Morgunblaðið - 17.06.1966, Blaðsíða 10

10
MORGU NBLADIÐ
Föstudagur 17. júní 1966
?
Gratulamur, studentes!
ÞAÐ var kátur og glaðlegur
hópur, sem gekk niður í Hiljóm-
skálagarð í fyrradag úr Háskóla-
bíó. eftir að hafa fengið stúd-
entsprófsskírteinin og sett upp
hrvítu kollana, merki stúdents
ins, stúdentshúfuna.
Það var dumbungur og útlit
fyrir rigningu þá og þegar.
Menn létu það samt ekkert á
sig fá og allir voru í sólskins-
skapi. Eitt hundrað og níutíu
hvítir ftollar stilltu sér nú upp
til myndatöku og við náum rétt
sem snöggvast tali af stúdínunni,
sem hæsta prófið tók, Maríu
Gunnlaugsdóttur 6. A. Við spyrj
um hana hvað taki nú við, og
hún svarur:
— Ætli ég fari ekki í frönsku,
og stöllumar umhverfis hlaeja
og einhver úr hópnum segir:
— Þetta verður bráðfyndið
— Af hvaða námsgrein hafð-
þú mest yndi? spyrjum við.
— Nú, þar sem ég var í mála-
deild, hljóta málin að skipa
ftrrsta sess. Annars til þess að
segja eitthvað, er unnt að nefna
dönsku, latínu og frönsku.
— Þú líefur þá lítinn áhuga á
stærðfræði?
— Nei, alls ekki, segir María
og setur upp undrunarsvip.
um hann, hvort hann sé ekki á-
nægður með þennan áfanga.
— Jú, það er ósköp þægilegt
að vera búinn, þetta hefur ver-
ið strangur tími.
— Og hvað ætlarðu að taka
fyrir? spyrjum við.
— Ja, þar stendur nú hnífur-
inn í kúnni Ég er ekki búinn
an áfanga, sem hann nú hafi
náð.
— Helzt sem allra minnst,
svarar hann af lítillæti og bros-
ir ixm leið. •— Það er annars
mjög gaman að ná þessum á-
fanga, maður er auðvitað þreytt-
ur, því að þetta hefur verið
erfiður tími.

Duxinn þeirra í Verzlunarskólanum Elín Jónsdóttir ásamt Sig-
rúnu Sigtryggsdóttur.
í DAG, hinn 17. júní, munu nýstúdentar að venju setja
svip sinn á hátíðarhöld dagsins. Hér sunnanlands braut-
skrást 243 stúdentar frá þremur skólum, og það, sem þau
hingað til hafa lært „er aðeins lykill að meira lærdómi og
meiri speki“, eins og Einar Magnússon, rektor komst að orði
í skólaslitaræðu sinni í fyrradag.
Mbl. óskar hinum ungu nýstúdentum til hamingju með
þennan áfanga.
Björn Astmundsson, t. v. og Garðar Valdimarsson.
María Gunnlaugsdóttir.
— Hvað ætlar þú svo að nema
þegar skyldan kallar altur?
— Ég er að hugsa um að fara
í efnaverkfræði í Skot’.andi.
— Þú hefur þá haft mikið
yhdi af efnafræði í skólanum?
— Ég hef haft yndi af öllum
stærðfræðigreinunum, segir
hann og hlær við um leið og
hann bendir okkur á, að hann
sé að verða af myndatökunni
vegna samtalsins, svo að við
kveðjum hann í snarhasti og
hann fflýtir sér inn í hópinn.
Nú hefst myndatakan og Vig-
fús Sigurgeirsson myndar hóp-
inn hvað eftir annað, og nú
detta úr lofti dropar stórir og
Hallgrímur Snorrason.
— Þú ert kannski dúx í stærð-
fræði í máladeild?
— Já, líklega, segir María og
hverfur nú inn í hópinn til fé-
laganna.
Hallgrímur Snorrason 6. B.
var inspektor scholae. Hann hef-
ur verið óþreytandi í starfi sínu
að félagsmálum nemendanna og
bökum við hann tali og spyrj-
að ákveða mig enn, en þó held
ég að ég geti fullyrt að það
verður ekki læknisfræði, í það
minnsta ekki til að byrja með.
