Morgunblaðið - 19.01.1967, Qupperneq 19

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 19. JANÚAR 1967.
19
’fengið lausn frá emoaet'ti hélt
'hann enn vestur um haf til Ingii-
tojargaa- dóttur sinnar. Þ-ar félok
faann niókkiurn bata og kom heim
laftur að áiiðnum vetri. Þráitt
Æyrir fjanvistir vi-ldli Ólafur fyflgj
'ast me'ð þvií, aem gerðist í stjórn-
málum, og kom heim fyrr en
Blia vegna síns lifandi áhuga á
fþivú, sem var að gerast. Þá um
Vorið kom hann oftast á flolkks-
ffiundi og tók þátt í umræðum
{þar, þó að hann vildi ekki að
Svo stöddu setjaat á A'lþingi.
Um sumarið sýndist heillsa
Ihans enn fara botnandii, og ætl-
laði hann þá um haustið að taka
isæti sitt á þingi. Hann stjiórnaði
Isem aldursforseti fyrsta þing-
Ifundi og minntist þá faguriega
frú Dóru Þóiíhal'tsdióttur, sem
landazt toiafði skömmu óðuir.
BSTokkru síðar sat Ólafur fund
tfllokksráðs Sjálfstæðismanna og
Ifllutti þar tilllögu til stynktar sín-
tum fyrri féiögum í ríkisstjórn-
inni. Örfláum dögum síðar hralk-
aði heilsu hans á ný, og kom
tosnn ekki eftir það á manna-
Imóit. Hann var þó lengst af á
fótum fram á þriðja jióladag. Þá
þyrmidi yfir um vei'kindin, og
ivar hann sfðan flufctur á Landa-
kotsspiítala, þar se.m hann and-
©ðist að morgni hins 31. desem-
l>er 1964.
Útför hans var gerð að við-
Btöddu fjölmenni hinn 5. janúar
næstan á eftir, og flutti séra
iBjarni Jónsson prýðiilega útfar-
©rræðu í Dóm'kirkjunni.
Bæði andistæðingar Ótafls
fThors og stuðningsmenn hans
Sétu svo um mæl>t, að þeim þætti'
Btvipminna á ístandi eftir iát
Ihans .en áðu>r. Að sjálfsögðu fiéil
Ólafur mönnum misjiafnllega vefl
S geð. Hann eignaðist harða and-
Istæðinga, en því fleiri vini, og
jþótti fllestum þeirra meira til
um Ólaf en aðra menn, er þeir
Ihcii'ðu kynnzt.
Ólafiur var maður vörpulegur
I vexti, í hærra lagi og samsivar-
aði sér vel. Á yngri árum var
toann dökkur yfirllitium, ætíð
naeð mikið hár, gem gerðist grátt
eftir því, sem aldur færðist yfir
toann. Hann bar sig setíð manna
Ibezt, var vel klllædidur, á seinni
órum með nolkkrum fyrri tíðar
Iblæ, og duldist enguim, að þar
fór höfðingamaður.
í umgengni var Ólaiflur Iéttur
og kátur, brá oft á glens og gerði
að gamni siinu. Heirn að sækja
var hann manna veituliastur og
þá stundum nokkuð „sta'upa-
stóir“, eins og Eiríkur frá Hælli
Ikomst að orði í gamankvæ'ði.
iHins vegar var hann tregur til
©ð sækja veizliur annarra, hvort
toeldur í heimahúsum eða þar
isem meira fjölmennis var að
vænta. Hann var vanur þiví að
ivera hrókur at'ls fagnaðar, hvar
sem hann kom, og voru sam-
kivæimi honum því meiri á-
reynsla en ýmsum öðrum.
Til heiðursmerkja var afstaða
Ölafls svipuð og till heimlboða.
Uónn vildi hellizt komast hjó að
þiggja þau. Eftir því sem árin
flærðust yfir hann söfnuðust hon
ium þó fjölmörg virðingarmenki,
en vænst hygg ég honum hafi
Iþótt um heiðunsgjöf, sem un,gir
Bjálflstæ'ðisimienn færðu honum
vegna forystu hans um endur-
neisn l.ý’öveldisins.
Heima fyrir undi Ólafur bezt
hversd'agsfl-egum lifnaðartoáttum.
Starf hans var silíkt, að hann átti
sj a Idnast öruggar næðisstundir.
Hann hafði fná æskuáruim mik-
Ííin áhuga á manntafli og vifldi
fetíð styðja þá iþnótt. Ekki stund
fiði hann hana þó sjálfur, a. m.
k. á seinni hélmingi ærvinnar.
