Morgunblaðið - 06.07.1965, Blaðsíða 3

S NTfmmvmnvTmniiiiiTinimmtfnrfiiTmitTftimimiirmrifnmimrMifHiirnmmimnniiMiimfi
Þriðjtidagur 6. júlí 1965
MORGUNBLADIÐ
3

Framkoma unga fólksins var til fyrirmyndar
fct fe
UM 25 þúsund manns sóttu
landsmót Ungmennafélags
Islands að Laugarvatni um
sl. helgi. Mótift var í heild
sérstaklega vel heppnað,
og nutu mótsgestir veður-
blíðunnar í ríkum mæli. —
Ungt fólk setti svip sinn á
þetta mót, og var fram-
koma þess til mikillar fyrir
myndar, að því er Óskar
Ólason, varðstjóri, tjáði
blaðinu. 26 manna lögreglu
sveit úr Reykjavík var að
Laugarvatni um helgina.
Tekinn var upp einstefnu-
aéstur að Laugarvatni yfir
. Lyngdalsheiði og um Svína-
vatnsveg frá Grímsnesi á laug
ardag frá kl. 1 til 5 og á sunnu
dag kl. 10 til 4, en frá kl. 4 til
12 á sunnudag var einstefnu-
akstur um sömu vegi frá Laug
arvatni.
• 300 bílar fengu aðstoð
hjá FÍB
Að því er Magnús Valdi-
marsson, sem stjórnaði vega-
þjónustu á vegum Félags ís-
lenzkra bifreiðaeigenda, tjáði
blaðinu, hefur aldrei verið
eins mikið að gera síðan vega-
þjónusta FÍB hófst fyrir 14 ár-
um. Níu bílar frá FÍB voru á
vegum úti, þar af einn krana-
bíll og sjúkrabifreið, en Magn
ús var ökumaður hennar. Fór.
hann tvær ferðir til Reykja-
víkur með slasaða og eina ferð
til Selfoss. í flestum vegaþjón-
ustubílunum voru tveir menn,
og höfðu þeir ærinn starfa frá
morgni til nætur. Fengu um
300 bílar aðstoð hjá FÍB. Um-
ferð gekk nokkuð greiðlega,
þegar ryks á vegum gætti
ekki, en þegar svo bar undir,
sýndu bilstjórar ekki þá aS-
gæzlu, sem nauðsynleg er, þeg
ar ekið er í rykmekki.
Mest annríki hjá vegaþjón-
ustubílunum var á sunnudag-
inn. Flestar viðgerðir voru í
Laugardalnum, en þar voru
staðsettir þrír viðgerðarbílar.
Fyrir orð Magnúsar var við-
gerðarbíll frá Hjólbarðavið-
gerð Vesturbæjar staðsettur í
Laugardal, og nutu margir
þeirrar þjónustu.
Magnús kvað það mjög al-
varlegt ástand, hve bílstjórar
tækju lítið tillit til sjúkrabif-
reiðarinnar. Þessi bifreið er
auðkennd „Slysahjálp", en
samt sem áður þrjózkast bíl-
stjórar við að víkja úr vegi
fyrir henni. Einnig er hvít
veifa á bifreiðinni, sem bendir
til þess, að aðrir bílar eigi að
fara til hliðar, en bílstjórar
virða hafia ekki. Sagði Magn-
ús, að FÍB hefði farið fram á
það að fá sírenu í sjúkrabif-
reiðina, en því hefði ekki ver-
ið sinnt. Verður þó ekki ann-
að séð en full þörf sé á slíku.
Sjúkrabifreiðin gegnir mikil-
vægu hlutverki og ætti því að
vera ljóst, að hún þarf á auð-
kenni að halda, sem umferðin
tekur tillit til.
• Hjálparsveit skáta hafði
í mörg horn að líta
Hjálparsveit skáta gegndi
mjög mikilvægu þjónustuhlut-
verki að Laugarvatni um helg
ina. Skátarnir höfðu nóg að
gera allan tíman meðan mótið
stóð yfir, en sérstaklega þó á
sunnudaginn. f sveitinni voru
30 manns, piltar og stúlkur.