• — Mér fannst enskan skemmti
legust og mér þótti mjög gam-
an að ég skyldi fá verðlaun fyr-
ir hana, sagði Hallgrimur að
lokum.
Asmundur Jakobsson 6. Z varð
dux soholae. Við tökum hann
taili rétt áður en myndatakan
hefst og spyrjum hann í fyrstu,
hvað hann vilji segja um þenn-
myndasmiðurinn verður í vand-
ræðum með myndavélina og
stúdínurnar spenna upp regn-
hlífarnar til þess að skýla nýju
drögtunum og hárinu, því að
sjálfisögðu verða þær að taka
sig vel út með hvita kollinn,
en til allrar hamingju verður
þó ekkert úr þessari skúr og
myndatakan getur haldið áfram.
Að henni lokinni hittum við að
máli Jón Snorra Halldórsson 6.
B. Við spyrjum hann hvað nann
ætli að gera að hausti, og hann
svarar:
— Ég býst við þvi að fara á
eins árs styrk til Bandaríkjanna.
— Og hvað á að nema?
— Ja, ég vil nú helat ekki
segja frá því. Verið getur að ég
fari út í einhver raunvísindi og
þá tek ég aukapróf í stærð-
fræði.
— Þú sérð þá kannski hálft í
hvoru eftir því að hafia valið
máladeildina?
Jón Snorri Halldórsson
— Ég veit ekki ég hef nú mjög
gaman af málum líka. Annars
get ég ekki gert upp á milli
greina, nema ef verða' skyldi
að ég tæki náttúrufræðina fram
yfir annað, segir Jón Snorri um
leið og hann kveður okkur.
— Sá er fiékk þriðju hæstu
einkunina heitir Guðmundur
Þorgeirsson og þegar við spyrj-
um einn af félögum hans úr
„setunni“ úr hvaða bekk hann
sé leggur hann ríkt á við okkur
að „setan“ sé ekki borin fyrir
borð.
— Hvað ætlar þú að taka fyr-
ix að hausti, Guðmundur?
— Ja, það er nú mesta vanda-
málið þessa stundina, en ætli
læknisfræðin verði ekki ofan á,
þegar yfir lýkur. Annars er ég
mjög reikull í ráði þessa stund-
ina.
— Hverjar námsgreinar fannst
þér skemmtilegastar?
— Það er nú erfitt að gera
upp á milli. Mér fannst mjög
gaman að sögu, eðlisfræði, ís-
lenzku, náttúrufræði.
Já, svona er það með dúxana.
Þeim finnst gaman að öllu. Þeir
geta ekki gert upp á milli greina
og svona á það líka að vera.
Nemandinn á að hafa áhuga á
sínu starfi.
Og nú fara stúdentarnir að
halda heim, þar sem fjölskyldan
Ásmundur Jakobssoa.
bíður í ofvæni eftir stúdentinum
sínum. Það er glatt og kátt fólk,
sem heldur heim á leið, og nú
er skemmtilegur tími framund-
an og í gærkvöldi sátu nýstúd-
entarnir allir hóf Nemendasam-
bands Menntaskólans í Reykja-
vík og í dag munu þeir setja
skemmtilegan svip sem endra-
nær á hátíðarhöld þjóðhátíðar-
innar í Reykjavík.
Verzlunarskólanum var silitið
í fyrradag, eins og skýrt var
frá í blaðinu í gær. Strax að
þeim loknum héldu allir ný-
stúdentamir niður í garðinn
við Fríkirkjuveg 11, þar sem
myndasmiðirnir biðu í óþreyju
eftdr að fá að mynda þennan
glæsilega hóp. Er því var lokið
notuðum við tækifærð til þess
Guðmundur Þorgeirsson
að spjalla við fjóra unga og
glaða nýstúdenta.
Við röbbuðum fyrst við Björn
Ástmundsson, sem gegndi starfi
uimsjónarmanrLs við 6. bekk í
vetur. Hann mun hafa staðið
sig allbærilega í því starfi, því
skólastjórinn afhenti honum a.
m.k. við skólaslitin vegleg bóka-
verðlaun fyrir velunniin störf.
Framhald á bls. 21.
Glaðar og reifar stúdínur úr MB