En bridge-maður var hann á-
gætur, og hafði alf fiáu meiri á-
pægjiu en að spila það við jafn-
oka siína. Á yngri árum hafði
Ólaifur gaman af að renna flyriir
4ax í Hafifja'rðaná og bró sér
einnig á þeim árum oft á hiest-
t>ak; átti þá gæðinga og mik'la
(fjörhesta. Fékk hann þá eitt
»inn byltu, sem hann mun seint
•ða ekki hafa náð sér til fuflils
•fltir. Hin síðari ár naut hann
Uöngum veru sinnar austur við
Þingvafllavatn og hafði það þó
til að flara eldsnemma á fætur
W1 þass að vera úti á vatninu við
•óilanuipprós.
Annans fór jnikilfl hluti af
tíma Ólafs heima fyrir í aímtöl.
Ólafur Thors var hrókur alls fagnaðar í góðum félagsskap.
Kann var um sumt óformiegur
í stanfsháttum og hirti ekki ætíð
urn að kaflla lögskipaða aðila til
samráðs á flormfliegum fundum,
né að láta menn ná í sig á fyrir-
fram bundnum tíma á starfis-
stofu. Enda vUdu fundaihöld
undir stjórn Ólafs á stundum
verða heizt til langvinn af því,
að hann lét gamminn geisa. En
því tnegari sem hann var tifl
reglulegra fundahalda, því ólat-
ari var hann till samnáðs í síma
við þá, sem hann tók mark á.
Því að það er hinn mesti mis-
slki'Lningur, sem Óflafi var öðru
hlverjiu br.ug'ðið um, að 'hann
væri maður fljótráður úr hófi.
Hann var að vísu al'lra manna
flljlótastur að átta sig, skildi
skjótlega kjairna hvers mállis, en
vissi vefl, að það hefur margar
hliðar. Þess vegna mat hann
mikils að geta ráðgazt við aðra
og tók sjaldan ákvarðanir nema
að mjög vel attouguðu máli.
Hins vegar hafði Ólafur það
til, að vera nokkuð stórorður og
full'lyi'ðingasamur. Það átti rætur
í tiifinningatoita, sem gerði hann
með áhrifaríkustu ræðumönnum.
Að sjáifsögðu tókst Ólafi eins og
öllum öðrum misjafn'lega til í
SOLO
ræðurwennsiku, og aldrei var það
nema eins og svipur hjó sjón að
hlusta á hann í útvarpi. Bezt
heppna'ðist honum, þegar mest á
a'ðsmóti, sem þar var haldið,
sennilega 1938, í Rangæingábúð,
tjaldi, sem Jón Ólafsson hafði
gefdð. Þar stóð maður við mann
og urðu ræðumenn að klifra upp
á kassa til að sjó þó yfir söfnuð
sinn,
Sá eiginleiki, að geta náð til
annarra við hinar erfiðustu að-
stæður, er stjórnmálamanni ó-
imetanlegur. Gaman-yrða hjúp-
urinn, sem Ólafur hafði lag á a'ð
bregða yfir sig, gerði honum
léttara, en réði ekki úrslitum.
Þar réði mestu hans nsemi mann
iegi skil'ningur og viljinn tifl þess
, - að leysa hvers manns vandræði.
Greiðvikni Ólafs var frálbær.
Stundum var hann sakaður um
að vera helzt til ör á lofiorð og
var reynt að nóta það til að
vekja gegn honum tortryggni.
Munu. þó alllir hafa sannfærzt
um það áður en lauk, að ekki
var tifl raurtbetri maður en ÓI-
afiur Thors. Hann ætlaði öllutm
mönnum gott, þangáð til hann
reyndi þá að öðru. Bjartsýni
hans var með flágætum, Þvlí kvað
Hill Eiríkur frá Hæli, og töldiu þeir,
er gerst þekktu, sannmœlli;
„Ólaf ég annan kenni
aiimikmn fyrir sér;
sá, sem er mikilmenni,
manndóm í svipnum ber.
Ólafur gæfugöngu
gekk inn í flokkadans,
vantnúin varð að öngu,
vék fyrir trúnni hans.
Blysför bjó flyrir löngu
bj artsýni þessa manns.“
Bjartsýni Ólafs var því aðdá-
unarverðari sem ranglát kjör-
dæmas’kipun torvelda'ði lengst f
Gunnlaugur Briem, ráffuneytisstjóri og Ólafur Thors.
mjög flramigang hugðarefna hana.
