Vísir - 24.12.1954, Blaðsíða 22

22
JÓLABLAÐ VfSlS
Ásmundur Jónsson frá Skúfstööum:
Við sóEhvörf,
Nú hækkar sól á sigurbraut
og signir landsins byggSir.
ViS blálofts gullið geislaskraut
bezt gróa hjartans dyggSir.
Hin sanna, göfga gjafahönd
oss geymir auSinn dýra,
sú hönd, er reisti’ öll lífsins lönd
og lögmáls-fórn kann stýra.
ViS brúnir fjalla fagur skín
hinn fyrsti morgunroSi,
og gliti slær á landsins Iín
sá ljúfi friSarboSi.
MeS svanahljómi sóIarhirS
þá syngur þakkarljóSin.
Svo líSur dagur. Kvöldsins kyrrS
þá kyssir björtu flóSin.
Svo grær á ný vort góSa land
viS geislans mildu tóna.
Frá stjörnum háum heilagt band
er hnýtt viS jörSu gróna.
Sjá kærleiksvaldsins mikla mátt,
sem mótar allt hiS sanna.
Vér heyrum vorsins hörpuslátt,
sem hljómar til vor manna.
Já, heilagt, heilagt heimsins orS
er hjartans mál aS þekkja.
Eitt lítiS fræ viS leiSar-borS
kann lífsins gengi hnekkja.
ViS brúSar-kærleiks bjartan eld
skal byggja dagsms hallir.
Af greinum stofns skal gríma felld,
svo grói kvistir allir.
Fýrir hvortú tveggju var vel séð
á þessum stað, því stór garður
var handa fólkinu að viðra sig
og vinna í.
Neðanjarðarborg.
Áfram var haldið til ýmsra
borga og bæja og skulum við
næst staldra við í frásögninni í
fjallaborginni Göremík, en hún
er byggð í því sérkennilegasta
fjalllendi, sem ég hef séð. Fjöllin
eru úr einskonar leirkrít en víða
strýtu- og topplöguð svo manni
finnst helzt, að maður sé kom-
inn til tunglsins eða annarar
plánetu-ólíkri vorri jörð. Um 200
*
árum eftir Krist voru kristnir
menn ofsóttir á þessum slóðum,
þeir fiýðu þá til fjallanna og
holuðu sig inn í hæðir og Jióla,
grófu þar kirkjur og kapellur aule
íbúðarliúsa. Kirkjurnar eru ótrú-
lega stórar og vel gerðar. þar
eru grafin út ölturu, livelfingar
og súlnaraðir en margar liáhvelf-
ingar eru skreyttar freslvomál-
verlíum. Við eyddum heilum degi
í að skoða þessa undarlegu borg
og var áhugi olvkar svo mikill að
við nærri' gleymdum hitanum.
Við vorum nú komin svo langt
inn í Litlu-Asíu að verulegar
ferðamannaleiðir voru þrotnar,
og kom það glögglega fram í
gestrisni fölksins. í næstu borg
Ibauð lögregluþjónn okkur í bíl-
ferð og sýndi okkur margt ný-
stárlegt. og að því lolviiu bauð
hann olvlvur í miðdegisverð. Með-
an við vorum með honum og
fóllii hans dönsuðum við þjóð-
dansa og sungum tyrkncslva og
norræna söngva. Daginn eftir
kom til okkar verlifræðingur,
sem numið hafði á þýzkalandi,
og fékk okkur stóran bíl til
umráða svo við gátum skoðað
það sem okkur lysti. Á því ferða-
lagi sáum við meðal annars tvo
fjallabæi, sem voru að nokkru
leyti nýtízku leirhús ef hægt er
að nefna leirhús þannig en að
nokkru leyti jarðgrafnir lvofar.
I-Ivar'Sem við fórum völetum við
svo mikla atliygli, að cinn sagði
með áhyggjuhreim í röddinni:
„Hvernig eigum við að fara að
þegar við v.ekjum ekki svona
mikla atliygli lengur?" Meðal
þéirra, sem buðu okkur heirn var
borgarstjórinn í Ort.lialiísar, en í
gestabókinni hans fann ég fjögur
íslenzli nöfn voru það nöfn Bergs
fjölskyldunnar, en Helgi Bergs
var eins var eins og menn vita
ráðUnautur Tyrkja um liríð og
gat sér góðan orðstír.
Tyrkneskt boðorð.
