Morgunblaðið - 13.01.1966, Blaðsíða 17

Fimmtudagur 13. Janfiar 1966
MORCUNBLAÐIÐ
17
— Enn um ölið
Framhald af bls. 12
1 g. af kolvetnum inniiheldur
4.1 hitaeiningu.
1 g. af' þ'ví, sem kallað er bjór-
extrakit inniheldur 3.8 hitaein-
ingar.
I»annig séáft, að bjórinn inni-
heldur um 200 hitaeiningar, auk
vítamína, í lítra, sem ekki koma
tfrá alkóíhólinu í honum. Til sam-
anburðar má geta þess, að mjólk
inniheldur um 680 hitaeiningar
í lítra.
Eða finnst ekki hæstaréttar-
lögmanni skylt að hafa það held-
ur, er sannara reynist?
Árni Gunnlaugsson tilfærir urn
mæli 3 merkra manna um áfeng
ið. Síðan spyr hann: „Hvernig
geta menn skellt skollaeyrum við
lífsspeki og reynslu slíkra stór-
menna?
Það er kunnara en á þurfi að
minnast, að sú tilhneiging hefur
oft skotið upp kollinum meðal
manna, að viðhafa stórasannleik
eftir einihverjum merkismönnum.
Boðendur þessa sannleika vilja
þá gjarnan setja lög til þess að
tryggja það, ai fólk taki við hon
um. Sagt með orðum Árna á
„ströng og heiðarleg li' ggæzla,
á-amt þungum refsiviðurlögum“
að koma því til leiðar, að engin
villa sé í hönd eða huga. Menn
minnast rannsóknarréttarmanns
ins Torquemada, Adolfs sáluga
Hitlers, Jósefs Djúgasvíla í
Rússíá, Maós í Kína og fleiri.
Sumir þessara manna hafa á ein
hverjum tímum verið íslenzkum
mönnum stórmenni og mann-
kynsfrelsarar.
Ég var í 5 ár við n 'm í Tækni
háskólanum í Stuttgart. f skólan
um var veitingastofa, sem auk
þess að selja mjólk, brauð og
þess háttar, hafði á boðstólum
allar tegundir áfengra drykkja,
allt frá bjór í sterkasta brenni-
vín og verð á öllu þessu mjög
lágt.
Samtíma mér voru um 20
íslendingar á þessum skóla og
flestir okkar engi- óivaningar í
brennivínsdrykkju héðan að
heiman. Ég veit ekki betur, en
að allan þennan tíma, hafi eng-
inn okkar nokkru sinni keypt
þarna sterkt áfengi, og í tel.iandi
skipti fengu menn sér þar öl-
glas og ekki sá ég heldur þýzka
samstúdenta gera slíkit. Helzt
voru það eluri si-j f íenn skól-
ans, sem stungu þarna út einn
snafs öðru hverju.
Þennan tíma drukkum við
nærri eingöngu öl, er við
vildum gera okkur glaðan
dag, og s-ízt urðum við varir við
þessa staðhæfingu Árna: „Er-
lend reynsla er sú, að því meira,
sem drukkið er 2 öii, því meiri
verður fýsnin í aðra sterkari
drykki“. Að vísu segir Árni fyrr
í grein sinni: „Af ofdrykkju-
mönnum í Ffakki - neyta 6 af
hverjum 10 aðallega léttra vína“,
Hvað um það, þá hef ég aðeins
nefnt þetta hér, til þess að sýna
það, að vanþroski í meðferð
áfengis er íslendingum engan veg
inn meðfæddur, heldur áþrengd
ur af óskynsamilegrm regilum,
bönnum og höftum í langan
tíma.
Meginmáli skiptir, að við ís-
lendingar fáum leyst þessi mál,
sem mest lausir v æsingar og
ofstaski. Minnumst þess ávallt, að
það er vandratað i. rðalhófið í
þessurn mélum sem öðrum.
Halldór Jónsson, verkfr.
Verzlunarpláss til sölu
á horni Grettisgötu og Barónsstíg. Skipti á 3—4
herb. íbúð kemur til greina.
Upplýsingar á staðnum. Grettisgata 62.
Hef opnað lækriingastofu
í Aðalstræti 4, Ingólfs Apóteki.
Viðtöl eftir samkomulagi. Viðtalsbeiðnir kl. 1—2
í síma 2 17 88 eða heimasíma 2 18 72.
Sérgrein: Húðsjúkdómar.
SÆMUNDUR KJARTANSSON.
Grafa
Alveg ný „Traktor“-grafa, Hamjern — 400, öflug
og afkastamikil, með beltum og allskonar tækjum
fæst leigð til vinnu strax og fært þykir.
Upplýsingar í síma 17866.
JÓN J FANNBERG.
SEIMDISVEIIMN óskast
á ritstjórnarskrifstofur okkar.
