Morgunblaðið - 06.07.1965, Blaðsíða 19

Þriðjudagur 6. júlí 1965
MORCUNBLAÐID
19
Kristjcan Jakobsson
póstmaður — Minning
f DAG verður gerð útför
Kristjáns Jakobssonar' póst-
manns, er lézt að heimili sínu
hér í borg 29. júní s.l. 64 ára
að aldri. Banamein hans var
hjartabilun. Kristján gekk ekki
heill til skógar mörg hin síðari
ár, en hann bar heilsubrest sinn
með karlmennsku og hafði
spaugsyrði á hraðbergi allt fram
á hinztu dægur.
Kristján var Þingeyingur að
ætt, fæddur að Kraunastöðum í
'Aðaldal 25. júni 1901 en ólst upp
í Fosseli. Ungur að árum flutt-
ist hann til Suðurlands. Starf-
aði’ hann um skeið á Sámsstöð-
um í Fljótshlíð hjá Klemenz
Kr. Kristjánssyni. Hann var
mjög léttvígur verkmaður og
kappsamur til allra starfa og því
cótzt eftir honum til allra verka.
Hann setdst að í Reykjavík árið
1936 og bjó hér æ síðan. Árið
1944 gerðist hann póstmaður og
Igengdi þvi starfi meðan heilsan
leyfði.
Kristján var maður félagslynd
ur og starfaði í mörgum félög-
um hér í borg af þeirri alúð og
ósérplægni sem einkenndu öll
hans störf. Þannig var hann
etyrkur liðsmaður Góðtemplara
reglunnar og meðal frumherja
að landnámi templara að Jaðri. í
Póstmannafélagi íslands mun
hann hafa starfað mikið um
langt árabil. Hann var einnig
mjóg virkur félagx í Þingeyinga-
féiaginu í Reykjavík og aðal-
krafturinn í skógræktarstörfum
fé agsins á Heiðmörk. Þar hófust
kynni okkar að ráði og hafa fáir
CSTANLEY]
HANDVERKFÆRI
— fjölbreytt úrval —
fSTANLEYj
RAFMAGN SHAND-
VERKFÆRI
ávallt fyrirliggjandL
Einkaumboð fyrir:
THE STANLEV WORKS
%
F ludvic STOM y
L á
eða engir landnemar á Heið-
n.örk, sýnt nífeiri dugnað í störf-
um en Krutján Naut hann þar
óí koraðs stuðnxngs konu sinn-
ar og barna.
Kristján starfaði af áhuga í
Skógræktarfé agt Reykjavíkur
frá stofnun þess 1946 og - var
lcjigum fuiltrúi þess á aðal-
fundum Skógri.ektarfélags ís-
lands. Það var því að verðleik-
um er Skógræxtarfélag íslands
sæmdi Kristján sérstökum heið-
ursverðlaunum fyiir vel unnin
storf á aðalfurvdi félagsins að
Hóxum 1959. Mun flestum í
irmni, er þar voru staddir,
ræða Kristjáns við þetta tæki-
læri, en hann taldi þennan heið-
ursvott ekki síður veittan konu
s.nni, fyrir scuAning hennar við
þetta áhugarnál sitt.
— / plæingu
Framhald á bls. 17
menn þetta tækifæri til land-
kynningar, enda koma ferða-
manna hópar til Noregs í sam-
bandi við mótið frá fleiri lönd-
um, svo sem Danmörku, Svíþjóð,
Englandi, Þýzkalandi og jafnvel
alla leið frá Japan. — Heims-
meistaiakeppni í plægingu er
enginn hversdagsviðburður. Til
mikils heiðurs er að vinna fyrir
þaiin sem sigrar og fyrir land
hans og þjóð.
Auðvitað (?) komum við ís-
lendingar hvergi nærri þessum
leik. -Við verðum víst að láta
okkur nægja að rifja upp frá-
sögn Snorra um konunginn og
stórbóndann á Steini og orða-
leik sona hans og stjúpsonar.
