Morgunblaðið - 23.03.1966, Síða 24

24
MORCUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 23. marz 1966
SUZANNE EBEL:
ELTINGALEIKUR
Maurice kom í kvöldverS til
mín, að minnsta kosti þrisvar í
viku, og mér lannst þetta sýna
vel, hvernig ævi mín var í aug-
lýsingastarfseminni. Ég hafði
með þessu tilbreytingardag, þar
sem hvorki var hægt að segja,
að ég væri að vinna né slæp-
ast. í dag hafði ég verið að fást
við súpuauglýsingu.......ég hef
víst fundið fjörutíu tegundir
súpaskála, handa teiknaranum
og skrifaranum að velja úr. Og
svo þegar heim var komið, var
það Maurice. Góði, kunnugi,
sjálfbyrgingslegi Maurice, sem
ég elskaði álíka lítið og atvinn-
una mína.
Allir karlmenn, sem ég kynnt-
ist virtust enda á sama hátt —
sem kunningjar, til að horfa á
sjnvarp og éta bakkamáltíð með.
Líklega hefur það verið af því,
að ég tók þá skikkanlegu fram
yfir þá ágengu.
Og nú ljómuðu skásett augun
í Maurice þegar ég opnaði sjón-
varpið.
— Romford er sjálfsagt bezti
maður, en ég hlakka nú samt til
að sjá hann hverfa eins og sjón-
hverfingakall, sagði hann með
munninn fullan.
Sjónvarpsfréttimar hófust á
fjörugri tónlist sem einskonar for
mála fyrir brellingum mannkyns
ins, sem á eftir komu, og orkuðu
þannig á mig, að ég vildi helzt
hnipra mig saman og deyja. Það
var alltaf slæmt. Loksins var
komið í ráðhússalinn í Sheffield,
þar sem klappað var þegar Rpm-
ford var kynntur af stúlku, sem
hafði sýnilega verið valin til að
vekja girndir karlmanna, og
i myndavélarnar vofðu yfir Rom-
ford við borð, sem var hlaðið
blómum, glösum og leifunum af
hátíðarkvöldverði, sem mér
fannst alltaf svo smekklaust. Ég
bjst alltaf við, að forsætisráð-
herra, sem væri í ræðustólnum,
mundi stinga upp í sig köku í
miðri ræðunni.
Romford reis úr sæti. Hann
var laglegur maður og hörkuleg-
ur, kannski dálítið farinn að láta
á sjá. Ég hafði alltaf verið hrif-
in af röddinni hans. Hún var
hlýleg og liðug. Hann talaði um
spennuna 1 alþjóðamálum, sem
við þekktum öll og höfðum
■áhyggjur af og vonir í samibandi
við. Hann talaði einbeittlega um
stefnu okkar. Hann kom mér
meira að segja til að vera örugg-
ari en venjulega þegar ég var að
hugsa um eitthvað utan minna
daglegu vandamála. Að ræðunni
lokinni var dynjandi lófaklapp.
Maurice geispaði og sagði: —
Þena hefur þú þessi slökktu ljós
þdn. Ég sé, að þessi ferð til
Itchenor var ekki annað en flan
og vitleysa.
Steve og Rod voru þegar í
barnum, þegar ég kom. Ég hugs-
aði með sjálfri mér, önuglega, að
við þrjú gerðum ekki annað en
að hella í okkur víni og sitja
kjaftandi. Síðan við Rod tókum
eftir höndunum á manninum í
Bosham og horfðum hvort á ann
að hlæjandi, hafði ég fengið
áhuga á uppgötvunum okkar og
jafnvel verið spennt. En nú var
það að engu orðið. Við vorum
ekki að komast í neitt einkenni-
legt ævintýri, né heldur höfðum
við neitt merkilegt fyrir stafni
svo sem að bjarga lífi manna.
Ég var komin aftur að súpuskál
unum mínum og armbandsúrun-
um. ,
— Ég sé, að ég er dæmd til
þess að vera kyrr við „stílinn"
minn í stað þess að verða Jeanne
d‘Arc aldarinnar, sagði ég þegar
báðir mennirnir stóðu upp úr sæt
um sínum, en það er eina ridd-
arakurteisin við konur, sem enn
lifir með þjóðunum.
— Hugsa sér okkur öll sitj-
andi, hvert á sínum stað í Lond-
on og bíða eftir að Romford
hverfi og salurinn myrkvist,
sagði Steve og hló. Hinum þótti
sýnilega gaman að öllu saman.