Ólílkt fylgisminni andstæðingar
höfðu löngum meiri eða ámóta
mikinn þingstyrk og Sjálfis'tæðis-
fllokkurinn. En bjartsýni Ólafs
var samfára ólbilandi þrautseigjiu
við að sækja að því marki, sem
hann hafði sett sér. Samninga-
lipurð hans var viðbrug’ðið,
enda tókst honum á stundum að
laða til samstarfs þau öfl, sem
álíklegiast þótti, að saman mundi
ná.
Ólaflur var á sinn veg ráðrík-
ur maður, vildi fá það fram, sem
hann æfclaði sér, og gat orðið
þykkjuþungur, ef þeir brugðust,
sem hann setti traust sitt á. Sízt
af öiflu kærði hann sig um að
eiga jábræður í kringum sig, en
mat samt ósjálfrátt meira þá,
sem honum fyl'gdu, en hina,. er
andsnúnir voru. En á engum
viildi hann níðast og var allra
manna sáttflúsastur, þegar hann
taldi heilindum að rnæta. Annað
mál er, að hann kunni líika a'ð
gjalda lausung við liygi.
Fátt gramdist Ólafi meira en
þegar talað var um stjórnmáfla-
menn með óvirðingu. Hann vildi
aldirei viðurkenna, að þeir væru
no'kkur sérstök manntegund.
Hvað sem um það er, þá sýndi
Ólafur í verki, að sá, sem tekið
hefur að sér florystu, verður oflt
að gera fleira en gott þykir, og
tjáir ekki að skorast undan
þeim vanda, sem vegsemdinni
fyl'giir. f stjórnmiáluim verður
sjaldan mi'klu áorkað nema til
þesis sé unnið og í sö'lurnar lagt
'það, sem þarf til áð ná settu
marki.
Ólafur Thors, ævi hans og at-
hafnir, verða lengi í minnum
manna hér á landi. Af toonum
verða margar sögur sagðar og
uim það rætt toiverjia þýðing hainn
hafi haft fyrir hina íslenzku
þjóð. Um þetta sýnist mér enn
hið sa.ma og við Valtýr Stefáns-
son konmm ok'kur saman um
fyrir meira en aidarfjiórðungi.
Við rædidium um hverjum við
ættum að flylgja í hörðum innan
flokks-deilum. Báðir ákváðum
við að fylgja Óflafi af því að vi'ð
fcöidum það einstaka gæfu, ekki
einungis fyrir flokk okkar held-
ur alfla íslenzku þjóðina, að s'l.íik-
ur maður skyidi hafa valizt til
florystu. Sú gæfa var að akkar
viti fólgin í þvlí, að úr hópi
helztu framkvæmdam.anna lands
ins skýldi — með fuBu trausti
þeirra — ko'ma maður svo víð-
sýnn, frjálstouga og skilningsgóð
ur á hag hinna lakar settu og
eirtbeittur í að bæta kjör þeirra
sem Ólafiur Thors.
reið, og þá heftzt í harði orða-
sennu, enda varð honum þá
áldrei orða vant. Og þó —, sjalú-
an hygg ég, að ég hafi orðið
hrifnari af ræðumennsiku Ólafs
en austur á Rangárvölium á hér-
Guitarleikara
vantar strax 1 eina af fremstu
, ,Beat“-hlj ómsveit landsins.
Upplýsingar í síma 16480.
THRIGE Rafmótorar
Ein*ro,,^nboð
Laugavegi 15.
RIÐSTRAUMSMÓTORAR
— fyrirliggjandi —
220 Volt
JAFNSTRAUMS-
MÓTORAR
110 V. og 220 Volt
Sjó og land-mótorar
THRIGE tryggir gæðin.
Verzlunin sími 1-33-33
Skrifstofan sími 1-16-20.
Dragtir, ull og terylene kr. 1000,00.
Pils í stærðum 40—42.
Dömubuxur,
ull og terylene kr. 480,00.
Frakkar og
teryleneúlpur kr. 1200,00.
Sérstaka athygli viljum við vekja á
hollenzkum teryleneefnum, sem við mun-
um selja á kostnaðarverði.
Getum við sniðið og selt tillegg í buxur
og pils úr þeim efnum.
Einnig saumað eftir númerum, sé þess
óskað.
Þessar vörur bætast við í dag:
Flauelsdragtir, lítil númer kr. 800,00.
Kápur, ull kr. 400,00.
Kápur, ull kr. 700,00.
Sjóliðajakkar, stór númer kr. 400,00.
F -tærð 36 kr. 250,00.
Klæðagerð, Ytra-Kirkjusanðl.
Simi 33542. (Hús Júpiters og Marz).
Gengið inn í portið frá Laugalæk.