Það hefi ég raunar oft gert á
ferð um þessar slóðir, og heima
á bæjarhæðinni á Steini, þar
sem sér vítt um akurlönd Sig-
urðar konungs og lendur þær
sem í haust verða plógland 43.
snjallra plógmanna frá 23 þjóð-
löndum. Fagurt er einnig að
líta yfir þessa búsældarsveit af
húsahlaðinu heima hjá Stále
Kyllingstad. Þar hefir listamað-
urinn og frú hans, sem er rit-
höfundur nokkuð kunnur, búið
um sig á svo sérstæðan og glæsi-
legan hátt að öllum verður ó-
gleymanlegt, sem eiga því láni
að fagna að gista Kyllingstad-
hjónin og njóta vinsemdar
þeirra og gestrisni.
Fagurt er Hringaríki, Hringa-
ríki við Týrifjörð, segir norska
skáldið Per Sivle í söguljóðum
sínum. Hið sama mun Sigurður
sýr vafalaust segja —þykja það
„fagurt þegar vel veiðist“ — er
hánn á hausti komanda horfir
frá haugi sínum á plógkeppnina
miklu, á ökrunum hans fornu.
3. júní 1965
Árni G. Eylands
Kristján var frábært snyrti-
menni í öllum störfum sínum.
Óvíða hefi ég séð meiri reglu-
semi á nokkuru verkstæði en
í smíðaskálanum hans heima.
Þar var hver hiutur á sínum
stað og allt handbragð þar og
verkfærin sjílf báru vitni' snyrti
mennsku og hugkvæmni.
Kristján var hamingjumaður.
Hann átti aíltaf áhugamál, sem
hann barðist íyrir af einurð og
ósérplægni og raut þá ávallt
stuðnings góðrar konu. Slíkir
menn leita séi ekki dægradvalar
í öðru en heilbrigðu starfi. Vinn
an og áhugamálin er þeim gleði-
vaki.
Kristján var kvæntur Mar-
gréti Vigfúsdóttur frá Reyðar-
firði og lifir hún mann sinn á-
samt 4 börnum þeirra. Þau hjón-
in voru frábærlega samhent
jafnt í áhugamálum þeirra
beggja sem og til þess er til
heilla horfði fyrir heimili þeirra
og börn.
Við þessi vegaskil færi ég
Kristjáni þakkir fyrir langt sam
starf og votta konu hans og börn
um samúð í harmi þeirra.
Einar G. E. Sæmundsen
Bezt að auglýsa
í Morgunblaðinu
FLJÚGID með
FLUGSÝN
til NORÐFJARÐAR
| FerSir ollo
| virko dogo
I
| Fró Reykjovík kl. 9,30
| Fró Neskaupstað k). 12,00
1 AUKAFERÐIR
1 EFTIR
JÞÖRFUM
I
Sími
13333
Til leigu
Nú 4ra herb. íbúð í fjölbýlishúsi með sér inngangL
íbúðin er ca. 100 ferm. Stór stofa og 3 rúmgóð
herb., mikið- skáparými. Parket gólf í allri íbúðinni
og loft alls staðar viðareinangruð. Lausir veggir úr
harðviði (álmi). Eldhús mjög nýtízkulegt. íbúðin
er til leigu frá 15. júlí eða 1. ágúst n.k. Tilboð er
greini leigu, fyrirframgreiðslu, persónulegar upp-
lýsingar og fjölskyldustærð (aldur barna) sendist
blaðinu fyrir n.k. föstudag þann 9. júlí merkt:
„8888 — 6954“,
JOHIMSON
Til sölu 10 ha. Johnson utanborðsmótor, notaður
aðeins í 20 klst. í ÞingvallavatnL
Upplýsingar í síma 18584, 11583.
Magnús Jonsson frá
Víkingsstöðum
Á unglingsárum mínum kom
ég eitt sinn að Freyshólum í
Vallahreppi. Þar voru þá til
heimilis ung hjón, sem ég hafði
ekki áður séð, nýlega gift, sem
vöktu athygli mína.
Hressilegur blær, samfara var-
færni og glettni var svo áber-
andi í fari bóndans að ég skynj-
aði skapgerð mér áður óþekta,
síðar átti- ég eftir að kynnast
þessum hjónum betur í lífinu.