Næsia dag bilaði bíllinn þegar
við áttum ófarna átta Jvílómetra
til áfangastaðar. Við . tókum þá
það ráð að gista undir berum
himni enda enginn vandi að láta
fara vel um sig í svefnpokunum
undir beru lofti. Skammt frá
okkur voru lijarðmenn með
hjarðir sínar og fannst mér ég
þá vera komin furðu nærri þeim
luigmyndum, sem ég gei'ði mér
á barnsaldri um fjármennsku
þeirra, er getið er um í Nýja
testamentinu. Um morguninn
fórum við til hjarðmannánna og
fengum að þvo okkur úr brunn-
inum þeirra. þeir tóku okkur vel
og sungu fyrir okkur hirðingja-
ljóð og spiluðu á mjög óbrotin
hljóðfæri. Eigi að síður var liug-
blærinn á þessum stað með því
unaðslegasta sem fyrir okkur
kom í ferðinni.
í lestinni á leiðinni til Ismir
lilotnaðist mér sá heiður að Tyrki
nokkur bað mín. En þar eð for-
máli hans að bónorðinu var ör-
lítið öðru vísi en á fslandi ætla
ég að segja frá atburði þessum.
Sennilega hefur maðurinn verið
búinn að gefa mér gætur án þess,
að ég vissi af því. Allt í einu
snaraðist hann inn í klefann til
okkar og gaf vínberjaklasa á
báða bóga. þegar allir voru orðn-
ir mettir fór hann að ræða bón-
orðið við mig. Ég benti lionum á
giftingarhringinn en það hafði
engin áhrif. Hann vildi ganga
frá trúlofuninni strax svo við
gætum búið í sama herbergi í
Ismír. þegar ég vildi ekki fallast
á þetta, spurði hann með hverj-
um ég ætlaði að búa í Ismír. Ég
benti á fararstjórann, sem hálf-
svaf á bekk. Eins og kólfi væri
skotið kastaði tyrkinn sér yfir
fararstjórann og-fór að ldappa
honum öllum utan og bjóða hon-
um fallegustu vínberin sem hami
átti. Fararstjórinn hafði ekki
fylgst með forsögu þessara að-
fara svo hann varð hinn versti
og rauk út úr klefanum. Lauk
þannig viðskiptum mínum og
Tyrkjans því ekki gat hann rætt
við mig frekar án samþykkis
manrisins sem ég sagðist ætla að
sofa hjá í Ismir. Annars er rétt-
arstaða konurmar í Tyrklandi
næsta bágborin. T. d. fara konur
aldrei einar í veitingahús, marg-
Frþ. á bls. 24. -
HEILDVERZLUN
ÞÓROBDS E. JDNSSONAR
Hafnarstræti 15 — Reykjavík
Sími 1747 — Símnefni: Þóroddur
Kattpir teit'ð htvsitt verði:
Hrosshár
Garnir
Gærur
«v
Efúðir
Káffskinn
SeEskinn
Æðardúra
OrásSepptthrogn
o. iS.
Selur:
Vefnaðarvörur o. fl.
SíSíiíiGGíiGCSíSíSöQíiíSíiíiCíiíSíSíiSSÖíSSSíSíÍöQCSíSGQíSöíSíSSSíSQSSSSíSOtSGíjíSGíSíSGOíÍíSíSiSSSöS
í? £?
£?
;?
p
o
£7
8
«
ö
O
O
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
e
»
g
a
t:
a
a
a
o
5?
8
«
0
c;
o
a
a
a
o
o
a
o
a
a
1
a
o
o
o
o
o
o
Bernh. Petersen
Reykjavik
Símar: 1570 (2 línur). Símnefni: ,,Bernhardo“.
Kaupir z
Allar tegundir af Iýsi,
Fiskimjöl,
Harðfisk,
Söltuð hrogn,
Sykursöltuð hrogn,
Grásleppuhrogn.
Sclurz
Kaldhreinsað meðalalýsi,
Fóðurlýsi,
Lýsistunnur,
Síldartunnur 1 n
Kol í heiium förmum,
SaSt í heilum förmum,
Björgunarbáta og herpinótabáta
úr aluminium.
Mý fulRkomin kaid-
hreinsunarsföð.
Sólvallagötu 80. — Sími 3598.
4$
ð
S£
1
i
R
8
£?
O
O
»
#*>
W"
»
8
W
s
o
8
S£
s
o
o
o
o
o
o
o
I
g
o
O
o

íí
s«
o
it'
J«
<««■
o
#*l'
5£
«
»
íí
8
8
«
8
£?
8
O
ií
a
ICSOQGQQQGGSSGQSSSSQQQOQQQQQSSQQSSQQC S5SSSOQCGQQSSSSSS5SSSSSGGG8AGSSQSSSSSSQOQG*