Vísir - 24.12.1954, Blaðsíða 19

JÓLABLAÐ VfSIS
*■ '
Vigdís Krisijdrtsdóttir:
I
i

■ n>r«rsr^r»rkr«irkriirilr^rsrkrkr«r»fhriirvi
Iia;j|tík«!s«Éas;;a aA ítafa fyrir<
liggjjancli alls 'kcf'star'
HUSGOGFM
sein licnfa kröt*r;»
iintíiiians
♦ IJjómastæfti allsl&onaK
♦ Finn§kiii‘ ki*f§tal!
Húsgagnaverzlun — Reykjavík
Fróðleg för um Fitlu-A^íu.
njóta góðs af stórkostlegri feg- ’sem hugsuðum meira um
uI/ammIBam S-r rrfc I ■ r ryns ■ Íha tfTsi I - I nrð heirrn. Rn bótt, iíminn væri leera stór evru konunnar f
Sérkennileg borg9 sem holuð er í hæðir og hóla. —
Sofið undir herum himni. — Tyrkneskt bónorð. —
ÓvenjuKeg kEæðaburðarskoðun.
Frú Vígdís Kristjánsdóttir hefur dvalið á annað’ ár í „Norslt Kunst og
índustriskole“ í Osló, og lagt stund á myndvefnað, en frúin er brautryðjandi
hérlendis x þeirri listgrein. Síðastliðið vor fékk hún ágætiseinkunnir í mynd-
vefnaði, teiknun og spuna. Vigdís hefur löngum lagt mikla áherzlu á að leita
alls þess fegursta, sem finnanlegt er í íslenzkri ull og íslenzkum litum og í
fyrra óf hún fiðrildi úr íslenzku sauðalitabandi og sagði Káre Mikkelsen, einn
af kunnustu listagagnrýnndum Norðmanna, að sú þjóð v'æri ekki illa á vegi
stödd, sem ætti þá listakonu, er slíkt afreksverk gæti unnið, en fiðrildið
væi-i hlutgengt á hvaða listaþingi, sem vera skyldi. Um sömu rnundir gerði
Vigdís ixálaflosábreiðu úr íslenzku togi og er þáð fyrsta tilraunin sem gerð
hefur verið til 'þess að útbúa nýtizku ábreiðú með myndvefnaði úr nálaflosi.
Vigdís kveður mjög áríðandi að varðveita gamla, íslenzka fjárstofninn sökum
ullarinnar og eins að vanda meðferð íslenzku ullarinnar. Frúin kveður ullina
yfirleitt vera þvegna úr of heitu vatni og of mikið af sápu og sóda sertt í
blönduna.
_^Ue.
3Érk
^Yí,
Éé
uu^
M
■^uc.
m
jSjfc
'itér
M
M
i leyfi sínu í sumar tók Vigdís ar. Mér fannst landslagið á þess-
þátt í mjög óvenjulegu ferðalagi, lari leið alveg sérstaklega fallegt-,
en það var fci-ð, sem farin var á 1 ekki sízt á Lúnehorgarheiði, þar
jvcgum Konunglega listaháskól- sém Magnús góði barðist. af mik-
ans í Kaupmannahöfn í tilefni af
200 ára afmæli hans. Farið var
lrá Kaupmannahöfn um þýzka-
land og Alpafjöll til Rómar, það-
an til Grikklands og síðan
'Jútlu-Asíu. þar eð Vigdís er gam-
ail nemandi á Listaháskólamnn
yai' hcnni boðið að taka þátt í för-
'inni en önnur íslenzk kon 11, Elín
ÓBjarnason frá Akureyri, f< r með
Sl.il Grikklands en snéri þar við.
Fer hér á eftir frásögn Vigdísar
ÍKf förinni:
„Sólfagran júníinorgun rétt
'fýrir klukkan !) hittust terða-
lahgar þoir, sem adluðu að taka
þátt í Grikklands- og Tyrklands
iför á- aðaljárnhrautai'slöðinni í
Kaupinannatiöfn. Flcstir voru
Jílyfjaðii- bakpokuin, scm þöktu
ínéstallan al’tari liclining likam-
'jms og voru pokar þessir út-
illi hreysti forðum daga. pcgar
ferðast er daglangt með járn- ^
brautarlestum getur tíminn orðið
nokkuð langur ef útsýni er ekki
því fegmra, og eru máltíðir því
jafnan vel þegin tilhreyting.
