Morgunblaðið - 09.02.1967, Blaðsíða 11

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 9. FEBRÚAR 1967.
11
Ánægðir Gullfossfarar koma heim
Jxví að þau sýnast mjög ástfang-
in, og svarar þá Reynir:
— Það er nú ekki be;nt —
við erum ekki gift sem sagt —
heidur nýtrúlofuð.
— Þetta er svona nokkurs
konar brúðkaupsferð, segir Ljós-
björg, en Reynir bætir við:
— Hún verður að vera það, og
þau brosa hvort til annars.
— Hvað segið þið um ferðina?
— Hún var mjög skemmtileg,
segir Ljósbiörg, en unnistinn
segir — líklegast var skemmti-
legast að koma til Tenerife.
— Hvernig var veðrið?
— Það var mjög gott mest
alla leiðina — segir Ljósbjörg,
eftir að við komum til Azoreyja.
í höfnum var farið í kynnisferð-
ir um borgirnar og umhverfi og
var allt mjög vel skipulagt,
sögðu þau að lokum.
• Eins og stór systkinahópur
Þótt við höfum nú dvalið í
húsakynnum Flugfélagsins um
stund halda ferðafélagarnir á-
fram að kveðjast og þakka góða
viðkynningu. Tvær ungar og
hefur hún verið eins og einn
sólargeisli.
— Hvað kanntu að segja okk-
ur skemmtilegt úr ferðinni?
— Ég get ekki sagt hvað hafi
verið það skemmtilegasta, af því
að það er misjafnt, hvað þessum
finnst skemmtilegt og öðrum
leiðinlegt. En það sem skipstjór-
inn sagði við mig einu sinni og
spurði hvernig ég hefði það, þá
sagði ég við hann: — Það er
sjálfskaparvíti, ef menn hafa
það ekki gott. Ég held að hann
hafi verið að hressa mig af því
að ég hafði fengið mér einum
of mikið — og hann héldi að
mér liði illa og því svaraði ég
þannig.
Svo eru kannski aðrir, sem
hafa haft það vsnt, vegna sjó-
veiki en ég hef ekki fundið til
hennar aðrir hafa aðra vanlíðan,
en þjónustan um bor'ð í Gullfossi
var 100%. — Meira get ég ekki
sagt.
• Dans á rósum.
Jóhannes Skaftason lyfja-
fræðingur í Vestmannaeyjum,
— Ja. Það voru margir við
koju. Fáir í matsal getum við
allavega sagt.
— Og hvernig var ferðin að
öðru leyti?
Jóhannes verður hýrari á svip
inn þegar hætt er að tala um
vonda veðrið: Eftir aá við kom-
um til Azoreyja var ferðin sam-
felld ánægja. Heil paradís og
dans á rósum.
— Hafðir þú farið utan áður?
— Já, en ekki svona langt suð-
ur á bóginn.
— Hvert fóruð þið?
— Við fórum fyrst til Azor-
eyja, síðan til Madeira og þaðan
til Tenerife á Kanaríeyjum og
síðasti sólarstaðurinn sem við
lentum á var Casablanca. Við
fórum þaðan til Portúgaþ en þar
var lítið sólskin. Eigi að síður
var ákaflega ánægjulegt að koma
þar.
— Á hvaða 'stað var skemmti-
legast að koma?
— Þú meinar á hvaða stað
maður ætli að koma aftur?
— Segjum það.
— Það væri helzt til Tfenerife
á Kanaríeyjum. Ég mundi segja
að það væri skemmtilegasti stað-
urinn.
— Og þið hafið. sem sagt feng-
ið sólskin meginhluta ferðarinn-
ar?
— Já. Þegar komið var suður.
Veturinn nær reyndar suður til
Azoreyja, en strax og komið var
til Madeira var komið hið „her-
legasta" sumarveður.
— Hvernig var gðbúnaður í
ferðinni?
— Mjög góður, — það er sann-
arlega ekki hægt að kvarta und-
an honum.
— Þú gætir hugsað þér að fara
í aðra slíka ferð?
— Ja-á. Það var nú annars
dálitið erfitt að sigla til Azor-
eyja.
— Varstu sjóveikur?
— Nei. Það held ég geti ekki
sagt. Ekki veikur, en lélegur og
slappur.
Jón Barðdal og Guðmundur Magnússon.
víkingur og hin úr Vestmanna-
eyjum knúskyssast og segjast
vonast til að sjá hvor aðra áður
en langt um líður. Við tökum
þær tali og bær segjast heita
Björk Björgvinsdóttir og Hildur
Jórtsdóttir og við spyrjum þær
i fyrstu, hvort ferðin hafi ekki
verið skemmtileg.
— Jú, alv.eg sérstaklega segja
þær báðar en í því er kallað í
Björk og hún bregður sér frá,
svo að við spyrjum Hildi. hvaða
staður sé minnisstæðaistur frá
ferðinni.
.— Það var Afrfka, Casablanca
og Marakeúh, sem við fórum tiL
Hörmungarnar þar líða manni
ekki úr minni og örbireðin sem
er svo mikil andstæða við okkar
þjóðfélag.
— En andrúmsloftið um borð?
— Það var mjög fínt, gat ekki
verið betra, segir nú Björk, sem
komin er aftur.
— Við héldum nú til f koju
marga fyrstu sólarhringana, seg-
ir Hildur, en það lagaðist allt
saman.
Við höfum varla næði til þess
að tala við þær stöllur, því að
allir virðast þurfa að þakka
þeim fyrir samveruna og menn
biðja fyrir kveðju til kunningj-
anna og við spyrjum Hildi að
lokum:
— Það virðast allir þekkjast?
