Morgunblaðið - 13.01.1966, Blaðsíða 13

í’immtudagur 13. janúar 1966
MORGUNBLAÐIÐ
13
Svo mikil var auðlegð
hjarta hennar
Fáein orð um Maríu Rögnvaldsdóttur og
Ólaí Hálfdánarson 75 ára
Sakamál gegn dyra-
verði veitingahúss
Hún er 75 ára gömul í dag.
I>að sést varla grátt hár í
höfði hennar, en hún hefur átt
15 börn, þar af sex sinnum tví-
bura. Þegar hún hafði komið
upp þessum stóra hóp þótti
henni gerast dauflegt og tók
til sín börn barna sinna og
fraenda. Svo mikil var auðlegð
hjarta hennar, þótt veraldleg
efni væru lítil og kjör stundum
kröpp. Þó var hún alltaf veit-
andi fremur en þiggjandi, þessi
heldur smávaxna, festulega
kona, dökkhærð og fölleit, glað-
lynd og æðrulaus á hverju, sem
gekk, í blíðu og stríðu,
Hver er hún, þessi fimmtán
barna móðir, þessi hetja hvers-
dagslífsins, sem háð hefur lífs-
orustu sína með fórnandi kær-
leika og afl handa sinna eitt að
vópni?
Þetta er hún María, María
Rögnvaldsdóttir, frá Uppsölum
og Folafæti í Seyðisfirði við
ísafjarðardjúp, nú til heimilis
í Bolungarvík. Svo koma hér
fáeinir drættir úr merkilegri
baráttusögu dugnaðarfólks, sem
á fáa sína líka að kjarki, lífs-
gleði og þrótti.
María ólst upp á Uppsölum
hjá foreldrum sínum, Kristínu
Guðmundsdóttur og Rögnvaldi
Guðmundssyni. Hún giftist Ólafi
Hálfdánarsyni frá Hesti árið
1915 og þar stofna þau sitt
fyrsta heimili. Ólafur stundar
búskap og formennsku á smá-
bátum í Djúpinu jöfnum hönd-
um. Frá Hesti flytja þau að
Kleifum í Skötufirði og búa þar
í nokkur ár.
Næsti dvalarstaður þeirra verð-
ur á Folafæti í Súðavíkur-
hreppi. Enn er stundaður sjór
og rekið bú. Tímarnir eru erfið-
ir. Það fiskast að vísu vel, en
fiskverðið er lágt á þeim tíma,
aðeins nokkrir aurar fyrir kil-
óið, og diikurinn leggur sig
varla á meira en 10-15 krónur.
Barnahópur Maríu og Ólafs er
orðinn stór. En þessi stóra fjöl-
skylda bjargast samt vel, þrátt
fyrir lítil efni. Börnin eru mann
vænleg og vel gerð. Ólafur og
María eru traust og gott fólk,
samhent svo að af ber, æðru-
laus og bjartsýn á framtíðina.
Þau flytja til Bolungarvíkur um
1930. Þar er hafinn búskapur á
nýjum slóðum, fyrst í Tröð en
síðan í Meirihlíð. Þar búa þau
að lokum allt að stórbúi við
góðan og batnandi hag. Börnin
eru komin upp og reynast at-
orku- og drengskaparfólk eins
og þau eiga kyn til. Af fimmtán
börnum deyr aðeins eitt í
bernsku og einn sonur deyr
fullorðinn.
María og Ólafur áttu gullbrúð
kaup sl. sumar og héldu upp á
það við ástsæld barna sinna og
vináttu og virðingu frænda og
vina. Hinn 4. ágúst í sumar,
verður Ólafur 75 ára. Þau hjón
eru að ýmsu leyti lík. Óbilandi
kjarkur og lífsgleði eru höfuð-
einkenni þeirra. í skjóli þessara
eiginleika hafa þau borið sigur
af hólmi í hverri raun. Þau eru
hjartahlýtt og gott fólk, tryggir
vinir vina sinna, einörð og
stefnuföst.
Það er mikill fengur að hafa
kynnzt slíku fólki og notið vin-
áttu þess, gestrisni og alúðar,
hvernig sem á hefur staðið.