Flest.ir liöfðu eitthvert lostæti
mcð, ég fyrir iiiitt leyti taidi
harðfiskinn mcstá sælgætið cn
ekki voru dönsku férðafélagarn-
ir allir á sama máli og var ekki
trútt uin að suniir tækju um nef-
ið og fussuðu þegar harðfiskilm-
urinn barst að vitum þeirra. Mér
faxinst þetta liálfgcrð móðgun við
fiskinn okkar og varð því næsta
fegin, þegar tveg'gja metra hár
danskur lisfinálari kom til mín
og spurði hvort ég ætti liarð-
fisk, cn það kvað liann vera sinri'
, uþpáiialdsmat. Ég gaf vitanlega
imaúninum þykkildi. Daginn eft-
■ ir að við fórum frá Kaupmanna-
jtroðnir með mat og öðrum útbún- höfn komuð við til fcóhífih, borg-
Siði því löng var lcið fynr hönd-, ,u .nnal. eflifa Mikið haföi ég
Jijm en auraráð flestra af skorn
Jtím skammti. Ég luifði m. a
arinnar einiu. mikio naioi eg
licyrt og lesið mn þessa borg og
ef fií vill hefur eftii'vænting inín
verið of mikil, ,a. m. lc. varð ég
ekki eins astfangin af henni við
fyrstu sýn eins og París þegar ég
| kom þangað í fyrsta sinn.
Kaffisopinn var ekki iundæll.
Eins og flcstir landar hefur
m.ér löngum þqtt kaffisopinn
góður og hafði ég hlakkað xnjög
til þess að fá mér reglulega gott
Római'kaífi. Við Elín létum það
því verða okkar fvrsta verk að
j fara á veitingastað og panta okk-
! ur kaffi. Kaffið kom en það var
j sýnd veiði en ekki gefin því þetta
ifrónsltan harðfisk í nesti, en sá
jnátur.er flestum öðrum réttum
Jiotri á ferðatagi. þegai' vinir og
yandamenn höfðu verið kvaddir
ft stöðinni og ferðalungarnir
fe.ngið sér sæti í járnbrautar-
klefum brunaði lestin á stað.
Ilrátt. þutum við gcgnum akur-
lendi Sjálands, þar sem hvér
blettur ei’ ræktaður. þegar við ók.
Tim gegnum Sóreý flaug inér í
Img. að ekki væri að undra þótt
Lstaskálvlið góða liefði oft hrif-
izt af jiugblæ þeim seni brosahdi
lilíð náttúra ska]>ar, en hann
dvakU vim liríð á þessum unaðs-; ... , . *
„ , , . j reyndist vera smasoi>i neðan 1
íagra-stað, þar sem skogar, vötn j... ... . .
0 ■ ’ . , . , . litlum bolla og svo þykkur, sevdd-
og akurlendi skiptast a. A leið- v . '
. „ „ .... ..... ..1 ur og. sviðinn, að )vktni-„ein var ö
xnin yfvr Stora-BeitrnoMouTii'thð ’ . . v , , . >. 1Ó
, • ., - meiri en nog til þess, að ég Iagði a
tækiiæno u-1 þoss ao njota hress- , , . , .. , ,, .©
, . ekki 1 að neyta þess. lil atlrar n
andi kaffisopa og lnnna fi-ægu ... , , , ,v
, ,, v hammgiu var vatnsglas borið
yinarbiauða, sem Gormg salaði , ,
, ... , , , með þessum sora og drakk eg vir
daðr svo mjog að hann fekk þav; , .
. . þvi íucð goðn lyst þot.1, eg hefði
sendifra Danmorku til Berlinar
a. ni| k. þangað tií;jj$imsst.i|rj:
öldiníjiófst. it\
Landnám í tónium klefa.
M
brátt, var það inúraður vatns-
brunnur og rann vatnið út úr
ínunni engils eins. þetta voru
fyrstvi persónulegu kynni mín af
gagnlegunv énglum og drakk ég
margan hróssandi vafnssópa v'vr
honuiu þcnna dag, því blessaður
engillinn var ekki nema þriggja
mínútna gang frá gistihúsinu,
sem við bjuggum í. Við skoðuð-
um háskólahverfið og nokkra
íallega garða en mcstum tíma
cyddum við að sjúlfsögðvi í Pét-
ui'skirkjivnni, sem minnir í ravin
og yeru ekki síður á holjannikið
listasafn en kirkju. Stappaði
næri’i að mér þætti kirkjan of-
hlaðin dýrleguin listaverkum og
væri oiginlega kristilegra að
dreifa þeim meira og lúta flciri
njóta góðs ;if stórkostlcgri feg- sém hugsuðum nveira um óvenju-
urð þeirra. En þó'tt líminn væri Icga stór eyru konunnar en nota-
navimur í kirkju 'j’élvu'S postula gidi hattsins niinnumst alltaí
vai' mér ljóst að veran var eitt Korfu í sambandi við barðastór-
af hinum mestu augnablikum an asnaeyrnaluvtt. (Asnarnir eru
ævinnar. raunverulega látnir liafa tiatt í
mestu hitum).