Blaðið hafði tal af Karli
Marinóssyni, og sagði hann, að
hjálparsveitin hefði haft slysa
varðstofu í tjaldi og auk þess
sjúkratjald með 10 legupláss-
um. Ennfremur sérstakt tal-
stöðvartjald og talstöðvarþjón
ustu. Unnu skátarnir 6 tíma
vaktir 8 í einu. Hálft 5. hundr-
að manns leitaði aðstoðar
hjálparsveitarinnar, en í flest-
um tilvikum var um að ræða
minniháttar sólbruna. Um 10
manns voru sendir læknastúd-
entum, sem höfðu sjúkrastofu
i Héraðsskólanum eða til Sel-
foss með sjúkrabifreið FÍB.
Vegna hinna tíðu sólbrunatil-
vika lét hjálparsveitin til-
kynna áskorun til mptsgesta
um að gæta sín vegna sólar-
innar. Á sunnudag, þegar fólk
var mest niðri við vatnið,
hafði hjálpaísveitin menn á
báti úti á vatninu með öndun-
arpoka og línubyssu og labb-
rabb-tæki. Var þetta öryggis-
ráðstöfun, ef eitthvað ' skyldi
út af bera úti á vatninu. Þess
voru mörg dæmi, að fólk lagð-
ist í vatnið til þess að kæla
sig.
Allur útbúnaður hjálpar-
sveitarinnar var fenginn að
láni hjá Slysavarnafélaginu.
Sagði Karl, að hjálparsveitin
væri mjög þakklát félaginu
fyrir það og ennfremur FÍB
fyrir þeirra þátt að leggja til
sjúkrabifreið; en án hennar
hefði sveitin tæplega getað
starfað.
• Læknaþjónusta
Sem fyrr segir önnuðust
tveir læknastúdentar lækna-
þjónustu í Héraðsskólanum,
þeir Auðólfur Gunnarsson og
Valgarður Egilsson. Höfðu
skátarnir talstöðvarsamband
við þá úr sjúkratjaldinu. Auð-
ólfur sagði í viðtali við blaðið,
að allmargir hefðu leitað
læknisaðstoðar frá laugardags
morgni fram á “sunnudags-
kvöld. Ekkert tilvik hefði þó
verið stórvægilegt utan eitt, er
ölvaður maður ók á stúlku, en
hún skarst nokkuð í andliti.
Var henni ekið í sjúkrabifreið
FÍB til Reykjavíkur. Nokkur
brögð voru að því að fólk
skæri sig á glerbrotum í vatn-
inu, en aðspurður um það,
hvort einhverjir hefðu fengið
sóKting, kvaðst Auðólfur ekki
mundu kalla það því nafni.
Allmargir fengu sáran höfuð-
verk vegna sólarhitans og
fylgdi því oft og tíðum ógleði.
Annars væri áberandi, hve
fólk, sem lítið hefur verið í
sól, fer óvarlega. Auðólfur
kvaðst lítið hafa orðið var við
ölvun; helzt hefði verið um ó-
happaslys að ræða.
• Viðgerðarþjónusta
Að Laugarvatni var stað-
settur fullkominn viðgerðar-
bíll frá Hjólbarðaviðgerð Vest
urbæjar. Þorsteinn Örn Þor-
steinsson, forstjóri fyrirtækis-
ins, sagði í viðtali við blaðið,
að margir hefðu notfært sér
þessa þjónustu og hefðu tveir
viðgerðarmenn, sem störfuðu í
bílnum, þurft að bregða sér
til Reykjavíkur til þess að
sækja fíeiri slöngur og dekk.
Gerðu viðgerðarmenn . ýmist
að selja ný dekk og slöngur
eða láta heilar notaðar slöngur
í skiptum fyrir sprungnar. —
Nutu 56 bifreiðaeigendur að-
stoðar þeirra á sunnudag, en
26 á laugardag.