Fyrir þremur árum fótbrotn-
aði María. Ég heimsótti hana
þá á sjúkrahúsið á ísafirði. Bein
brotið greri seint. En hún var
örugg og bjartsýn á bata sinn,
og brotið greri og María varð
heil heilsu. Ég vona að hún
gangi ekki hölt. Það mundi hún
trauðla gera „meðan báðir fæt-
ur eru jafnlangir" eins og önnur
hetja mælti forðum. Ég óska
þesum gömlu vinum heima í
Djúpi hjartanlega til hamingju
með lífslán þeirra, um leið og ég
þakka þeim og fólki þeirra allan
drengskap og óbrigðul heilindi
á liðnum tíma.
ÞAKJARN
ÞAKPAPPI
MÚRHÚÐUNARNET
GLUGGAPLAST
BÁRUPLAST
SVARTUR SAUMUR
f HÆSTARÉTTI var nýlega
kveðinn dómur í sakamáli, sem
höfðað var af ákæruvaldinu gegn
lögreglumanni fyrir að hafa sem
dyravörður í veitingahúsinu
Klúbbnum hrint manni nokkr-
um svo frá dyrum veitingahúss-
inis, er hann leitaði þar eftir
inngöngu, að hann féll aftur
fyrir sig niður af tveggja þrepa
palli og hlaut brot á vinstri
ökla með liðhlaupi svo og sködd-
un á liðböndum og var lengi frá
verkum.
Nánari málsatvik eru þessi:
Laugardaginn 12. okt. 1963 kl.
20:45 var hringt á lögreglustöð-
ina í Reykjavík og óskað að-
stoðar að veitingastaðnum
Klúbbnum. Þrír lögreglumenn
fóru á staðinn og samkvæmt ósk
dyravarðar hússins, sem er á-
kærður í máli þessu, visuðu þeir
þaðan manni nokkrum og konu
hans, en þar sem lögreglumönn-
unum virtist maðurinn vera úr
öklalið var hann fluttur á Slysa-
varðstofu Reykjavíkur til að-
gerðar og athugunar.
Fimmtudaginn næstan á eftir
kærði maður þessi til rannsókn-
arlögreglu yfir því, að hann væri
fótbrotinn af völdum ákærðs,
sem hefði hrundið sér. Frásögn
kæranda var á þá leið, að hann
hefði verið í síðdegisboði ásamt
konu sinni umræddan dag og
drukkið þar þrjú glös af „cock-
tail“. Síðan fóru þau hjónin á
veitingastaðinn Klúbbinn til
kvöldverðar. Um leið og kær-
andi gekk upp útidyratröppur
veitingastaðárins kvaðst hann
hafa tekið eitthvert bakslag, og
taldi hann að ákærður, sem
þarna var við dyravörzlu, hefði
af þeim sökum neitað sér um
inngöngu sakir ölvunar, enda
þótt hann hefði þá alls ekki
verið áberandi ölvaður. Sagði
kærandi, að ákærði\r hefði lok-
að útidyrahurðinni eftir að hon-
um hefði verið neitað um inn-
göngu, en fljótlega komu að
fleiri gestir og var þá opnað.
Kvaðst ákærður hafa verið
fremst í hópnum og ítrekað ósk
sína um að komast inn og jafn-
framt reynt að ýta sér inn með
því að berast moð straumnum.
Setti dyravörðurinn kæranda þá
til hliðar og var það gert ill-
GALV. SAUMUR
BEYKIPARKET
EIKARPARKET
PARKETLÍM
PARKETLAKK
VIÐARÞILJUR
indalaust. Hjá rannsóknarlög-
reglu skýrði kærandi frá að hann
hefði í þessu talið sig sjá einn
úr kunningjahópnum og því ýtt
fast á dyravörðinn með öxlinni
og ætlað að pressa sig inn til að
ná sambandi við manninn. Dyra-
vörðurinn hefði þá tekið framan
til í brjóstið á honum hent hon-
um aftur á bak og kastið verið
svo mikið á honum, að hann
hefði lent á konu sinni, sem hálf
féll undir hann, en sjálfur hefði
hann dottið til hliðar og aftur á
bak niður tröppurnar.