A'þessvim slóðvun var liinn blái.
litbrigðaauður hafsins mikið
vmdrunarefni, jafnvel okkur ís-
lendingvmum, sem þó komum úr
landi litavma. Við fjörur og-
grynningar var liaiið tyrknesk.
blátt, nokkru utar ljósblátt, milli-
blátt og á djúpunum einkenni-
legur litvir sern nálgaðist þann.
fjólubláa. Oft. hefur mér flogið í
hug hvort ekki muni vera mikið
af mamiaramöl og sandi á ha.fs-
botni á þessutn slóðum, sem gerL
liafið svona djúpblátt. þarna.
eru kvöldin og næturnar tærast-
ar og hreinastar. þá tindra millj-
ónir stjarna og um sólarlag sjást.
línur fjalla og stranda, eyja og-
Kórea — Kórea!
Á inánudagsmoigun lögð-
um við af stað frá Róm til Biind-
isi. Var leiðin fögur ekki sízt úti
við fagvirblátt Miðjai'ðarhafið,
þar eru hvisin livít og i'auð og
taka sig vel út. mcð djúphláan
lúniinn bak við. þegar liér var
komið var liðið oi'ðið léttklætt-.
Drengirnir okkar komnir í stuti-
buxurnar sínar og veika kynið
bérfætt og með bera handleggi en
allir höfðu barðastóra liatta, sem
áttu að vei'ja okkar norrænar
kuldahetjui' ofhita og ofbiilu
suðlægai’i landa. Dreugirnir voru
mai'gir me.ð alskegg ,en það er
oft sáinfara nútíma list., þegar
þossi sérkennilega hersing rudd-
ist gegnum pálmaprýdda borgina
scint unv kvöld var mörgum frið-
sömum borgara á að brosa og á
cinum sfað heyrð.um við fólk
kalla; Kóréa, Kórca!
Á lciðinni yfir Adríalvafið liar
ekki neit.f. sérstakt lil tíðinda,
ncnva lívað ein konan skrapp í
land í Korftt, scrn talin er einhver
fegvu'sli staður Evrópu, og keypti
sér asnacymahatt, en slíkir hat.t-
ar inunu óþekktir A Norðui'lönd-
a.nnesja tiezt. en á daginn er oft-
ast möða svo landið sóst í hytl-
in»,lm'
Komið til GriJkklands,
Næsta morgun siglum við-
gegnum Koi'intuskurðinn, var þá
uppi fótur og fit á skipinu því
allir vildu sjú þcssa merkilegu.
sjón. Sökvun þrenjgsla í skurðin-
vun mynduðust þarna. undarleg-
vistu öldur, sem ég hef séð en
j þverlmiptir hamrar skurðarins-
um. Nafn sitt hafa þeir blotið af spegluðust í btávun og bugð-
því göt orn fyrir eyrum. í sjálíu óttum öldurn. Straumúrinn og
sér er þetta skynsamlegt . cn við þrýstingxu'inn mynduðu i félagi
«*
P
c-
þéi
Ekki v'ar gert ráð íyrir að
Við Elín böíðum ekki verið dvelja ncnia tv'œr métur og einn
liarðar af okkur í kapphlaupinu óag í Róiii en s;i daglir var
iíiii' fráteknu klefana þcgar inn í sunnudagur. Við Elín . fórum
Jestina kom, cn þcgar öll sæti snenmva á fætur og skoðuðum
virtust vera skipuð í þeirn ktef- fyrst Colosseum. þegar þvi var g
tira, sem okkui’ voru ætlaðir, sá- lokið var ég orðin rneira en lít- §
vun við að einn klefi í sörnu lest ið þyrst, cn ekki vildi óg eiga §
var lómur og námum við þar neitt undir kafíi hinnar frægu S
Jand og sátum mcira að segja borgai' frckar og fór því að svip- g
,við glugga atta ieið tít Uambbrg- .ast, eftii’; vatnsljóli og•úuin þaú jQœöísecöottaíjcaccGííCSCííísntSROísnooeaoeGítíaoíiocttíiííoexsíiíJtsttGosíeöööísoíSíiocssööíiOttest.