Vísir - 24.12.1955, Blaðsíða 33

Vísir - 24.12.1955, Blaðsíða 33
JÓLABLAÖ VÍSIS 33 ibúar Ný|t£-Guliieu ferðasf hiklaust aneð flugvélum, cn óííís!**# |»ó íöíra og gafdra. Nýja Giúnea er einkeimilegt fyrribæri. Eyjan er jiæst stærsta eyja hér á jorftu, víð- áttumikil mjög og hinir frum- stæftu ibúar ferftást eins og ei;k- ert sé m®ð ilugvélum, en lifa þó í dauftans ótta vift töíraþulur og svartagaldur. eð ströndum íraín cru viðast niýrar og fen og stórfljót rennn þar í bugðum og hlykkjum eins og þau væri ti'öllaugnir högg- onnar. Innj í landinu cru lió íjöll þakin torfærum, fhckjum af Jiitabeltisgróðrj og fjöllin sjaJf t'ísa nærri þveiimípt af jafn- sléttu, fn dalirnir eru þröngir og hitasóttir geisa þar mjög. Sum staðar í frum.stæðum hér- uðum og afskekktum er spýta notuð til að bylta til jörðinni og er þa ðeinu jarðyrkjuverkfær- ið, sem þar er til. Á öðmm stað, sem einnig er afskekktur Kafa olíufélögin öll hugsanleg ný- tízku tæki til þess að vinna með olíu og hafa þau cytt í það sjö miiljónum dala. þotta andstæðnanna land er hérumbil 2/5 af stærð Gi'æn- lands, eh stjórnmál skipta því og heitir nokkur hluti þess hollenska Nýja-Guineá, en s.væði það sem Ástralía ræður yfir er Papúa og Nýja-Guinea. Á því svæði er álitið að búi um það bil milljón af frumbyggjum ltmdsins og em það rnargir kyn- fiokkar með mismunandi ein- kennum. Engin sameiginleg tnnga. Frumby ggjar N ýju-Guineu hafa mjög mismunandi liöinnds- lit. þar má sjó fólk, sem er eins og rjómaliaffi á litinn og svo aftur aðra, sem cru eins og bik- svört nótt í ásjónunni —• og mörg litarafbrigði þar á milli. En um eitt eiga allir sammerkt: Allr hafa óguriegan; ■ svartan hárlubba, stríðíui og úfinn og tiafa sumir hár, sem er 1S þumV unga á lengd. Máliýzkur þessara k> nflokka eru mjög margar og sanieigin- legt tungumál er ekki t.i!. þó gerist það, að sumir læra eitt- hvað i mállýzku þeirra, sem ein næstu nágrannar. Hrognamáliö „pidgin enska" er mjkið notuð í noi'ðurhluta umráðasvæðis Ástralh’ í skiptuxn frumbyggja við hvita menn. það cr unokk- ur ensk orð, fnjmbyggjamá 1 og alls konar skrílmál, sem kuðlað er saman. Á þessu lu'ognamáli er t.d. húsamálning kölluð liker sem húsið á, sem taubada á. „Tau- bada“ þýðir húsbóndi eða herra. pessi klausa þýðir cigin- lega „málningin á húsum þeim, sem Evrópumenn eiga.“ Ef frumbyggja kona rctlar að scgja á þessú hrogna-máli að eitt bai'n nægi i fjölskyldu, segir hún: „Einir náungi piccanin.ny (ung- bám) bann er itæglega of mik- ii!.“ Piltur einn lýsti slaghoi'py fyj'r löndum sínum, seni aldi’ei iiöfðú slu.irhörpu séð á þessa lcð: „Kassi, marminn hann lcinja, iiann skrækja“. Klæftabuxftur og sterkir litir. Fnimbyggjar þessir hafa oi’ðið fyrir áhrifúin frá Evrópumönn- úm að því leyti að þeir eru hætt- ir áð nota trjábörk og laufblað l til að skýla nckt sinni. Nú nota þeir rauai eða laplap. þetta er aðcins lengja úr baðrnullai'dúk, sem vafið er um sig frá mitti og ofan að hnjám. Er það áþekkast pilsi. Mjög fáir nota skyrtu eða skó. Jtegar þeir nota skyrtu gei'a þoir það frernur vegna litaSam- setninga og þykir þeim sterkir litir og rnismunandi á skyrtu og rami skemmtilegastir. Aldrei cr Guiénubúi hreyknari, ixeldur en þegar hanu hcfur getað eignast heiðguit rami og fjólubláa skyrtu, sem hvort tvéggjá cr nægilega litst.erkt. þúsundir þeirra starfa á kók- oshnetuekrunum, sem framlciða „kopra". pað er hinn þurkaði kjami úr kókoshnetunni, sem er áríðandi