Ákærður skýrði svo frá, að
hann hefði neitað kæranda og
konu hans um inngöngu í veit-
ingahúsið, þar sem hann taldi
þau ölvuð. Óhappið hefði viljað
til, er kærandi hefði reynt að
þrýsta sér inn um dyr veitinga-
hússins. Hann kvaðst hafa ýtt
honum frá dyrunum með hand-
arbakinu, þannig að hann féll
aftur á bak eða öllu heldur hörf-
aði aftur bak, en er hann reyndi
að bera fyrir sig fæturnar, þá
hefði kærandi stigið út af pall-
inum og misst við það jafnvæg-
ið. Ákærður staðhæfði, að ekki
hefði verið um handalögmál eða
átök að ræða um handlegg á-
kærðs, er honum var ýtt frá.
Nokkur vitni voru leidd í mál-
inu, þar á meðal maður sem
annaðist dyravörzlu veitingastað-
arins ásamt ákærðum umrætt
kvöld og var vitnisburðyr han^
mjög á sömu lund og ákærða.
Gefst ekki rúm hér að rekja
frekar framburð vitna.
I sakadómi Reykjavíkur var
talið, að ákærður hefði gerst
sekur um brot á 218. gr. hegn-
ingarlaga með háttsemi sinni, en
með hliðsjón af öllum málsat-
vikum svo og því, að ákærði
hefði ekki áður orðið sekur um
hegningarlagabrot, þótti mega
ákveða, að ákvörðun um refs-
ingu ákærðs skyldi frestað og
niður falla að liðnum tveim ár-
um frá uppkvaðningu dómsins
enda héldi ákærður almennt skil
orð 57. gr. almennra hegningar-
laga.
Niðurstaða Hæstaréttar varð á
annan veg. Segir svo í forsend-
um að dómi Hæstaréttar. „Starfs-
skyldur ákærða voru meðal ann-
ars að gæta reglu í veitingahús-
inu og sjá um, að ölvað fólk
fengi ekki inngang. Sannað er,
að kærandi, og eiginkona hans
voru ölvuð, þegar ákærði synj-
aði þeim inngöngu í veitinga-
húsið. Hefur kærandi borið, að
hann hafi „ýtt fast á dyravörð-
inn með öxlinni og ætlað að
pressa mig inn“. Kveðst vitni
þetta ekki geta borið um, hvort
ákærði „beinlínis tók á því með
gripi eða hvort hann eingöngu
stjakaði við því með opnum
lófa“. Leggja verður til grund-
vallar framburð ákærða, sem
studdur er af vætti vitnisins
Björgvins Lútherssonar um það,
að ákærði hafi ýtt kæranda frá
dyrunum með hægra handar-
baki. Ákærði þurfti að hleypa
inn gestum og loka dyrunum.
Þetta starf gat ákærði ekki
rækt, nema með því að bægja
kæranda frá dyrunum. Eins og
atvikum var háttað, en þeim er
lýst 1 héraðsdómi, þykir var-
hugavert að telja sannað, að á-
kærði hafi stjakað það hart við
kæranda, að hann verði talinn
hafa gerzt offari i þeim aðgerð-
um. Þykir því brezta sannanir
fyrir refsiverðri sök ákærða. Bcr
því að sýkna ákærða af kröfum
ákæruvaldsins í máli þessu.
Rí'kissjóður greiði allan sakar-
kostnað".
Otgerðarmenn
Þeir útgerðarmenn sem
ætla að nota hina hand-
hægu og góðu netadreka
okkar á vertíðinni, gerið
svo vel að panta þá í tíma.
„Froskköfun við skip.“
Vélsmiðja
Andra Heiðberg
Laufásvegi 2 A Reykjavík
símar 13585 og 51917.
Rúðugler
Rúðugler
3—4—5—6 m/m
fyrirliggjandi.
Verð hvergi lægra

EGILL ÁRNASON
Slippf élagshú s i nu
sfmar 14310 — 20276
Bezt ai) augíýsa í lUorgunblaðinu
S. Bj.