— Við skulum gleyma því,
sagði Rod og var hugsi, er hann
leit á mig. Hann kallaði á þjón,
fékk afhentan matseðil og hall-
aði sér að mér til þess, að ég
benti á matinn, sem ég vildi fá.
En snögglega, um leið og ég
leit upp til að segja eittJhvað
við hann, sá ég framan í bróð-
ur minn. Hann starði yfir þver-
□--------------------------□
9
——--------------------n
an salinn, og andlitið, sem var
venjulega rjótt, var nú náfölt.
Freknurnar á honum voru eins
og ör í andlitinu.
— Hvað er að, Steve? -
Hann stóð upp, orðlaus, gekk
yfir að barnum og kom aftur
með hádegisútgáfuna af Stand-
ard. Þvert yfir síðuna stóð með
feitum stöfum: „JAMEIS RCXM-
FORD LÁTINN: RÁÐHERRA
DREPTNN AF RAFMAiGrNS-
STRAUMI."
P 16 SVEFNHERBERGISSETTIÐ
P 16
P 16
er tvímælalaust eftirsóttasta svefnher-
bergissettið á markaðnum í dag.
er falleg og vönduð vara, sem bæði er
til í teak og eik.
Auk þess getum við sýnt yður 19 aðrar
gerðir af SVEFNHEKBERGIS SETTUH.
Kf
Laugavegi 26 — Sími 22900.
— Já, en við höfum þegar „sameinaða Evrópú ‘— í út-
varpinu okkar, þar sem við getum heyrt allar stöðvarnar í einu.
3. kafli.
Steve lagði blaðið á borðið
fyrir framan okkur og við lásum
það þegjandi. Svo virtist sem
James Romford hefði fundizt í
morgun, látinn í hótelherberginu
sínu. Snúran frá rafmagnslamp-
anum hafði verið undin um fót-
inn á honum, en með annarri
hendi hélt hann um frárennslis-
pípuna frá salerniskassanum.
Það virtist svo, sem Romford
hefði runnið á gólfinu og gripið
í pípuna í fallinu.
Ekkert var gefið í skyn, að
þarna væri um mannaverk að
ræða, og lögreglan hafði rann-
sakað upprakinn endann í snúr-
unni, og engin ný missmíði rund
ið á henni.
— Sniðuglega að farið, sagði
Steve.
Við störðum hvert á annað.
Ég andvarpaði með hryllingi.
— Ég held enn, að við hefðum
getað komið í veg fyrir þetta.
— Við hefðum að minnsta
kosti getað reynt það. Og svo
kom einhver heimskulegt sam-
vizkubit í okkur öll.
— Hver er næstur á skrá,
Ginny? sagði Steve og rétti úr
sér. — Sagðiztu ekki hafa skrif-
að þessi nöfn niður?
Ég leitaði í bréfaruslinu í hand
töskunni minni, og fann loks um
slagið, sem ég hafði skrifað aft-
an á nöfnin, sem við höfðum
heyrt í Islington.
— Firth, stendur hér.
— Er það ekki Ginny? sagði
glaðleg kvenrödd, og er ég leit
upp sá ég að þarna var komin
Belle Segal, sem vann í skrif-
stofunni hjá okkur, og brosti nú
til mín. Allir voru hrœddir við
Belle. Hún var alltaf mjög elsku
leg við mig, enda þótt ég gæti
aldrei botnað í þessu dálæti
hennar á mér. Hún var dökk-
hærð og gyðingleg útlits, á óút-
reiknanlegum aldri, og með
henni voru þrír karlmenn sem
hún hafði sýnilega komið í gott
skap.
Ég kynnti fólkið. Belle þekkti
þegar Steve og var hrifin af hon
um. Einnig sendi hún Rod áleit-
ið augnatillit.
— Ég sé, að þið hafið verið
að lesa fréttirnar, sagði hún og
dokaði við borðið okkar meðan
félagar hennar deildu um, hver
skyldi greiða veitingarnar. —
Vitið þið, að þetta ar annar frið-
arsinninn sem hefur dáið ný-
lega — og snögglega? Örlögin
eru okkur andstæð. Við megum
ekki missa þá.
KEXIÐ
LJUFFENGfl
MEÐ SMJÖRI
OSTIEÐA
MARMELAÐI
OG ÖÐRU ÁVAXTAMAUKI
FÆST í FLESTÖLLUM
MATVÖRUVERZLUNUM
LANDSINS.