feitmetisupspretta fyrir heminn. Aðrir vinna á gúm- ekmm, eða hjá gulivinnsiufé- iögum eða á kólvóbauna-ekrum. Og það er atvinnan, sem gerir að þeir ferðast með ílugvélum. Reglur þær, sem settar hafa yerið um vinnu frumbyggja cru strangar mjög. Er vinnuveitend- um gert að skyldu, að sjá þeim, sem ráða sig, fyrir flutningi frá heimaþorpinu og til þess aftur, og er samð skriflega um þet.ta. Plantekrustiómendur og gull- Vinnslufélög geta sjaldan fengið nægan vinmikrait í grcnnrt við siff leita því til fjarltegari horuð hæns búa þama öll í! sömu vistarveru. Ólireinindin1 eru gííurleg og þarna úir og gnúr af flóm, mýflugum og: öðru hitabeltisslcaðræði, Ótti við seiðskratta og ilia anda ásækir alia jafnt og þétt. Oft grafa þeir, látið fólk fjölskyldunnar undir húsum sínum svo að óvinri geti eklci ná<5 í bein þeirra og notað þau til þess að fromjá rneð seið. Veizlur eru haldnar til þess að friða anda hinna framliðrai og íeiaða. I'iumbyggjar þar rpða urrj skemmta þeim, sem sig \enjulega til áys í sonp. Éii iifs eru. Verða þá stundúm crjur þai sem skipagöngur em ekki i smámunum, cr gieðin mjög tíðai’ og oft óárciðanlegar telja vinnuveitendur sér hag í því og enda ódýrara, að leigja flugvélar t.il að flytja fólkið tii ekranna og burt aítur. í>ó að margt af fólkinu liafi aldrei fyrr séð flugvél á jörðu, Qg þó að það hafi aldrei fyrr yf- irgefið átthaga sína, ræðst, það til uppgöngu í flugvélina eins og ékkért sé, eða eiiis og vanur borgarbúi stígur upp í strætis- vagn. Ef ferðalagið er erfitt og flugvélin lioppar upp og niður í, loftinu, hnipra þeir sig saman °S leggja höfuðin á hné sér, en iáta ekki að öðru leyti á sér sjá, að þeir séu hræddir. Flestir af þessum samnings-. bundnu verkamönnum koma frá fjallaþoi-pum, scm hafa ekki sambönd við Evrópumenn, ncma þegar stjómareftiriitsmcnn eru þar á ferð éða þá eftii'Iit méð heilsufari. þeir búa í bámbus- húsum með pálmablaðaþökum og eru þau oft svo framstæð að ekki er hægt' að jkömast inn í þau nema með því að skriða í gégnúm dyr, sem er mjög mjó- ah og ekki hálf hurð á bæð. Karlar, konur, böm, svín og stendur scm liæst og endar þá fögrraðurinn auðvekllega með morðum. Hefur það síðan í för mcð sér hefndarráðstafanir með aðförum og árásum vikum sam- an, þar til er eftirlitsménn stjórn arinnar koma á vcttvang og binda endi á vandt'æðin. En yf- irleitt eru frumbyggjar Ný.iu- Guineii glaðvært fólk óg láta i ijós mikirui fögnuð við dansa og söpg. )>cir hera fijótt og auð- veldlega en cru amiars alvég libyrgðarlausir cins óg börn. þeir verða fljótt leiðir á vana- iðju og djúpstæð leti cinkenilii* ailah kynflokkinn. Eins og hjá öllum Jrumsta'ð- um þjóðum verður kvenfólkið að sjá um mest af vinmmni í þorpinu. Segja má að flest ir af íbúum landsins sé í raunitmi steinaldamienn. það er nú, eft- ri styrjöldina aðalstarf ,'s.tjórn- armnar í Ástralíu, að komast í samband við þessi frumskóga- böm og í'cyna að mennta þau. það starf er ]>ó ekki nýtt, því að nokkur hluti ibúanna hefur hú- ið við nokkra menhingu um úratugi, en gífurlegt siarf er, framundan og eftir að rækja. i (••••»t»**H««*«*»*(»*«*»*«»*M*«**«*«*t»lt«»»tt««***«*«*»M«*t«««**«<***»MM«»*»«»**ttt****«*»**»*f*tl*««t«*tH*«»*l(*« srtta'ttð uttt ha>t sÉ iílki 'ií * : - UMBOÐIÐ Vélstniðjan Mtéöinn h.i. j Simi 7565 (6 linur) l •••«•••••••••«•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••*••••••••••••••••*»••«

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.