■— Já, þetta er eins og einn
stór systkinahópur, og hún bros-
ir við.
• Sjálfskaparviti hafi menn
það ekki gott
Ingólfur heitir hnellinn mað
ur með hatt, sem kvað hafa ver-
ið hrókur alls fagnaðar um borð.
Hann segist vera Arngrímsson
og útgerðarmaður frá Patreks-
firði og við spyrjum, hvernig
honum hafi likað ferðin.
— Prýðilega. Frá minni hendi
aði þegar við spurðum hann
hvernig ferðin hefði verið:
— Það var nú stormasamt til
að byrja með. Við lentum á há-
vaðaroki á meginhluta leiðarinn-
ar til Azoreyja.
— Voru margir sjóveikir?
• Lagði frá sér hamar og
nagla.
Guðmundur Magnússon.
ungur húsasmiður í Reykjavík
lagði frá sér nagla og hamar
og fór í Gullfossferðina. Við
spurðum hann hvort þetta
hefði verið hans fyrsta ferð til
útlanda:
— Já, ég hafði aldrei farið áð-
ur.
Lovísa Rögnvaldsdóttir og Ólafur Eiríksson.
Björk Björgvinsdóttir og Hildur Jónsdóttir.
• Staðirnir upp og niður.
Ólafur Eiríksson og Lovísa
Rögnvaldsdóttir biðu þess róleg
að farangur þeirra kæmi úr flug
vélinni. Milli þess að þau kvöddu
ferðafélagana og þökkuðu sam-
veruna svöruðu þau spurningum
okkar.
— Hvað finnst ykkur um ferð-
irra?
Ólafur verður fyrir svörum:
Hún var alveg prýðileg, segir
hann og Lovísa tekur í sama
streng: Ferðin var reglulega
skemmtileg.
— Slæmt sjóveður hefur
ekki varpað skugga þar á?
Lovísa segir að fæstir hafi
verið sjóveikir, og þau alls ekki.
Ólafur vill lítið gera úr slæmu
veðri og segir að það sé ekki til
að nefna.
— Höfðuð þið farið í slíka ferð
til útlanda áður?
— Alörei hliðstæða þessari,
en við höfðum farið áður út.
— Voru það skemmtilegir
staðir sem þið komuð til?
— Það var svona upp og nið-
ur.
— Skemtilegasti staðurinn?
Ólafur verður fyrir svörum:
Tja, hvað skal segja, Tenerife.
— Og af hverju Tenerife?
— Kannski vegna þess að mað
*r þekkti staðinn. Var búin að
Og farþegarnir og samferða-
mennirnir í fyrstu sólarferð
Gullfoss, héldu áfram að kveðja
hvern annan innilega og þakka
fyrir samveruna. Fyrir utan voru
þeir boðnir velkomnir. Við höfð-
um hug á að fylgjast með störf-
um tollþjónanna og fórum inn 1
afgreiðslu þeirra. Pakkar og
töskur voru teknar upp og í þær
skoðað, þrátt fyrir að farþeg-
annir fúlívissuðu toliþjóna um að
þeir hefðu ekkert ólögmætt í fór-
um sínum, Svo fór að lokum að
tollþjónum þótti nóg um að
blaðamennirnir væru að horfa
á störf sín, og vísuðu þeim frá,
en síðast er við sáum til höfðu
þeir ekki þurft að „grípa til
sinna ráða“.
PARÍS, 6. febrúar. — AP.'— Á
laugardag lézt hér fyrir rétti
einn helztu löigfræðinganna í
Ben Barka-máiinu svonefnda,
René-William Thorp, 68 ára gam
all, fyrrum forseti franska lög-
fræðingafélagsins, og verjandi
bróður Ben Barka, Abdelkadars.
Tæpur sólarhringur var þá lið-
inn síðan annar verjandi ’AJbdel-
kadars, Pierre Stibbe, 55 • ára
gamall. lézt fyrir rétti á svdpað-
an hátt. Lögfræðingarnir fluttu
alls óskyld mál, Torp varði mál
er reis út af arfi en Stibbe varði
mann sem ákaerður var fyrir
fjórfalt morð.
— Og var gaman?
— Ferðin var alveg stórfin.
— Varstu nokkuð sjóveikur’
— Það var vont í sjóinn til að
byrja með, en ég stóð mig eins
og hetja og varð ekkert sjóveik-
ur.
— Hvar var skemmtilegast að
koma?
— Það er erfitt að gera upp á
milli staða. Allsstaðar var gam-
an að koma. Ég mundi samt
nefna tii Lissabon sem skemmti-
legasta staðinn.
— Fór ekki vel um þig á Gul'l-
fossi?
— Aðbúnaðurinn var mjög
góður, og ferðafélagarnir voru
skemmtilegir og samstilltir.
— Gætir þú hugsað sér að fara
í aðra slíka ferð fljótlega?
— Vissulega. Strax og ég væri
búinn að safna fyrir henni.
Nú kemur ljósmyndari Mhl.
og ætlaði að taka mynd af Guð-
mundi sem þá kallar á félaga
sinn, Jón Barðdal seglasaumara,
og vill hafa hann með á mynd-
inni. Á meðan Ijósmyndarinn
meðhöndlar tæki sín spyrjum
við hvað honum finnist um ferð-
ina, og á svarinu stendur ekki:
Mér fannst hún eins ánægjuleg
og hugsast gat.
— Og skemmtilegasti staður-
inn sem þið komuð til?
— Madeira.
Ingólfur Arngrímsson
koma þangað áður.
— Og munduð þið vilja fara
aftur í slíka ferð, ef ykkur biðist
hún.
— Nei. Ég mundi vilja prófa
eitthvað annað, segir Ólafur og
Lovísa segist honum sammáia.