Vinnutími kl. 1—6 e.h.

Bifreiðarstjóri óskast
Vinsamlegast hafið samband við verk-
stjórann milli kl. 2 og 4 í dag.
Verk hf.
Skólavörðustíg 16.
LESBÓK BARNANUA
í brún. Hvað var þctta,
sem kom á móti honum?
Hendur og fætur, fætur
og hendur, sem vildu elta
og grípa. Hundrað menn
komu hlaupandi til að
veiða hann. Mikki refur
varð ofsahræddur og
lagði á flótta. Hann hljóp
og hljóp eins og hann
setti lífið að leysa. Hann
hljóp þar til hanu var
kominn langt inn í skóg.
inn. Hann hijóp þar til
hann gat ekki hlaupið
lengra. Þá settist hann
niður til að kasta mæö-
inni.
„Þvílíkt og annað cins!
Hundrað menn höfðu elt
hann! En hann gat hlaup
izt burt frá þeim öllum!
Þeim hafði ekki tekizt að
ná í Mikka ref.“
— ★ —
Eftir þetta fór Mikki
refur aldrei framar að
hænsnahúsinu. Snati hélt
að hann hefði fælt ref-
inn með geltinu sínu.
Bóndinn hélt, að hann
hefði hrætt refinn með
byssunni sinni. Bóndakon
an hefði orðið hissa, ef
hún hefði vitað, hvað það
var, sem hræddi Mikka
ref og bjargaði litlu fall-
egu og feitu kjúklingun-
um!
Þjófarnir hrehkvísu
Arabískt ævintýri
8. „Gáðu sjálfur", sagði
hún og sér til óumræði-
legrar undrunar Jró liðs-
foringinn peningapokann
upp úr vasanium. „Ein-
hverjir þorparar eru að
draga dár að mér“, sagði
hann. Hann kallaði á
þjón sinn og sagði: „Ef
þú gætir vel þessa pen-
ingapoka og berð hann
alla leið til kaupmanns-
ins, skal ég gefa þér nýj-
an alklæðnað“.
Þjónninn Gíbas, tók við
pokanum og ákvað að
gæta hans sem sjáaldurs
auga síns. En hann og
herra hans lentu í mik-
illi mannþröng, og dag-
þjófnum gafst enn tæki-
færi til aS skipta u.*n
peningana og agúrkuna.
Prakikararnir tveir lædd-
ust í humátt á eftir Tyrkj
anum, þegar hann kom til
kaupmannsins. Hann
keypti ennþá fleira og
kallaði síðan til Gíbasar:
„Réttu mér peningapok-
ann!“
En Gíbas heimtaði að
fá fyrst nýja alklæðnað-
inn, sem honum hafði
verið lofað, og liðsfor-
inginn varð að standa við
orð sín og kaupa hann.
10. árg.
Ritstjóri: Kristján J. Gunnarsson
13. jan. 1966.
refur og kjúklingarnir
EITT var það, sem Mikka
langaði afar mikið í.
Hann langaði meira í það,
en nokkuð annað. Á
liverjum degi kom hann
út úr skóginum. Hann
lagðist í leyni sk,ammt
frá hænsnahúsi bóndans.
Á hverjum degi hugsaði
hann með sér:
„Ó hvað mig langar í
einn af þessum feitu
kjúklingum!“
Hænsnahúsið stóð spöl-
korn frá bænum. Mikki
refur gat komist nálægt
því. Hann sá fallegu,
feitu kjúklingana. Hann
fann lyktina af fallegu
feitu kjúklingunum. En
hann gat ekki komist
nógu nálægt. Hann gat
ekki náð í fallegan og
feitan kjúkling. Ekki þeg
ar Snati gamli var ein-
hvers staðar nærri. Snati
var stóri, gamli hundur-
Skrítlur '
Læknirinn ( kemur inn
eftir litla stund): „Jæja
hvað er svo að yður, mað
ur minn?“
Bóndinn: „Að mér, það
gengur etokert að mér.
Ég ætlaði bara að spyrja 111 mf ákærði: .] j
lækninn, h ort hann vildi Dómarinn: „Og ó-
ekki kaupa aif mér kart-
öflur.“ Ákærði:
— Dómarinn: „Og asna?*4
Dómarinn (við átoærða): Ákærði: ,,Nei, herra J1|Í1
„Kölluðuð bér hann minn. Ég gleymdi því ^ ^
þjóf?“
inn á bænum. Um leið
og Mikki refur nálgaðist,
fór Snati að geita. Þá var
nú betra fyrir Mikka ref
að forða sér. Stundum
elti Snati hann út í skóg-
inn. Og stundum kom
bóndinn út með byssu.
Þá beið Mikki ekki hoð-
anna en flúði í ofboði.
Daginn eftir fór hann
samt aftur að hugsa:
„Ó, hvað mig langar í