
jökli fyrír hálfum mánuði. Ég
ætlaði að taka í hálsbandið og
leiða seppa út, en hann urraði
grímmdarlega og bjóst til varíi-
ar. Vitanlega var hann glor-
soltinh og stóðst því ekki freist-
ihguna, er honum var boðinn
hVatur, svo að við gátum hand-
veður leyfði að fara aðra ferð
upp eftir næsta dag.
Tókum við nú stefnu til suð-
urs og gengum þannig blindandi
í tvær klst., því að skafbylurinn
vai-ð brátt svo svartur að ekki sú
út úr augumun. Seppi gekk í
bandi með öðruin sleðanum og
bar sig furðanlega. Er við höfð-
um þannig gengið á að gizka 5
kílóm., þót.tunvst við vissir um
að vera konvnir suður fyrir
sprangukeríið utan í Bárðar-
bungu og tókunv stefnu til vest-
urs ofan skriðjökulinn. En ekki
batnaði veðrið, heldur harðnaði
það til muna, og jók bæði frost
og fannkomu. Bundum við sleð-
a.na þá saman og lögðum seppa
öfari A annan þeirra, því að hann.
var bœði máttfarinn og skjálf-
andi. Gengu ailir fyrir fremri
samað liann og leitt út. Fékk sléðanum, og var öllunv strang-
lega hannað að sleppa bandi,
þvi að ekki sást milli manna í
liann lieitan liafragraut í svang-
inn, og hað ég svo piltana lengst
allra orða að gefa honunv ekki
ineira, því að slík brjóstgæði
gætu orðiö hcfndargjöf.
Gengið blindandi.
Veðiir hélzt meihlaiisi, meðar
við voruiri að hlaða sleðana, og
gekk það greiðlega. Um kl. 1.5
voiTinv við ferðbúnir, etv liílu áð
ur tók að hvessa með talsverð
um skafrenningi', og var um þaö
rætt, hvort við ■ættunv "eklii a<"
halda kyrru fyrir og hafast vif
í flakinu. Ég afréð þó að halda
af stað í þeiiTi von, að veður
skánaði, þegar konvið væri ofan
af hájöklinunv. Skal það játað,
að þetta var öllu meira kapp cn
forsjá, en ég vildi leggja kapp á
að komast ofan unv kvöldið, ef
Frh. á bls. 24.
Árni og Carló.