Magnús Jónsson var fæddur
að Freyshólum í Vallahreppi 5.
nóv. 1888, sonur Ljósbjargar
Magnúsdóttur og Jóns Guð-
mundssónar bónda þar. Dvaldi á
æskuixeimili sínu ásamt fjórum
systkinum sínum til 16 ára ald-
urs, er hann flytur til systur
sinnar, sem þá var gift í Kóreks
staðagerði, Hjaltastaðaþinghá, er
hjá þeim hjónum í sex ár svo á
ýmsum stöðum, eft 1913 giftist
hann eftirlifandi konft sinni Ingi
björgu Björnsdtótur frá Seyðis-
firði og hófu þau búskap í sam-
býli við aðra. Þá voru ekki vildis
jarðir á boðstólnum eins og nú,
nei, ung hjón máttu sætta sig
við tvíbýli ef um var að ræða
jarðnæði og þá oft sitt árið á
hverjum stað. Þannig var það
með Magnús og Ingibjörgu, sí-
Jeildir hrakningar þar til 1918, að
þau fengu eyðibýlið Rangárlón í
Jökuldalsheiði til ábúðar og
fluttust þangað um vorið. Að-
staða til búskapar á Rangárlóni
er mér ókunn, en ábýggilega
hafa þau ár verið erfið efna-
litlum hjónum með stóran barna
hóp, því eftir fjögur ár flytjast
þau aftur á æskuheimili Magn-
úsar og dveljast þar til vorsins
1927 að þau fengu Víkingsstaði í
sömu sveit til ábúðar, þar sem
þau bjuggu við vaxandi efna-
hag þar til þau létu jörðina í
hendur sonar síns 1943 og hættu
búskap.
Þeim hjónum varð 10 barna
auðið en misstu fjögur í æsku.
Hin eru dreifð víðs vegar, að-
eins þrjú búsett á Fljótdalshér-
aði eitt á Akureyri og tvö í
Rangárvallasýslu.
Eftir að Magnús hætti búskap
er hann aðeins fá ár á Fljótdals-
héraði í vegavinnu og fleiru, en
flytur síðan til Skúla sonar síris
og tengdadóttur að Hveratúni
í Biskupstungum. í skjóli þeirra
lifir svo Magnús sín elliár og
lézt þar 6. jan. s.l. á sjötugasta
og sjöunda aldursári. Hvílir
hann nú í nývígðum helgum
reit Skálholtsstaðar.
Þetta er í stuttu máli ævisaga
Magnúsar Jónssonar, en hann
sjálfan þekktu aðeins nágrann-
arnir, samferðamennirnir, tilhlít
ar.
Prúðmennskan, samvizkusem-
in, glettnin var aðalsmerki hans,
sem fleytti honum yfir alla
hjalla hve erfiðir, sem þeir ann-
ars sýndust. Hann geymdi aldrei
til næsta dags það verk sem
hægt var að inna af hendi að
kvöldi þó seint væri.
Hann varð aldrei stórbóndi í
verki eða hugsun en snyrti-
mennskan leyndi sér ekki á “
heimili þeirra hjóna utanbæjar
sem innan, þar var eins og bezt
verður á kosið. Hans heimur var
raunverulega ekki búskapur,
heldur leiksviðið, engan ólærðan
leikara hef ég heyrt fara bebur
með kímnissögur, en hann gerði
í vinahópi, þar átti hann heima,
og þar var hans innri maður
bundinn. En lífsbaráttan var
hörð og tækifærin fá til að auðg
ast og æfast á því sviði.
Samfellt í þrettán ár voru
þessi hýón nágrannar mínir, oft
þurfti ég að leita til þeirra, það
an fór ég aldrei dapur. Allt var
til reiðu sem þau hjón gátu
gert mér og öðrum til þægðar.
Nú við leiðarlok vil ég þakka
Víkingsstaðahjónum liðnar sam-
verustundir. Endalok lífsins get-
ur enginn flúið, en gott er skjól
góðra barna og vina. Það hefir
vinur minn reynt í ríkum mæli.
Eftirlifandi konu hans og öðrum
ættingjum votta ég samúð mína.
Snæbjörn Jónsson
Geildal
BWHmDMJMEFKlll
LAUGAVEGI 59..slmi 1847«
DRUMMER
STERKJAR
SKYRTUR
STÍFAR
4 EFNAGÍRD REYKJAVÍKUR H. F.
Bezt að auglýsa í Morgunblaðinu
1