IMIIIIUtUIHII
STAKSTFIIVAR
„Sjá hér hve illan
endi...............“
Eysteinn Jónsson, hinn valti
foringi Framsóknarflokksins, læt
ur Timann birta við sig viðtal á
forsiðu sl. sunnudag og segir þar, *.
að á Austfjörðum hafi menn
„staðið á öndinni út af bráða- ' -
birgðalögum um síldarskattinn,
sem stöðvuðu síldveiðiflotann".
Eysteinn segir siðan, að þrátt fyr-
ir lausn deilunnar sé áhyggjum
ekki létt af mönnum, því að nú
spyrji menn hver annan: „Upp á
hverju tekur hún (þ.e. stjórnin)
næst og hvar endar þetta?"
Hafi nokkur maður á Aust-
fjörðum „staðið á öndinni" vegna
síldveiðideilunnar var það Ey-
steinn Jónsson sjálfur. Meðan
deilan var enn óleyst stóðu bæði
Eysteinn og Framsóknarflokkur-
inn á öndinni. Mundi þeim tak-
ast að gera málið að pólitisku
árásarefni á ríkisstjórnina? Var
nú loksins komið upp það mál,
sem skapað gæti þeim möguleika ^
á stjórnaraðstöðu?
Þannig hugsuðu Framsóknar-
menn og Eysteinn og þess vegna
„stóðu þeir á öndinni" meðan
deilan varði og biðu milli vonar
og ótta eftir því hversu fara
mundi. En forsjónin var þeim
ekki hliðholl, deilan var leyst
fyrir tilstilli ábyrgra aðila og
Framsóknarmenn sitja enn utan
garðs.
Það er þvi enginn furða þótt
Eysteinn segi nú: „Hvar endar
þetta?“ Sjálfur varð hann ráð-
herra, kornungur, fyrir stríð og
síðan nær sleitulaust þar til
vinstri stjórnin féll. Getur það
verið, að stjórnmálaferill, sem
hófst svo glæsilega eigi sér þann
endi, að Eysteinn komist ekki i
ráðherrastól aftur í .ellinni? Já,
hvar endar þetta, Eysteinn?
Það er von að maðurinn spyrji.
Eftir áratuga ráðherramennsku
Eysteins Jónssonar er svo komið,
að enginn íslenzkur stjórnmála-
maður fæst til þess að sitja í ríkis
stjórn með honum, nema kánnski
hinir örfáu stuðningsmenn, sem
hann á enn í þingflokki Fram-
sóknarflokksins.
Og „upp á hverju tekur ríkis-
stjórnin næst?“ Það skyldi þó
aldrei fara svo að senn taklst
samningar á Suðvesturlandi ©g
vinnufriður þar með tryggður i
landinu samfleytt í tvö og hálft
ár? Það yrði Framsóknarmönnum
og Eysteini vafalaust mikil von-
brigði.
En þeir geta nú litið í eigin
barm og tuldrað við sjálfa sig og
Eystein: „Sjá hér hve illan
endi . .. .“
Fréttafalsanir Tímans "
Timanum er nú svo mikið i
mun að bera af sér sakir um
fréttafalsanir, sem blaðið gerir
sig sekt um hvenær sem því þyk-
ir við þurfa, að öll forystugrein
blaðsins fjallar um það efni sl.
sunnudag.
Skrif Tímans um þetta mál
sýna, að blaðið veit upp á sig
skömmina, en gerir tilraun til
þess að breiða yfir hana með því
að ásaka aðra um hið sama. En
það er sama hvað Tíminn skrifar
margar forystugreinar um þetta
mál. Blaðinu tekst ekki að fela
það sem allir sjá að það hefur
gert.
Blaðinu væri nær að skamm-
ast sín og þegja um þetta mál.
Meðan síldveiðideilan stóð flutti
Tíminn rangar fregnir um mikla
veiði á síldarmiðunum augljós-
lega í þeim tilgangi að skapa auk-
inn óróa meðal fólks út af þessu
máli. Þetta liggur fyrir. Timinn
ætti því að sjá sóma sinn í að
ásaka ekki aðra um eigin syndir.
En málgagn Framsóknarflokks-
ins hefur kannski enga sómatil-
finningu.
t